cengiz özakıncı islamda bilimin yükselişi ve çöküşü

• Ö nceki d ü zen d e savaş tutsakları ö ld ü rü lü rk en , köleci 

d ü z en d e tu tsak ların ö ld ü rü lm ey ip çalıştırılm ası; böylece b ü y ü k 

b ir em ek o rd u su n u n örgütlenm esi ve dolayısıyla üretimin art-

ması ve kişiso y u n u n doğaya eskisinden daha egemen b ir k onum a 

yükselm esi.

• Ö nceki d ü z en d e herkes ortaklaşa ü retim in içinde y er 

alm ak zo ru n d a o ld u ğ u için kim seye boş vakit kalm ad ığ ın d an 

d ü şü n sel uzm an laşm a yok ve dü şü n sel ilerlem e yavaşken; köleci düzende köle çalıştıranların kendilerini düşünsel işlere ve-

rebilecek boş vakti ve uygun ortamı bulmalarıyla, düşünsel çı-

lanlarda uzmanlaşmanın başlaması; dolayısıyla, doğaya egemen ol-

ma aracı olarak bilimlerin ortaya çıkıp gelişm esi.

bdülham id gibi ülkeyi otuz iki yıl M eşruti özgürlük ve M eş­ ruti haklardan yoksun bırakıp M onarşi'yle yöneten bir padi­ şaha ya da son O sm anlı Padişahı ve Halifesi V ahdettin'e mürteci diyebiliyorlar mı? H ayır, tersine, irtica ve mürteci kavram larının tanım ını doğru yapıp, sonra da irtica ve mürteci tanım ına en yakışan kişi ve kurum lan, örnek diye yüceltiyorlar.

Öldürülme ve düşürülme korkusu nedeniyle yönetimde kimselere güvenemeyişinden dolayı her işi doğrudan Ab­ dülhamid yapmaya kalkınca Saray'ın etkisi çoğalmış, Abdülhamid'in yaşadığı ev olan Yıldız sarayı, herkesin her iş için başvurduğu küçük büyük her işin görüldüğü bir yer olup çıkmıştı. Her iş doğrudan doğruya Abdülhamid'in evi olan Yıldız sarayında görülüyor ve Abdülhamid'in Yıldız sarayından verdiği yasaya uymaz keyfi buyruklar çarçabuk yerine getiriliyordu. (...) Abdülhamid, devlet görevlilerine güvenmediği gibi halka da güvenmiyor, bir evde ya da gezinti yerinde üç dört kişinin toplanmasına dahi kötü amaçlar yüklenerek yönetimle hiç ilgisi olmayan halk katmanlarından bir çok kimseler salt bir kaçı bir yerde buluştular diye tutuklanıyor, sürgüne gönderiliyor; dahası bir aralık tekkelerde zikir ve ibadetin yasaklanması bile söz konusu oluyordu. Abdülhamid'in korkuları, takıntıları arttıkça halkı daha çok düşman gördü ve herkesin en küçük davranışına varıncaya dek araştırılması için gizli bir polis gücü örgütledi.33 Abdülhamid'in güvensizlik duygusu yakınlarına dek uzanmış, kendi oğullarını dahi çok sıkı bir biçimde gözetim altında bulundurduğu gibi, oğullarıyla ilişki kurmak şöyle dursun yolda onlara selam vermek ya da dairelerde bilmeyerek bir iki söz söylemek en acıtıcı cezalara çarptırılmaya yetecek bir suç sayılmaya başlanmıştı. Casus­ luk Abdülhamid döneminde en kazançlı iş olunca, yaradılış­ ça temiz, doğru, çekingen olan kimseler bile bu yola sapmış­ lardı. Jurnalciler, usa düşe gelmez gerçeğe aykın karaçalmalar ve kötülemeler yapsalar dahi ceza görmediklerinden ve yaptıkları gammazlamaların önem ve değerine göre büyük parasal ödüller aldıkları görüldüğünden, bu gönüllü hafiyelerin sayılan ve etkinlikleri amaçlandığının çok ötesinde artmıştır. Bunların kötülüğünden halk birbirine iki söz et­ mekten çekindiği gibi sıradan işlere ilişkin söylenen sözler dahi haince yorumlarla çarpıtılıp aktarılarak söyleyenlerin başına büyük büyük dertler açılmış ve kardeşin kardeşi, oğulun babayı gammazlayp tutuklatarak sürgüne göndertip bu yoldan gelir sağladığı çok görülmüştür. Bu durum, diğer bu

(...) Uluslararası bilimsel değeri olan yayınlar "Bilimsel Enformasyon Enstitüsü" (ISI) tarafından ülkelerine göre tasnif ediliyor ve hem yayın sayısı hem o ülkenin dünya sıralamasındaki yeri belirlenerek "Science Citation Index" adıyla yayınlanıyor. 1980-1993 döneminde Türkiye ve İran kaynaklı bilimsel yayınların sayısı şöyle: Türkiye: 1980'de 390 iken 1993'te 1492'ye yükselmiş. İran: 1980'de 339 iken 1993'te 242'ye düşmüş. İran'da devrimden önce, mesela 1978'de bilimsel yayın sayı­ sının 610'a kadar çıktığını hatırlarsak, Devrim'in bilimi nasıl gerilettiğini daha iyi anlarız. (...) Mesele rejimlerin totaliter olmalarından doğuyor. Bilim­ sel Sosyalist Küba'nın durumu daha kötü: Bilimsel yayın sayısı 1980'de 75 iken, 1993'te ancak 185'e çıkabilmiş. Küba gibi "petrolsüz" bir ülke olan Güney Kore'nin 1993'teki bi­ limsel yayın sayısı 2839'dur! Bizim de çok ilerimizde... TÜBİTAK'ın çıkardığı Bilim ve Teknik dergisinin 75 bin adet sattığını öğrenince çok sevindim. Yükselen yayın grafiğimiz ve genç kuşaklarda bilime artan ilgi, geleceğimizin aydınlık olduğunun kanıtlarıdır.48

H um eyni dönem inde bilim geriliyor H um eyni D evrim i'yle İran'da kurulan dingilder yöne­ tim in A bdülham id yönetim ine ne denli benzediği bilim deki ge­ rilem eden anlaşılıyor. Science Citation Index'e göre İran'da H u­ m eyni yönetim i altında bilimsel yayınların sayısı yıllara göre şöyle olmuş: 1978 Şah Dönemi................: 610 -1979 Humeyni Devrimi1980 Humeyni Dönemi........: 339 1981 Humeyni Dönemi........: 227 1982 Humeyni Dönemi........: 143 1983 Humeyni Dönemi........: 126 1984 Humeyni Dönemi........: 113 1985 Humeyni Dönemi........: 115 1986 Humeyni Dönemi.........: 149 1987 Humeyni Dönemi..........: 136 1988 Humeyni Dönemi..........: 118 1989 Humeyni Dönemi..........: 117 1990 Humeyni Dönemi..........: 137 1991 Humeyni Dönemi..........: 179 1992 Humeyni Dönemi..........: 198

İran'da H um eyni D evrim i'nin bilim de gerilem eye ne­ den oluşu, m ollaların toplum sal yaşam a yön verm eye başla­ m asının bir sonucu. N evval Çizgen H um eyni D evrim i sırasında İran'da tanık olduğu olayları "İki Ülke İki Devrim: Türkiye İran" adlr kitabında ayrıntılarıyla anlatıyor: İran'da mollalar cennetin anahtarını satıyor: Cennetin neresinden kaç parsel istiyorsanız, fiyatı ona göre! İnsanlar mollalardan aldıkları anahtarları boyunlarında taşıyorlar. İran tarafından cennet de parsellenmiş durumda. Tıpkı Ortaçağ'daki Hıristiyan ruhban sınıfı gibi. Bizde (Türklerde) hiç olmayan bir Müslümanlık bu. 49 İran'da mollalar Ay'a gidildiğine inanmıyor: Ali'nin köyde bir evi varmış. Köydekiler

1450 lerde O sm anlı'nın Bizans'ı ele geçirip A vrupa orta­ larına doğru ilerlem esinden büyük bir korkuya kapılan A vru­ pa, Türk yayılm asına karşı din kardeşliğine ve din birliğine dayalı direniş anlayışının H ıristiyanlar arası m ezhep boğaz­ laşm aları nedeniyle başarıya ulaşam ayacağını 400 yıllık dene­ yim ler sonunda kavrayarak, din birliğinden u m u d u n u kesip soy kardeşliğine, ırk birliğine yönelm iş ve A vrupa topraklarında ya­ şayan yığınları kan kardeşliği düzlem inde birleştirebilm ek am a­ cıyla, H ıristiyanlık öncesi bir yitirilmiş cennet imgesi tasarlayıp. Eski Y unan ve Roma İm paratorluklarının anısını diriltm iştir. Roma Imparatorluğu’nun ilk kurucuları olarak benimsenen Remus Romulus kar­ deşlerin dişi kurt tarafından emzirilmesi Rönesans döneminde anıtlaştırılmıştır. İ.Ö. 500’lerde yapılan dişi kurt anıtına Remus ve Romulus figürleri Rönesans döne­ minde eklenmiştir. Anlam ını "birer Remus ve Romulus gibi Hıristiyanlık ön­ cesinde yeniden doğmak" diye özetleyebileceğim iz Rönesans'ta aydınlar, A vrupa topraklarında yaşayan ve Türk korkusu altın­ da titreyen yığınlara: Korkmayın, geçmişte biz Türklerden çok daha güçlüydük. Atalarımız, Türklerinkinden çok daha büyük bir İmpara­ torluk kurmuştu. Roma İmparatorluğu'nu düşünün. Bu İmparatorluk Hıristiyanlıktan önce kurulmuştu. Remus ve Romulus tüm AvrupalI­ ların ortak atasıdır. Hepimiz aynı atanın çocuklarıyız. Damarlarımızda Eski Yunanların, Romalıların kanı dolaşıyor. Öyleyse Hıris­ tiyanlıkta mezhep ayrılıklarına düşüp birbirimizi yiyeceğimize, Osmanlı-Türk'e karşı kan kardeşliğinde birleşelim. Türkleri ancak kan kardeşliğinde birleşip, Roma imparatorluğumu yeniden kurmak üzere davranırsak püskürtebiliriz, dem işlerdir.

"Aden Bahçesi" T evrat'ın yaratılış (tekvin) bölüm ünde, ortak ana-babası olan A dem ile H avva, dünya toprağı üzerinde, Dicle ve Fırat ırm akları dolaylarında "A den Bahçesi" olarak anılan cennette yaşam aktaydı: Ve Allah yaptığı işi yedinci günde bitirdi.(...) ve toprağı işlemek için adam yoktu.(...) Ve Rab Allah, yerin (yarattığı dünyanın) toprağından adamı yaptı, ve onun burnuna yaşam soluğunu üfledi; ve adam yaşayan can oldu. Ve Rab Allah, şarka doğru Aden'de bir bahçe dikti; ve yaptığı ada­ mı oraya koydu. Ve Rab Allah görünüşü güzel ve yenilmesi iyi olan her ağacı, bahçenin ortasında hayat ağacını, ve iyilik ve kötülüğü bilme ağacını yerden bitirdi. Ve bahçeyi sula­ mak için Aden'den bir ırmak çıktı; ve oradan bölündü, ve dört kol oldu. Birincinin adı Pişon'dur; kendisinde altın ma­ deni bulunan bütün Havila yöresini kuşatır, ve bu yörenin altın madeni iyidir; ve orada ak günnük ve akik taşı vardır. Ve ikinci ırmağın adı Gihon'dur; bütün Kuş ilini kuşatan odur. Ve üçüncü ırmağın adı Dicle'dir; Aşur'un önünden akan odur. Ve dördüncü ırmak Fırat'tır. Ve Rab Allah, ada­ mı aldı; baksın ve onu korusun diye Aden Bahçesi'ne koy­ du. Ve Rab Allah adama emredip dedi: Bahçenin her ağacın­ dan istediğin gibi ye, fakat iyiliği ve kötülüğü bilme ağacın­ dan yemeyeceksin; çünkü ondan yediğin günde mutlaka ölürsün. Ve Rab Allah dedi: Adamın yalnız olması iyi değil­ dir; kendisine uygun bir yardımcı yapacağım.(...) Ve Rab Al­ lah adamın üzerine derin uyku getirdi, ve o uyudu; ve onun kaburga kemiklerinden birini aldı, ve yerini etle kapadı; ve 63 Rab Allah adamdan aldığı kaburga kemiğinden bir kadın yaptı; ve onu adama getirdi. Ve adam dedi: Şimdi bu benim kemiklerimden kemik, ve etimden ettir; buna "Nisa" deni­ lecek, çünkü o "İnsan"dan alındı. (...) Ve adam ve karısı, iki­ si de çıplaktılar ve utançları yoktu. (...) Ve kadın gördü ki, (Tanrı'nın dokunulmasını yasakladığı) ağaç yemek için iyi, ve gözlere hoş, ve anlayışlı kılmak için arzu olunur bir ağaç­ tı; ve onun meyvasından aldı, ve yedi; ve kendisiyle beraber kocasına da verdi; ve o da yedi. (...) Ve Rab Allah, kadına dedi: Zahmetini, gebeliğini ziyadesiyle çoğaltacağım; ağrı ile evlat doğuracaksın (...). Ve Adem'e dedi: Karının sözünü dinlediğin ve ondan yemiyeceksin diye sana emrettiğim ağaçtan yediğin için toprak senin yüzünden lanetli oldu. Ömrünün bütün günlerinde zahmetle ondan yiyeceksin; toprağa dönünceye kadar, alnının teriyle ekmek yiyeceksin; çünkü ondan alındın, çünkü topraksın ve toprağa dönecek­ sin^...) Böylece Rab Allah onu Aden Bahçesi'nden (..) çıkardı ve kovdu.76

ZİHİN KONTROLÜ - ÖMER ÖZKAYA

frekansla herhangi bir kimsenin

beynine bir duyum-mesaj gönderme teknolojik olarak mümkündür. Bu

konu üzerinde gizli haber alma teşkilatları, gerek CIA ve gerekse KGB

uzun süreden beri çalışıyorlar ve halen de çalışmaktadırlar. Bu, tamamen

organize edilebilse çok iş yapılabilir. Mesela Amerikan Haber

alma Teşkilatı, bir Rus generalinin zihnine göndereceği mesajlarla onu

intihar ettirebilir.

Şeytan insana istediğini yaptırmak için bir

dalga harekatına nüfuz eder.

Çevre bireyin hayatını giderek daha çok baskı altına almaktadır.

Onun artık belirli çerçeveler içine kapatılmadan, ya da dışarıdan

gözetleyici bakışların denetimine girmeden sadece kendi kendisiyle

baş başa kalabileceği birkaç küçük alan kalmıştır."

Edward V. Long

ABD Missouri Senatörü

Kısmen kanıtlanan iddialara göre NSA, bunu "sinyal istihbaratı" adı

verilen bir sistemle yapıyor. Bu sistem dünyada elektrik taşıyan herşeyin

çevresinde manyetik alan olduğu ve alanların elektromanyetik

dalgalar yaydığı teorisine dayanıyor. NSA'nın geliştirdiği sistemle uydular

aracılığıyla dünyanın neresinde olursa olsun bir canlıyı kontrol

altına almak veya izlemek mümkün.

işinin elektromanyetik dalga boyunun tespit edilmesi... Herkese göre

değişen ve 3-50 hertz arasındaki elektromanyetik dalga boyutunun tespitinden

sonra, bu dalga boyu bilgisayara giriliyor ve artık 24 saat o

kişi uydular ve çeşitli araçlar aracılığıyla takip edilebiliyor. Bilgisayarlar

aracılığıyla şüpheli kişideki elektriksel hareketleri analiz eden NSA,

kişinin beyin haritasını çıkararak düşüncelerini de okuyabiliyor.

Konuşma merkezindeki elektrik akımının analizi sayesinde hedef

kişinin sözleri dahi tespit edilebiliyor, görme merkezi analiziyle kişinin

gördüklerine ulaşılabiliyor...

Davranışlar da Kontrol Edilebiliyor

Sinyal istihbaratı sistemi tersten de kullanılabiliyor. Bu teknolojinin

ürperten boyutu da aslında burada yatıyor. Yani bir kişinin elektromanyetik

dalgalarına kilitlenip uydu aracılığıyla yapılan takip, onu

yönlendirmede de kullanılabiliyor. Hedefin beynindeki çeşitli merkezlere

gönderilen elektromanyetik sinyallerle kişinin görme, işitme, koklama,

hareket etme gibi her türlü duyu ve davranışı değiştirilebiliyor.

Gönderilen sinyaller sayesinde hedef kişi, başkalarının duymadığı

sesleri duyabiliyor ya da görüntüleri görebiliyor. Burada, yukarıda

değindiğimiz bir noktanın tekrar altını çizmekte yarar var: Beyindeki

elektromanyetik dalga frekansı her insanda farklı olduğu için belirli bir

kişiye gönderilen görüntü, ses ve benzeri sinyalleri diğer insanların hissetmesi

mümkün olmuyor. Bu nedenle elektromanyetik tacize maruz

kalan kişilerin itirafları yeterli delil olmadığı için tamamıyla

kanıtlanamıyor...

ABD bu yeni teknolojiyi tanımaya ve geliştirmeye çalışırken, 1974

yılında V. P. Kaznacheyev adındaki bir bilim adamı, ölümün uzak bir

mesafeden ultraviyole ışınlarının nakledilmesiyle gerçekleştirilebileceğini

kanıtladı. Aynı yılda bir Çek mühendis, Robert Pavlita ise

böcekleri uzak bir mesafeden "psikotronik" cihazlar kullanarak öldürebildiğini

gösterdi. Amerikan Haber alma Servisinin, Pavlita'nın

çalışmalarıyla ilgili raporuna göre, bu bilim adamı, insanda güçlü

psikolojik rahatsızlıklara ve ölüme neden olacak kapasiteye sahip olan,

biri 320 km, diğeri daha uzun mesafeden etkili olan iki "psikotronik"

silah geliştirdi

Bilderberg'çilerin Global Kontrol Projesi

Davit Ickei'nin, "Brilliant Book" adlı kitabında, 1986 yılında bulunan

ve "Sessiz bir savaş için sessiz silahlar" isimli 1969 yılına ait, diğer bir

versiyonu ABD Donanması'nda yer alan bir belgeden söz ediliyor. Ickei,

"Bu belge, beyin yıkama tekniklerini çok güzel açıklamaktadır.

Benim elimde bulunan versiyon, kitlesel zihin kontrolünün politikasını

anlatmaktadır" diyor. Belge, uzaktan beyin/zihin kontrolü teknolojisiyle

egemen güçlerin nasıl bir dünya tasarladığını ortaya koyuyor:

"Bu belge 'Sessiz Savaş...' 1954 yılında uluslararası seçkinlerin bir toplantısında

açıklandı" demektedir. Bilderberg Grubu ilk defa 1954'de

toplandı. İşte muhtevadan bir çeşni: "Tecrübeyle ispat edilmiştir ki, bir

sessiz silahı korumanın ve halk kontrolünü ele geçirmenin en basit

yolu, onları bir taraftan şaşkın, organizasyonları bozulmuş, ilgilerini

43/418

gerçekten önemi olmayan başka sorunlara çekilmiş bir durumda

tutarken, diğer taraftan disiplinsiz ve temel sistem prensiplerinden

habersiz tutmaktır."

Belgede bunun ekonomi, eğitim ve sosyal hayatta uygulanacak metotlarla

nasıl başarılacağı anlatıldıktan sonra "Uzaktan Zihin Kontrolü"

nün tarifi ve nasıl kullanılacağına geçiliyor:

"Bu, bir generalin yerine, bir bilgisayar programcısının çalıştırıldığı;

bir silahın yerine, bir bilgisayardan; barut tozu yerine, veri işlenmesiyle

sevk edilen; mermilerin yerine, durumları ateşleyen bir sistemdir. Bu,

aşikâr gürültüler çıkartmaz, aşikâr fiziksel yaralanmalara neden olmaz

ve herhangi bir kişinin günlük sosyal hayatına alenen müdahale etmez.

Anlaşılmaz fiziksel ve zihinsel bozukluklara neden olan ve anlaşılmaz

bir şekilde günlük hayata müdahale eden, yani ne aradığını bilen eğitimli

bir gözlemci için anlaşılmaz olan sesler üretse bile halk bu silahı

anlayamaz, bu nedenle de silahlı saldırıya uğradığına ve baskı altına

alındığına inanamaz. Halk, içgüdüsü ile bir şeylerin yanlış olduğunu

hissedebilir, fakat sessiz silahın teknik özellikleri nedeniyle, duygularını

makul bir şekilde izah edemez veya kendi zekasıyla problemi

çözemez. Bu nedenle, nasıl yardım isteyeceğini ve buna karşı kendilerini

savunmak için diğerleriyle nasıl birleşeceğini bilmez. Sessiz bir silah,

tedricen uygulandığında, baskı (psikolojik baskıdan ekonomik

baskıya kadar) çok artarak devam edemeyecek hale gelene kadar, halk

bunun varlığına uyum sağlar. Bu nedenle sessiz silah biyolojik

mücadelenin bir cinsidir."

Yukarıda alıntılar yaptığımız belge, özetle insanların toplu olarak,

egemen güçler tarafından "Sessiz ses" yani yukarıda bahsettiğimiz silahlar

kullanılarak köleleştirilmesinden bahsediyor.

Syracuse Üniversitesi'nden Prof. A. Sehu, bilgisayarda depolanmış bilgileri,

beynin alıcı reseptörlerine bağlamak için araştırmalar yapıyordu.

Aynı üniversitede şimdi dekan olan Prof. Dr. Ceylan Türkkan, vaktiyle

solucanlar üzerinde yaptığı bir deneyde, yuvasını ezberlemiş olan

böceğin hafıza bölgesinden sıvı alıyor ve o yuvayı hiç bilmeyen bir

başka solucana şırınga ediyordu. Bu "Yabancı" solucan ötekinin

yuvasını, eliyle koymuş gibi buluyordu

Bu Seçkin Sınıf'ın üyeleri ya dördüncü boyutsal sürüngenimsi ırkın

insan vücudunda direk hayat bulmuş varlıkları ya da aynı ırk tarafından

zihinleri kontrol altına alınmış şahıslarıdır. Illuminati'nin ve onun

53/418

boyutlar arası yöneticilerinin hedefi, gücü birkaçın eline merkezileştirmektir.

Bu hedef, şu anda çok ilerlemiştir ve modern teknoloji

sayesinde de global bir boyutta gerçekleşmektedir. Bu oyun-plan, Tüm

Çağların Büyük Eseri veya Yeni Dünya Düzeni olarak bilinmektedir ve

şimdi, milletlerin koloniler olacağı bir dünya hükümetini; bir dünya

merkez bankası ve global para birimini; bir dünya ordusunu; global bir

bilgisayara bağlı mikroçiplenmiş nüfusları ortaya koymayı amaçlamaktadır.

Bugün gerçekleşmekte olanlar, binlerce yıldır süregelen beyinyıkamanın

neticeleridir.

Illuminati yapısının amacı, kitlelerin herhangi bir eski saçmalığa inanmasını

sağlamak ve aynı zamanda hayatın ve varoluşun doğasını,

zihnin gücünün nasıl kullanılacağını, Dünyanın enerji alanlarını ve

global enerji ağını içeren büyük bilgiyi, beyin-yıkayıcıların eline bırakmaktır.

P.Sedir'in "Historie et doctrine des Rose-Croix" isimli, Paris'te 1910'da

yayınlanan kitabında çok iyi tanımlanmıştır:

"Hükümetlerin karşı koyacağı bilinerekten, Dünyadaki kaderler

açıkça kontrol edilemediğinde, bu gizli ittifak yalnızca gizli örgütler

aracılığı ile çalışabilir. Bunlar - ki kendilerine ihtiyaç artarken, yavaşça

yaratılırlar - ayrı gruplara bölünürler. Bu gruplar görünüşte birbirlerine

karşıdırlar, ve bazen en fazla çatışan ve en zıt dini, politik, ekonomik

ve edebi siyasetleri güderler. Ama bunların hepsi birbirlerine bağlıdır,

hepsi gücünü saklayan ve bir taraftan da Dünyadaki bütün saltanatı

sürmeyi hedefleyen, aynı görünmeyen merkez tarafından yönetilir."

ABD'de, Masonlar, Bağımsızlık Savaşı'nı yaratıp, kontrol edip

kazandılar ve yeni Amerika Birleşik Devletleri'nin kontrolünü ellerine

aldılar. Bu Masonlar ve diğer İlluminati grupları kontrolü bugüne kadar

hiç durdurmadılar. ABD'nin kurucu babaları Birleşik Devletler'in Resmi

Devlet Mühürü'nü dizayn etmeleri için komisyon kurduklarında,

eski Mısır ve ötesine giden, piramit ve her şeyi-gören-gözü içeren,

klasik Illuminati (sürüngenimsi) sembollerini resmi damgalarında

yansıtmaları ne kadar da uygundu. Bu sembolün altında ve üstünde iki

Latin cümlesi, Annuit Coeptis ve Novus Ordo Seclorum bulunmaktaydı.

Bunlar, "Doğumu, yaratılışı ve varışı bildiren" ve "Çağların Yeni Düzeni" şeklinde tercüme edilmektedirler. Yani topluca şu anlamı

içerirler; "Yeni Dünya Düzeni'nin yaratılışını bildirir". ABD'nin kuruluşu,

merkezi global güç ve iktidar için olan planda çok büyük bir

adım teşkil etmektedir. Bugün, resmi mühürün yukarıda bahsettiğim

kısmı, her bir Amerikan doları banknotunda bulunabilir, ve yine

söylemeliyim ki bu çok uygundur, çünkü Seçkin Sınıf Amerika'nın ve

diğer herkesin ekonomisini kontrol etmektedir anlamı gelir. Piramit/

Yeni Dünya Düzeni sembolünü dolar üzerine koyma kararı 1935'te 33.

Derece Masonu Franklin D. Roosevelt tarafından alınmıştır ve bu

karar, diğer bir 33. Derece Masonu Henry Wallace tarafından tamamen

desteklenmiştir. Yıldızlar ve şeritlerden oluşan Amerikan bayrağı da Illuminati

sembolizmini yansıtmak amacıyla dizayn edilmişti ve

Özgürlük Anıtı, French Grand Orient Masonic Order (Fransız Yüce

Doğu Masonik Düzeni) tarafından Amerikan Masonlarına verilmişti. tüm insan ırkı bir piramit

57/418

yapısı içerisinde hapsedilmiştir. Bunlar, piramidin en tepesindeki

Seçkin Sınıf insan komitesini kontrol etmektedirler. Bunlar da,

politikada, bankacılıkta, sanayide, ticarette, medyada, orduda vs esas

ulusal ve global kararları veren, şebekenin alt seviyelerinde bulunanları

kontrol ederler. Sürüngenimsi Irk, Seçkin Sınıf'ı, Seçkin Sınıf Illuminati

şebekesini, Illuminati şebekesi de dünyayı kontrol eder. Her alt

seviye, üst seviyedekinin bildiğini bilmez, ve hiç bir seviye de sürüngenimsi

ırkın bildiğini bilmez. İşte, çoğu insanın neyin parçası

olduğunu ve esas hedefinin ne olduğunu bilmediği bir beyin-yıkayıcı/

kontrol-edici cenneti..

Radyohipnotik beyinlerarası kontrol projesi elektronik

hipnoz yapmayı amaçlamaktadır. Bu projede kişiye

istemediği şeyleri yaptırmak mümkün hale gelecektir.

Tuşlarla kontrol edilen insana ne yaptırılamaz ki !

Kurmay Albay Prof. Dr Nevzat Tarhan

Memory Centers of America Nöropsikiyatri

Merkezleri Türkiye Yöneticisi

l978 yılında Walter Boward adlı yazar, Operation Mind Control

(Beyin Kontrol Harekatı) adında yayınladığı kitabında şunları anlatıyordu:

"Bu araştırmalar; hipnoz tekniği, narkotik-hipnoz, elektronik

olarak beyinin uyarılması, ultrasonik, mikrodalgalar, alçak ses

frekanslarıyla davranışların etkilenmesi ve davranış değişiklikleri terapisidir.

CIA psikolojik silah stoklarını, psişik silahların değişik tiplerini

geliştirmeyi başararak artırmıştır. Şimdi bu kabiliyetleriyle yeni tip

bir harbe girişmesi mümkündür. Bu harp görünmez, muharebe sahası

ise insan zihinleridir."

21 Temmuz 2000 tarihli Sabah gazetesinde yer alan haber ise

çalışmaların nerelere geldiğini gösteriyor.

"John St. Clair Akwei, 1996 yılında Amerikan Ulusal Güvenlik

Dairesi (NSA) aleyhine bir dava açtı. Akwei, NSA'nın kendisini sürekli

olarak takip ettiğini ve davranışlarını kontrol ettiğini iddia etti. Akwei

mahkemeye bu iddialarını destekleyecek yüzlerce sayfalık deliller

sundu. Kaynak olarak birçok bilimsel ve akademik çalışmanın gösterildiği

bu deliller yayınlandı. İddiaya göre NSA, çok gelişmiş sistemleri

aracılığıyla elektromanyetik alanları kullanarak istediği kişiyi dünyanın

her yerinde takip edebiliyor, hatta elektrik dalgaları yollayarak kişinin

düşünce ve davranışlarını kontrol edebiliyor. NSA'nın "sinyal istihbaratı"

adı verilen bu sistemi, dünyadaki elektrik taşıyan her şeyin çevresinde

bir manyetik alan olduğu ve bu alanların elektromanyetik dalgalar

yaydığı teorisine dayanıyor. Geliştirilen dijital sistemlerle elektrik

taşıyan bütün varlıkları nerede olursa olsun kontrol edebiliyor. Gönderilen

sinyaller sayesinde hedef kişi başkalarının duymadığı sesler

duyabiliyor ya da görüntüler görebiliyor. Bu yolla NSA istediği kişiye

istediği şeyi hiçbir kanıt bırakmadan yaptırabiliyor."

Em. Kur. Albay Baha Kadıoğlu, Silahlı Kuvvetler Dergisi'nde yayımlanan

bir makalesinde bu silahlarla ilgili bakınız neler söylemiş:

"Türkiye l977'li yıllar içinde beyin kontrol yöntemlerinin harp

şeklinde uygulandığı ve bunun korkunç kâbusunun yaşandığı bir ülke

olmuştur. Bu görünmez harbin gelecek yıllarda da devam edecektir.

Yalnızca fiziki tedbirlerle önlenmesi mümkün görülmemektedir. Alınacak

tedbirleri öğrenmek için en kısa zamanda parapsikolojik

çalışmalara girmek mecburiyetindeyiz."

Beyine yerleştirilen çiplerle hareketler değiştirilebilir. Bu yolla insanların

ideolojilerinden kötü alışkanlıklarına kadar birçok şeyi

değiştirmek mümkün. İnsanların bilinç altındaki olumsuz

düşünceler silinerek tekrar programlanabilir. Bu konular

hakkında Rusya'nın ciddi araştırmalar yaptığı biliniyor"

Nevzat Tarhan

Kurmay Albay

Bir Çin atasözü

vardır, "Yüz savaş kazanmak hüner değil, hüner savaşmadan güvenliği

sağlamaktır."

"İstihbarat örgütleri bu konuya bilimsel olarak eğilmekte, sürekli

çalışmalarla yeni yollar araştırmaktadırlar. Tarihte bilinen ilk ve en

önemli psikolojik operasyon örneği Hasan Sabbah'tır. Haşhaşî Tarikatı

da denilen bu örgütlenmede kişiler haşhaşın etkin maddesi eroinle

keyif duygusuna ve cennet inancına şartlandırılıyor. Hasan Sabbah'a itaat

ederlerse hep böyle yaşayacaklarına inandırılıyorlardı. Böylece de

intihar saldırılarını zevkle yapıyorlardı.

1937'de Stalin'in Halk Mahkemeleri'nde dâvâlıların itiraflarında bazı

kimyasallar kullanıldığı bilinmektedir. Hatta Macaristan Kardinali'nin

de bulunduğu bir dâvâda, dâvâlılar devlete karşı bir tutum aldıklarını

hep birden itiraf etmişlerdi.

İyonlanmanın olduğu radyasyonlar X ışınları, radyum gibi kanser tedavisinde

kanserli hücreleri öldürmek için kullanılır.

İnsana Çip Yerleştirmek Mümkün mü?

İnsan davranışını kontrol etmek isteyenler hayvan deneylerinde bunu

gerçekleştirmişlerdir.

FM radyo kanalı ile sinyaller alabilen ve nakledebilen minyatür

elektrotlar hayvan kafasına yerleştiriliyor. Maymunda cinsel

saldırganlık, boğada âniden durma komutu verme deneyleri başarılı

oldu. Yunus balıkları yönetilebildi. (Balıkçılar tarafından 'Aydın' ismi

takılan Rus yunus balığının sık sık ABD dinleme istasyonunun bulunduğu

Sinop sahillerine gelmesi gibi !..)

Prof. Dr. Selim Şeker de, beyni kontrol etme çalışmalarının eskilere

dayandığını, ancak, modern çalışmaların Almanya'da başladığını belirterek,

"II. Dünya Savaşı'nda Almanya'nın yenilmesiyle Amerika ve

Rusya bu konuda çalışan bilim adamlarını kendi ülkelerine taşıdı."

dedi.

"EMF sinyaller ile insanlar uzaktan tespit edildiği gibi öldürülebiliniyor.

Psikotronik silah 320 km mesafeden insan üzerinde etki

yapabiliyor, metabolizmayı etkileyerek ölüme yol açıyor."

Erol Erkmen

TUVPO Başkanı

Amerikan Haber Alma Örgütü (CIA) İkinci Dünya Savaşı'nın

sonunda kuruldu. Bu örgüt kuruluşundan itibaren insan davranışlarının

kontrolünde kimyasal, biyolojik ve radyolojik etmenlerin araştırılmasına

büyük önem verdi. Düşünce ve kişilik kontrolüne dönük bu

araştırmalar İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra ABD'ye getirilen

Naziler'in katkısıyla başlatıldı. Naziler savaş boyunca canlı insan

denekleri üzerinde yaptıkları çalışmaların sonuçlarını Amerikan

laboratuarlarında değerlendirdiler. Gerçekte toplama kampları amaçsız

bir canavarlığın ürünü değildi. Kamplar Alman firmalarına köle işçiler

sağlıyorlar, araştırmalarda da bu canlı denekler kullanılıyordu. ABD'ye

zehirli gazların üretim teknolojisini getiren I.G. Farben bu köle isçileri

kullananların başında geliyor, gaz odalarında kullanılan malzeme kurbanlar

tarafından üretiliyordu. Kısaca bu gazlar; Yahudilerin, Çingenelerin,

komünistlerin, eşcinsellerin ve sakatların yok edilmesinde denenmişti.

Savaş sürecinde bile ABD ile ilişkileri süren, I.G. Farben'in bu

deneyleri ABD tarafından değerlendirilerek, doğruluk serumu, sarin

gazı ve diğer zehirli gazlar üretildi. Bu çalışmalarda ayrıca uyuşturucunun

insan beyni üzerindeki etkilerinin de araştırıldığı öne

sürülüyor...

İddialara göre AİDS'e yol açan HIV' de ABD kaynaklı bir laboratuar

virüsüdür. Önce zenci mahkumlar üzerinde denenmiş, hapishanelerde

eşcinsel ilişki bir idame seks ilişkisi olduğu için eşcinseller arasında ortaya

çıkmıştır. Bu virüsün aslında siyahlara karşı geliştirildiği ancak

denetimden çıktığını da söylemek mümkündür pekala.

"Halihazırda

teknolojinin ulaştığı boyut; kalp atışlarını düzenleyen elektronik devre,

suni damar, deri üretimi, sağırlar için içkulağa yerleştirilen elektronik

devre, retina üretimi, suni kol ve el üretimi ve bu kol ve elin beyne yerleştirilen

bir elektronik devre ile hareket edebilmesi, suni sinir ucu üretimi,

suni kalp ve suni ve kan üretimi gibi biyonik insan parçalarının

üretimini olanaklı kılabiliyor. Bilim adamları 2050 yılında biyonik insanın

üretiminin gerçekleşebileceğini belirtiyorlar.

"Faks çok ciddi bir icattır. Bu cihazın icadı ile halkın kullanımına

sunulması arasında geçen süre, ortalama bir insan ömrüne

yakındır. Yani şunu demek istiyorum; istihbarat örgütlerinin kullandığı

ama halkın bilmediği ve belki de 30-40 yıl daha bilmeyeceği

nice teknolojik gelişmeler var!"

Prof. Dr. Haluk Nurbaki

1960'ların ilk yıllarında dünyadaki en gelişmiş bilgisayarlar Ulusal

Güvenlik Teşkilatı'nın elinde idi. Bu bilgisayarlarla araştırılan yeni buluşlar

Ulusal Güvenlik Teşkilatı için saklandı. Şu anda Ulusal Güvenlik

Teşkilatı mevcut bilgisayar teknolojisinin 15 sene ilerisinde olan nonoteknolojik

bilgisayarlara sahiptir. Ulusal Güvenlik Teşkilatı,

Amerika'da bu teşkilatın ajanlarının şifre çözücülerinin dikkatini çekecek

anahtar kelimelerle, her ortamda bütün haberleşmeleri kontrol eden

ve yapay zekalı gelişmiş bilgisayarlar kullanarak, kendilerine rahatsızlık

verici bilgileri elde ederler. Bu bilgisayarlar bütün haberleşmeleri

verici ve alıcı uçlarda denetlerler.

320 KM Öteden İnsan Öldürülebiliniyor

1960-65 yıllarında Amerikanın Moskova elçisinin esrarengiz ölümü

dikkatleri çekmişti. Elçilikteki ölümlerin henüz tam olarak anlaşılamayan

elektromanyetik etkilenmeden olduğu sanılmaktaydı. Bu

bulgu üzerine çok gizli bir araştırma projesi başlatıldı ve adına

PROJECT PANDORA denildi. Projede önemli veriler elde edildi.

EMF sinyaller ile insanlar uzaktan tespit edildiği gibi öldürüle biliniyordu.

Psychotronic silah 320 km mesafeden insan üzerinde etki yapabiliyor,

metabolizmayı etkileyerek ölüme yol açıyordu.

"SSCB'deki Glastnost ve Perestroika diğer bir ifadeyle

Kremlin'deki değişim, CIA'da görevli ilgili ajan grubunun yıllar

süren zihni telkinleri sonucu meydana gelmiştir."

Ahmet Aydınlı

Araştırmacı- Yazar

A.B.D.

Ordusu'nun "Körfez Savaşı" sırasında toplu halde Irak taburlarına

karşı, "Uzaktan Mikrodalga Beyin Kontrolü Silâhları"nı kullandığı,

medya (Discovery Kanalı) tarafından topluma açıklandı. Daha da

önemlisi Channel 4 televizyonunda yayınlanan (Büyük Birader'in Sevgisi

İçin) isimli belgeselde, İngiltere istihbarat ajanlarının toplumun bir

bölümünü bu silâhlarla hedef aldığı gerçeği gösterildi.

teknolojik bir gelişme halka ilan edilmişse,

gizli servisler, halka açıklanan o bilginin en az 10 yıl ilerisindedir.

NSA bir proje geliştiriyor. Bu proje, dünyada elektrik taşıyan her

şeyin çevresinde bir manyetik alan olduğu ve bu alanların

elektromanyetik dalgalar yaydığı teorisine dayanıyor. NSA, geliştirdiği

elektronik aygıtlar ve 50 bin ajanı sayesinde her insanda farklı olan ve

3-50 hertz arasında değişen dalga boyutunu tespit edebiliyor. Hedef

kişinin yaydığı elektromanyetik dalga boyutları tespit edildikten sonra

bu veri NSA'nın bilgisayarlarına veriliyor ve bu bilgisayarlar ve uydular

aracılığı ile o kişi 24 saat izleniyor. İzlenmekle kalsa neyse. O kişi

tam bir denetim altına alınıyor, yönlendirilebiliyor, düşünceleri okunabiliyor.

Konuşmaları dinlenebiliyor, gördükleri seyredilebiliyor, sadece

onun duyabileceği sesler yayınlanabiliyor, sadece onun görebileceği

görüntüler gösteriliyor, ona her türlü bedeni acı verilebiliyor. Yani

kişi NSA'nın canlı bir robotu haline getiriliyor. Bu robot söz dinlemezse

karşılığını her türlü bedeni acı çektirilerek ödüyor. Bu işkenceciler

dokunuyorlar tuşa, hafıza kaybı ve davranış bozuklukları oluşuyor.

Dokunuyorlar, gözkapaklarında ani ve şiddetli kaşınmalar oluşuyor.

Dokunuyorlar, duyulan sesin yönünü, şiddetini ve içeriği değişiyor.

Solunum yollarını denetleyerek konuşmanızı bozuyorlar. Genital

bölgede kaşınma, beklenmedik orgazm veya yoğun acı hasıl ediyorlar.

Rüyalarınızı denetliyorlar. Birkaç dakika boyunca ayak parmaklarını

istem dışı olarak 90 derece döndürebiliyorlar."

Haber alma örgütleri grup halinde dalga gönderiyorlar. Hatta bu

kanalla sinir bozucu savaş silahı çalışmaları mevcut. Mesela örgüt

bir yere kurduğu istasyondan gönderdiği frekanslarla o

mıntıkanın insanlarının sinir sistemini harap ediyor.

Prof. Dr. Haluk Nurbaki- 1996

"SSCB kendi sisteminin isteklerine uygun politik görüşe bağlı olacak

şekilde, halkının davranışlarını düzenleyebileceği bir kontrol

teknolojisi geliştirmeye çalışmaktadır. Bundan böyle bilgiler kodlanarak

insan hedeflerine yöneltilebilecektir. Bu, insan zihinleri

harbi olacaktır."

Richard Helms

CIA Eski Başkanı

"Sovyetler Birliği'nin 1951 yılında, zihin kontrol çalışmalarında

kullanmak üzere Sandoz firmasından yaklaşık 50 milyon doz

LSD-25 satın aldığı öğrenilmiştir."

USAINTIC RAPORU- 1951

"Kel kafalı kartalın ülkemin sembolü olarak seçilmiş

olmasına hayıflanıyorum. Bu ahlaksız, sahtekarlık

ve hırsızlıkla geçinen insanlara benzeyen bir kuştur,

genellikle yoksuldur ve çoğu zaman pire doludur."

ABD Başkanı

Benjamin Franklin

27 Kasım 1953 tarihinde Dr. Frank Olson'un ölümü CIA'de zihin

knotrol amaçlı LSD denemelerinin en trajik sonucuydu. Olson'un

ölümü, CIA'de LSD deneylerine katılımından sonra gerçekleşti.

Olson'a 19 Kasım 1953'te kendisinin bilgisi dışında içtiği içkiye katılmak

suretiyle 70 mikrogram LSD verildi. İlaç şişeye CIA ajanı Dr.

Robert Lashbrook ve yine CIA de görevli bilim adamı Dr. Sidney Gottlieb

tarafından koyuldu.

Deneyden hemen sonra Olson'da paranoya ve şizofreni belirtileri

görüldü. Olson, Dr. Lashbrook eşliğinde New York'ta Dr. Harold

Abramson adlı bir doktor tarafından psikolojik tedaviye alındı. Dr.

Harold'ın LSD üzerine çalışmalarına CIA tarafından dolaylı olarak

bütçe ayrılmıştı. Olson, New York'taki tedavisi sırasında Statler Oteli

penceresinden ölüme atladı

Olson Olayı'nın Arka Planı

Dr. Frank Olson, Amerikan ordusu Maryland Camp Detrick'teki Biyoloji

Merkezi Özel Harekat Dairesin'de (SOD) görevli aerobiyoloji uzmanıydı.

Albay Vicent Ruwet'e göre bu daire 3 özel fonksiyona

sahipti:

"Amerikan askeri üssünü biyolojik saldırılara karşı korumak, Biyolojik

silah kullanımının zararlı etkilerine karşı yeni teknikler

geliştirmek ve CIA için biyolojik araştırma yapmak

Meryem Suresi ve Oksitosin: Sadakat Hormonu

İnsanların birbirine güvenmesinin temelinde oksitosin isimli hormon

vardır. İsviçre'deki Zürih Üniversitesinden Thomas Baumgartner, 2008

yılında bu hormonla bir deney yaptı.

Deneye başlamadan önce katılımcıların bir bölümüne burun spreyinde

oksitosin maddesi, diğer bölümüne plasebo verildi. Oksitosin hormonu

verilen denekler, kendilerini defalarca aldatan idareciye hala inanmaya

devam ettiler.

Peki bu nasıl oluyor?

Oksitosin, sinir sisteminin ilgili bölümlerini ele geçiriyor ve onlara

emniyet ve güven duygusu aşılıyor. Plasebo verilen denekler ise bir

kaç yalanından sonra idareciye artık inanmamaya başladılar.

Her iki örnekte de gördüğümüz gibi, oksitosin hormonu, kişinin,

etrafındakilere güven duymasına sebep oluyor. Bu sebeple oksitosin

hormonunun bir diğer adı, "SADAKAT HORMONU" dur.

Oksitosin hormonu, özellikle kadınlarda önemli görevler

üstlenmiştir.

Bu hormon, kadınlarda

1- Hamile kalmayı kolaylaştırır

2- Doğumu kolaylaştırır

3- Annelik duygusunu güçlendirir, kadını, bebeğine ve eşine bağlar

4- Anne sütü üretimini artırır.

Doğum sancılarını başlatmak amacıyla damar yolu ile oksitosin verilmesine

halk arasında suni sancı denir. Bu teknik bugün hastanelerimizde

uygulanmaktadır. Sentetik olarak üretilen oksitosin hormonu çok

düşük dozlarda damardan verildiğinde, rahimde kasılmalara neden olmakta,

böylece doğumu kolaylaştırmaktadır.

Tam da bu konuda Kur-an'ı Kerim'de Meryem Suresi'nde ilginç bir

olay anlatılmaktadır.

135/418

22 - Nihayet (Allah'ın emri gerçekleşti) Meryem İsa'ya gebe kaldı ve

o haliyle uzak bir yere çekildi.

23 - Sonra doğum sancısı onu bir hurma dalına tutunup dayanmaya

zorladı. Meryem "Keşke bundan önce ölseydim de unutulup gitseydim"

dedi.

24 - Melek, Meryem'e, şöyle seslendi. "Sakın üzülme, Rabbin alt

tarafında bir ırmak akıttı. Hurma dalını kendine doğru silkele, üzerine

devşirilmiş taze hurmalar dökülsün. Ye, iç, gözün aydın olsun."

Çok enteresan... Allah doğum yapmak üzere olan bir kadından,

Hurma yemesini istiyor. Neden? Çünkü, bugün hastanelerde doğumu

kolaylaştırmek için kullanılan oksitosin maddesi dünyada en bol

miktarda hurmada bulunmaktadır.

Buradan da anlıyoruz ki, Melek, Hz. Meryem'in hurma yemesini

sağlayarak, oksitosin maddesi aldırmış böylece Hz. İsa'nın doğumunun

kolay olması sağlanmıştır.

Sessiz silah, anlaşılmaz fiziksel ve zihinsel bozukluklara

neden olan ve anlaşılmaz bir şekilde günlük hayata

müdahale eden, yani ne aradığını bilen eğitimli bir

gözlemci için anlaşılmaz olan sesler üretse bile halk bu

silahı anlayamaz, bu nedenle de silahlı saldırıya

uğradığına ve baskı altına alındığına inanamaz.

BİDERBERG 1954 TOPLANTISI

"SSCB kendi sisteminin isteklerine uygun politik görüşe bağlı olacak

şekilde, halkının davranışlarını düzenleyebileceği bir kontrol

teknolojisi geliştirmeye çalışmaktadır. Bundan böyle bilgiler kodlanarak

insan hedeflerine yöneltilebilecektir. Bu, insan zihinleri

harbi olacaktır."

Richard Helms

CIA Eski Başkanı

"Sovyetler Birliği'nin 1951 yılında, zihin kontrol çalışmalarında

kullanmak üzere Sandoz firmasından yaklaşık 50 milyon doz

LSD-25 satın aldığı öğrenilmiştir."

USAINTIC RAPORU- 1951

Henry kissinger - diplomasi

 Amerika’nın

kendi değerlerine göre en iyi şekilde kendi ülkesinde demokrasiyi kusursuz

hale getirip, böylece insanlığın geri kalanı için bir ışıldak olarak hizmet edebileceği

görüşüdür, ikincisi ise, Amerika’nın değerlerinin, ülkeye, bunları bütün

dünyaya yayma yükümlülüğü getirdiği görüşüdür.

...dünya gerçekten barış istiyorsa, Amerikan ahlaki reçetelerini uygulamasının

şart olduğuna olan inancını güçlendirmek olmuştur.

Thomas Paine şöyle yazıyor: “Savaş, eski

yapıda bir hükümet etme sistemi olduğundan, ulusların birbirine karşı beslediği

düşmanlık duygusu, hükümetlerinin politikalarının sistemin ruhunu ayakta

tutmak için uyandırdığı bir düşmanlıktan başka bir şey değildir... Yanlış bir

hükümet sistemi tarafından insanlar birbirine düşman hale getirilmediği sürece,

insan insanın düşmanı değildir.”7

Amerika’nın genişleme arzusu ile Amerika’nın Avrupa’ya göre daha saf ve

ilkeli bir ülke olduğu konusundaki inancı hiçbir zaman çalışmamıştır. Genişlemesini

bir dış politika sorunu olarak görmediğinden, Birleşik Devletler gücünü

Kızılderililer, Meksika ve Teksas üzerinde rahatlıkla ve hiçbir vicdan

rahatsızlığı duymadan kullanmıştır. Özetlersek, bir ceviz kabuğu içindeki Birleşik

Devletler’in dış politikası, bir dış politikaya sahip olmamaktı

Ümit özdağ- istihbarat teorisi

 İsrail askeri istihbaratının komutanı

olan Eli Zeria 1973 Arap-İsrail Savaşı'ndan kısa bir süre önce

yaptığı değerlendirmede, Arapların saldırı ihtimalini "% 45", saldırmama

ihtimalini "% 55" olarak değerlendirmiş ve İsrail hükümetinin

"bir Arap saldırısı olacak mı?" sorusuna kesin bir cevap vermemiştir.

Ancak bilindiği gibi, Mısır ve Suriye orduları, İsrail ordusuna saldırmış

ve İsrail, Arap saldırısına büyük ölçüde hazırlıksız yakalanmıştır. 44

Osmanlı i�tlhb􀞙ratı Venedik'te barut

fabrikasında gerçekleşen bir patlama sonucunda Venedik savaş

filosunun imha olduğu haberini alır ve Venedik'e bir ültimatom verir.

Oysa, Osmanlı filosunun kendisine saidıracağını anlayan Venedik,

patlamada sadece dört gemi kaybetmiştir. Venedik, Avrupa'nın diğer

devletlerinden de aldığı destek ile Osmanlı filosunu 1571'de İnebahtı'da

büyük bir mağlubiyete uğratır.45

Tufandan

sonra Hz. Nuh'un güvercin yollayarak suların çekilip çekilmediğini

araştırması dahi bazı araştırmacılar tarafından modern anlamda istihbarat

olarak yorumlanmaktadır.

Eski Ahit'te Hz. Musa 12 adamım, Mısır'ı terk ettikten sonra, kavminin

yerleşik düzene geçebileceği bir yer bulmaları amacı ile Filistin'e

yollar ve şöyle der: "Gidin görün ülkenin nasıl bir yer olduğunu,

orada yaşayan insanların güçlü mü, çok mu olduklarını. Gidin görün

yaşadıkları ülke zor mu, kolay mı? Şehirlerinin savunması zayıf mı

yoksa iyi mi tahkim edilmiş? Toprak çorak mı, verimli mi? Ağaç var mı,

yok mu?"53

Hz. Musa'nın bir peygamber değil, bir komutan veya devlet adamı

olarak sorduğu sorular esasen stratejik İstihbaratın bütün unsurlarını

içermektedir. Ülkenin coğrafyası, halkın nitelik ve niceliği, askeri coğrafyası,

ekonomik durumu, araştırılması istenen konular olarak karşımıza

çıkmaktadır. Her bir Yahudi kabilesini temsilen seçilen 12 casus

gidip bilgileri toplayıp gelmişlerdir. Getirdikleri bilgiler bir toplantıda

ileri gelenler tarafından değerlendirilmiştir. Kamuya açık yapılan

bu değerlendirme sonucunda Yahudiler arasında düşmanın çok güçlü

olduğu inancı ile panik çıkmış, Yahudileri Filistin'e götürerneyen Hz.

Musa, kavmi ile birlikte 40 yıl çölde kalmayı tercih etmiştir.

Hz. Yusuf, Filistin'den Mısır'a yiyecek temin

etmek için gelmiş olan kardeşlerini casuslukla suçlar. Hz Musa'nın

ölümünden sonra yerine geçen Hz. Harun da Filistin'e iki casus yollamıştır.

Bu iki casustan alınan bilgilere dayanılarak Yahudiler Filistin' e

saldırmışlar, ancak iki Yahudi casusa yardımcı olan kadının evine

dokunulmamıştır. Bir CIA yayını olan "Studies in Intelligence" adlı

çalışmada bu iki olay karşılaştırılmış, Hz Musa'nın yolladığı casusların

geri döndüklerinde açıklamalarını kamuya açık yapmaları amatörce

bulunmuş, öte yandan Joshua' nın geri gelen iki casusu gizlice dinlemesinin

profesyonelce olduğu yorumu yapılmıştır.

Kuran-ı Kerim'de de istihbarat anlamında yorumlanacak ayetler

vardır. Örneğin Kehf Suresi 19. ve 20. ayetlerde "Böylece biz, birbirlerine

sorsunlar diye onları uyandırdık İçlerinden biri: "Ne kadar kaldınız"?

dedi. (Bir kısmı) "Bir gün, ya da bir günden az", dediler. (Diğerleri

de) şöyle dediler: "Ne kadar kaldığınızı Rabbiniz daha iyi bilir. Şimdi

siz birinizi şu gümüş para ile kente gönderin de baksın; (şehir halkından)

hangisinin yiyeceği daha temiz ve lezzetli ise ondan size bir rızık

getirsin. Ayrıca, çok nazik davransın (da dikkat çekmesin) ve sizi hiçbir

kimseye sakın sezdirmesin. Çünkü onlar sizi ele geçirirlerse ya

taşlayarak öldürürler, yahut kendi dinlerine döndürürler. O zaman da

bir daha asla kurtuluşa eremezsiniz." denilmektedir.

M. Ö. SOO'lerde yaşayan Çinli general Sun Tzu da Savaş Sanatı (Ping

fa) adlı eserinde İstihbaratı iki anlamda, faaliyet ve bilgi olarak ayrı

ayrı tanımlamıştır. Bilgi olarak istihbarat, Sun Tzu'ya göre, "Bir hükümdarı

veya iyi bir generali başarıya, fethe ve büyük işler yapmaya

götüren, geleceği görmesidir." Faaliyet olarak istihbarat konusunda

ise Sun Tzu, "Geleceği görmek denilen şey ruhlardan, kamlardan, geçmişteki

olaylar ile yapıJim karşılaştırmalardan veya hesaplamala,rdan

çıkarılmaz. O, düşmanın içinde bulunduğu durumu bilen insanlardan

elde edilmelidir" demektedir. ss

Sun Tzu, yüz ons gümüş karşılığı alınan bilginin savaşta on bin yaşamı

kurtaracağını söyler. Tzu' ya göre, kendisini ve düşmanını tanıyan

komutan yüz savaşa girmekten bile korkmaz. Kendisini bilen ama

düşmanını tanımayan bir komutan ise bir savaşı kazanır diğerlerini

kaybeder. Ancak kendisini ve düşmanını tanımayan ise aptaldır ve her

savaşı kaybedecektir.56

Stratejik istihbarat sadece eski Mısır, İbrani toplumu ile eski Çin'de

değil, eski Hint ve Pers imparatorluğunda da M. Ö. 4.-7. yüzyıllar arasında

farklı doktrinel kavramsallaştırmalar çerçevesinde uygulanmıştır.

Hindistan'da Maurya döneminde kutsal Hindu metinlerinde evren

ve devletin yönetiminin ancak düzgün bir şekilde yapılacak gözlem,

istihbarat ile mümkün olduğu kaydedilmektedir _s?

Çin'de ise M. Ö. 7. ve 3. yüzyıllar arasında krallığı, birbirleri ile çarpışan

devletleri Çin İmparatorluğu çatısı altında birleştirdikten sonra,

Konfiçyusçu ideolojiye dayanan ve karşı-istihbarat mantığı ile kurulmuş

bir devlet oluşturmuştur.58 Büyük İskenders9 ve Hannibal60 gibi

büyük askeri liderler Sun Tzu'yu haklı çıkaracak şekilde çok etkili

casusluk şebekeleri oluşturmuşlardır.

Çok erken tarihlerde yetkinleşen Çin istihbarat ve psikolojik savaş

mekanizmasının başlıca hedefinin Türkler olduğunu söylemek abartılı

olmayacaktır. Çünkü, varlığını devlet yapısı ve milli kimliğini değiştirmeden

sürdürmeyi başarmış olan bu iki milletin Asya'nın içindeki

rekabetinin tarihi M.Ö. 2000'lere kadar geri gitmektedir. Örneğin bir

Türk boyu olan Topalar, Büyük Hun İmparatorluğu'nun kurulmasından

takriben 300 sene önce Çin istihbarat ve psikolojik harp yöntemlerine

yenilerek Çinlileşmiş ve yok olmuşlardır.6ı

Türklerde İstihbarata değişik dönemlerde farklı ölçülerde önem

verilmiştir. Örneğin 1 1 . yüzyılda Büyük Selçuklu İmparatorluğu yönetiminde

İstihbaratın önemi konusunda farklı yorumlar olduğu Fars

kültürünün taşıyıcısı olana Büyük Vezir Nizamülmülk'ün "Siyasetname"

adlı kitabından anlaşılmaktadır. Nizamülmülk, "Her tarafa tacir,

seyyah, sufi, ilaç satan ziy kıyafetinde casuslar gitmeli ve ne işitirlerse

haber getirmelidirler. Çok vakit olur ki, valiler, mukataa erbabı, memurin

ve umera isyan ve muhalefete meyleder ve padişah hakkında

fenalık ister ve sufi fikirde bulunur. Casus gelip haber verince hernan

padişah atma biner ve askerini sevk eder" demektedir.63 Nizamülmülk,

İstihbarata büyük önem verilmesi gerektiğini ileri sürerken, Alp

Arslan'ın bu karşı çıktığı anlaşılmaktadır.64

bir istihbarat sisteminin sağladığı imkanları en iyi değerlendiren

yöneticidir. Cengiz Han, modern İstihbaratın bir parçası olan psikolojik

savaşın etkisini keşfetmiş ve yetiştirdiği özel psikolojik savaşçılarla

düşmanın moral gücünü yok etmiştir.65 L. B. Hart, Cengiz Han'ın seferlerini

değerlendirirken şöyle demektedir: "Ölçü ve nitelik, baskın ve

hareket kabiliyeti, stratejik ve taktik alanlardaki dalaylı tutum bakımından

Moğol seferleri tarihteki hangi harekat ile mukayese edilir ise

edilsin onlara eşit veya üstündür" demektedir.66 Bu sonucun ortaya

çıkmasında Cengiz Han'ın istihbarat ve İstihbaratın bir parçası olan

psikolojik savaş taktiklerini􀹭 büyük etkisi olmuştur

Osmanlı Devletinin büyümesi döneminde İstihbaratın çok önem

kazandığı görülmektedir.Bu dönemde kolonizatör Türk dervişleri,

Anadolu ve Balkanlarda Türk istihbarat ve psikolojik savaş ağının

temelini oluşturmuşlardır. Akıncı sınıfı ise dönemin özel kuvvetleri

olarak sadece bir askeri güç değil, aynı zamanda etkin bir istihbarat ve

örtülü operasyon gücü olmuştur. Akıncı ordusu 27 Ekim 1595'de Tuna

Nehri kıyısında Yerköyün'de Rusçuk Köprüsü muharebesinde geri

çekilen Türk Ordusunu korumak için savaşırken tamamen yok olmuştur.

Bu sınıf bir daha oluşturulamayınca Avrupa'da Türk istihbarat ve

örtülü operasyon ağı çok ağır bir darbe yemiştir.6s

1990'1ı yılların başında polis istihbarat

alanının dışında ve stratejik istihbarat düzeyinde CIA ve diğer Amerikan

istihbarat örgütleri tarafından izlenıneye başlanan bir süreç olmuştur.

Hatta sadece El Kaide'yi izlemek amacı ile Clinton birçok

Amerikan istihbarat örgütünün imkan ve yeteneğini bir araya getirerek

bir özel birim oluşturmuştur. Ancak buna rağmen El Kaide'nin 1 1

Eylül'ü gerçekleştirmesi, eğer saldırının arkasında ileri sürüldüğü gibi

bir komplo yok ise, Amerikan istihbaratının iflası anlamına gelmiştir.

l06 106 Melvin A. Goodmanl "9/11.: The Failure of Strategic Intelligence��, Intelligence and

National Security, Vol. 18 No 4, Kış 2003, s.59-71.

Türkiye ı 990'ların başında Kafkasya ve Orta

Asya (Batı Türkistan) bölgelerinde açık bir etkinlik politikası izlemeye

başladığı zaman Batılı ve Doğulu istihbarat servislerinin yaptığı ilk

analizlerden birisi, Türkiye'nin böyle bir politika izlemek için yeterli

ekonomik kaynağı olup olmadığını araştırmak olmuştur.

Öte yandan 1990'larda C IA uyduları Çin'in tahıl ekimi yapılan

alanlarında yeraltı sularının seviyesinin azaldığını tespit etmişlerdir.

Bunun üzerine yapılan analizlerden Çin'de tahıl üretiminin azalacağı

ve Pekin'in azalan kadar tahılı dünya piyasalarından almak üzere

devreye gireceği ve bunun da dünya tahıl fiyatlarını artıracağı tespiti

CIA tarafından yapılmıştır.

2025 yılında Batı

Avrupa'da nüfusun %22.4'ü 65 yaş ve üzerinde olacaktır. Bu veriden

hareketle Avrupa'da geleceğe yönelik ekonomik, askeri ve politik analizler

yapabilir. Örneğin, nüfusun %22.4'ünün 65 yaş üstü olması,

çalışan nüfusun emekli nüfusu desteklemesinin zorlaştığı bir yapı

anlamına gelir. 2050'de AB, 75 milyon göçmene ihtiyaç duyacaktır. Bu

veri Avrupa Birliği ordularının yapısı ile ilgili bilgi üretmeye yardımcı

olacak bir veridir.164 Öte yandan Türkiye'nin AB tam üyesi olması ve

Türkiye ile AB'nin diğer ülkelerinde mevcut nüfus artışının devam

etmesi durumunda her dört AB vatandaşından birisinin Türk olacağını

belirten Helmut Schmith, Türkiye'nin AB tam üyeliğine bu gerekçe ile

karşı çıkmaktadır.ı6s

Doğu Türkistan'ı işgale hazırlanan Japon ordusu 30.000 askerini

bir tören ile Müslümaniığa geçirmiş ve Doğu Türkistan'a kurtarıcı

niteliğinde bir ordu olarak girmeyi tasarlamıştır. Bu hareket Doğu

Türkistan'daki Müslüman halka yönelik psikolojik operasyondur ve

temelinde halkın inançlarının tanınması vardır. Irak'ta ABD operasyonuna

destek vermek üzere bulunan Güney Kore askerlerinin bir bölümü

lrak'a yollanmadan önce Müslüman olmuşlardır. Bu da Araplarla

iyi ilişki kurmak için yapılan bir psikolojik operasyondur

Sosyolojik istihbaratın mükemmel örneklerinden birisi Albay Narvelle

B. De Atkine tarafından ve Arap ordularının neden başarılı olamadıklarını

inceleyen "Why Arabs Lose Wars?" başlıklı incelemedir.

Araştırmada Arap ordularındaki yapılanma, a) kültürün rolü, b) bilgi

güçtür, c) eğitim sorunu, d) subay ve askere karşı, e) karar verme ve

sorumluluk, f) müşterek harekat, g) güvenlik ve paranoya, h) güvenlik

hususunda kayıtsızlık başlıkları altında incelenmiştir.

Araplar, Avrupa'da şövalye geleneğinden gelen yüz yüze çarpışma

yerine ağırlıklı olarak aldatma ve hile üzerine kurulu bir savaşma

geleneğine bağlıdırlar. Bundan dolayı modern orduların askerlerinin

sahip olması gereken düşman ateşi altında ölüme yürürken ortak

hareket etme yeteneğine sahip değildirler. Ayrıca Arap ordularındaki

komuta kadrolarının muhabere yeteneği yeterli değildir ve aşırı merkezileşmiş,

inisiyatifi öldüren, bilginin maniple edilmesi ve genç subayların

liderliklerinin öldürülmesine dayanan bu sistem Arap kültüründen

kaynaklanmaktadır.

Bilginin güç olduğunu bilen Arap subaylar bilgiyi paylaşınayıp tekellerinde

tutmakta ve vazgeçilmez olmaya çalışmaktadır. Bu tavır

bilginin yaygınlaşmasını engellemektedir. Eğitim sistemi ise kurallar

dışında düşünmeyi yasaklayan yaratıcı düşünceyi engelleyen bir yapıya

sahiptir. Arap subayları taktik düzeyde ve silah teknolojisinde iyi

sayılabilecek bilgiye sahip olmakla birlikte liderlik yeteneğine sahip

değildirler.

Subaylar ile erler arasında subayın sosyal statüsünü fazlası ile vurgulamasından

kaynaklanan bir uçurum vardır ve bu uçurumu aşacak

bir astsubay sınıfının olmaması, subaylarına güvenmeyen birliklerin

muharebe stresi ile dağılmasına neden olmaktadır. Antidemokratik

bir atmosferin yaşamın bütün alanlarına taştığı bir ortamda sorumluluk

ve karar alma yeteneğinin gelişmesi anlaşılır nedenler ile Arap

yöneticilerin, özellikle de subayların arzuladığı bir husus değildir.

Müşterek harekat da Arapların güçlü bir yanı değildir. Birebir

çarpışmada İsrailli askerlerden hiç de geri olmayan Arap askeri,

topçu, hava kuvvetleri, piyade, zırhı birlikleri kapsayan müşterek

harekatı başarılı olarak gerçekleştirememektedir. Bunun üç

kültürelfsosyolojik nedeni vardır. Birincisi, Araplar aileleri dışında hiç

kimseye güvenmezler. Oysa müşterek harekat katılan unsurların kariSTiHBARAT

TEORiSi 1 89

şılıklı güvenine dayanır. İkinci neden etnik, aşiret ve mezhepsel farklılıklardır

ve bunların iktidar alanına olduğu gibi orduya yansımaları,

müşterek harekatı güçleş.tirir. Üçüncü olarak Arap yöneticiler kendi

ordularını da "böl ve yönet" ilkesi ile yönettikleri için müşterek harekatı

gerçekleştirmesi gereken birlikler birbirlerine rakip haline

gelir.

Araplarda güvenlik meseleleri bir paranoya haline gelmiştir ve bu

da bilgi akışını engelleyen bir diğer husustur. Ayrıca bu tavırla tam bir

tezat halinde birey olarak askerin veya birliğin güvenliğine karşı ciddi

bir ilgisizlik söz konusudur.l69 Özetle Arap yöneticileri Arap kültürünün

de sağladığı uygun zemini kullanarak, rakip orduları yenmek

değil, kendi halklarını kontrol etmek üzere ordularını yetiştirmektedirler.

Bu tür bir sosyolojik istihbarat çalışmasının askeri değeri Arap

ülkelerine yönelik askeri bir planlama yapacak bir ülkenin komuta

kadernesi için ortadadır.

Özellikle 2 1. yüzyılın başında uluslararası ilişkilerde dinin öneminin

arttığı düşünülür ise din ile ilgili ciddi bir temel bilgi, doğru analiz

için kaçınılmazdır.m 1970'lerin sonunda doğru bir Şia/İslam analizi

yapamayan CIA İran'da Şah'ın devrileceğini ve İslami rejimin kurulacağını

öngörememiştir. Oysa CIA'nın 19SS'de doğru bir din zeminli

analiz yaparak 1 milyona yakın Kuzey Vietnam'da yaşayan Katolik

Vietnamlı'yı Güney Vietnam'a getirerek Güney Vietnam'da rejime güç

kazandırdığı görülmüştür.

Stalin'in Rus Ortadoks kilisesine yerleştirdiği KGB ajanı rahipler

aracılığı ile Ortadoğu'ya sızma girişimleri üzerine Fener-Rum Ortadoks

Kilisesi'nin başına ABD vatandaşı olan Başpiskopos Athenogoros

Türk vatandaşı yapılarak 29 Ocak 1949'da geçirilmesi ve böylece Stalin'in stratejisine karşı Fener-Rum Ortadosk Kilisesinin kullanılması

da bir istihbarat operasyondur.173 Bu tür örnekler artırılabilir.

musanın mücahidi ergün poyraz

Musa'nın mücahidi - Ergün poyraz

Amerika ile 1946 yılında yapılan anlaşmaların ve istihbarat
örgütlerimizin kayıtlarının ve faaliyetlerinin CIA'ya aktarılmasının
ardından en önde eski tüfek solcular, kadın bacaklarına şiir yazan
şairler, birer birer İslamcı olmaya başlıyorlardı. Bunların en ünlüsü
"Kadın bacakları" şiirinin yazarı Necip Fazıl idi. Necip Fazıl amaca
ulaşmak için talebelerinin Tekfur Sarayını basan bahadırlar gibi
bir makyaja bürünmelerini, kamufle olmalarını istiyordu.
Yine bu akımla, 1492 yılında Osmanlı'nın bağrına bastığı
Yahudiler, nasıl Osmanlıyı yıktılarsa, aynı oyunla bu defa da son
Türk Cumhuriyeti'ni yıkma çalışmalarına başlıyorlardı. Tacirleri,
Şirketleri, Sanayicileri, Siyasetçileri, Bürokratları, İstihbaratçıları
ve her türlü elemanları ile Din maskesi ardına saklanıyorlar,
gündüz Müslüman gece Yahudi ve Hıristiyan kimliklerine
bürünüyorlardı. Öyle ki, kripto yani "Gizli Yahudi" olmayan evliya
bile olamıyordu.
TBMM Başkanı sıfatıyla Amerika'ya giden Arınç, Musevi
lobisi ve papazların yönettiği üniversitede temaslarda bulunuyordu.
Bülent Arınç'ın, Amerika ve İsrail'e muhalefetin az sayıda
bir grup aşırı dinci unsurların görüşü olduğunu belirtiyordu.
Arınç, Yahudilere soykırım yapıldığını belirterek şöyle diyordu:
"Bu tür korkunç olayların tekrarlanmaması için yeni nesillerin
bilinçlendirilmesine verdiğimiz önem çerçevesinde, 1 Kasım
2005 tarihinde Birleşmiş Milletler Genel Kurulu'nda kabul
edilen "Yahudi Soykırımının (Holokost) anılması" başlıklı karar
tasarısının ortak sunucuları arasında Türkiye de yer almıştır."
Oysa aynı Arınç, oy toplamak için partisinin propaganda
toplantılarında şöyle konuşuyordu:
"...Şöyle bir hadisi şerif var, Müslümanlarla Yahudiler
harp etmedikçe kıyamet kopmayacaktır. Bu harpte Müslümanlar
galip gelecektir, öylesine galibiyet ki, Yahudiler taşların ve ağaçların arkasına saklanacak, ağaçlar haber verecektir,
"Ey Müslüman arkama Yahudi saklandı gel onu öldür" diyeceklerdir."
"Türkiye aslında ABD'nin gerçek anlamda güvenebileceği
ve bölge sorunlarının çözümü için işbirliği yapabileceği bir
dosttur. Bu böyle bilinmelidir..." diyen Bülent Arınç, bir zamanlar
ABD için ağzını açıyor, gözünü yumuyordu:
"İncirlik'e Türk işçisine saldıran Amerikan köpeklerinden
hesap soracağız. Irak'ta, İmam-ı Azam'ın türbelerini her gün
bombalayan Amerikan katillerinden hesap soracağız..."
Bülent Arınç, bir zamanlar Doğramacı'nın üniversitesini
yerden yere vururken şunları söylüyordu:
"Çağdaş uygarlık adına Bilkent Üniversitesi'nde işlenen
rezalete dikkatinizi çekiyorum. Bilkent Üniversitesi'nin kantininde
çizi krakerden daha çok, sigaralardan daha çok satılan
bir şey var; Doğum kontrol hapları. Bilkent Üniversitesi kantininde
şu yazılı; "Aşk yap çocuk yapma." Doğum kontrol hapı
ve prezervatif peynir, ekmekten daha çok satılıyor.
İnsanlık vasfını kaybetmiş köpeklerden daha adi bir yaşayış
içinde hiç birimiz yaşamak istemiyoruz. Biz en güzel ahlakla
yaşamak istiyoruz. En güzel ahlakın ülkemizde hakim olmasını
istiyoruz.
Şimdi bu Ankara'da bir üniversitedeki olay!.. Milyarlık
bütçelerle insanlarımızı kısırlaştırmak ve çocuktan mahrum etmek
için cinayet işleyenler..."
Dün böyle konuşan Arınç, 2007 yılında TBMM Onur
Ödülü'nü Prof. Dr. İhsan Doğramacı'ya veriyor ve onu kutsuyordu:
"Doğramacı'nın "Kurduğu üniversiteler ve Türk eğitim
hayatına sağladığı büyük katkılar, tıp alanında yapmış olduğu
akademik çalışmalarla sağladığı başarılardan dolayı aday gösterildiğini" üstüne basa basa anlatıyordu.
Masonlar için "Hiram Usta'nın kulları" sözlerini kullanan
Arınç, sözlerine şöyle devam ediyordu:
"Değerli kardeşlerim, bize gerici diyorlar. İlericilik onların
ellerinde, gericilik bizim elimizde. Şunu açıklıkla söylüyorum.
Türkiye'de masonlardan daha fazla gericiler yoktur. Hala iki
bin yıllık Hiram ustalarının efsanelerine inanıyorlar. Hala pergelin,
gönyenin, malanın peşinden koşuyorlar... Hala dul kesesi
öpüyorlar... Hala gözleri kapalı sağda solda dolaştırılıyorlar...
Masonlardan daha gerici, daha iptidai, daha sapık düşüncelere
sahip olan insanları düşünebiliyor musunuz?"
Aynı Bülent Arınç'ın partisi AKP, İktidara geldiğinde Avrupa
İnsan Hakları Mahkemesi'nde görülen türban davasına
Mason Münci Özmen'i gönderiyorlar, türban'ın yasa dışı bir
giyim tarzı olduğunu iddia ediyorlardı.
Ama parti toplantılarında "Türban sorununu çözmek namus
borcumuz", "Türban Bayragımızdır" diyorlardı.
Musa'nın dikensiz gül bahçesindeki yeni tomurcuklarıyla
buluşmak dileğiyle.

Böylece Tayyip'in karısı Emine'den, Abdullah Gül'den, Beşir
Atalay'dan sonra Siirt kökenli olduğu belgelenen Arınçlar, Bedirhan
aşiretinin uzantılarındandılar. Osmanlı bunları Girit'e
sürdükten sonra Girit isyanları başlamıştı. Arınç'ın İbrani kökenli
dedeleri Osmanlı'ya başvurarak bugünkü deyimle Koordinatörlük
istemiş, koordinatör olmalarının ardından Girit elimizden
çıkmıştı.
Girit'in elimizden çıkmasının ardından Arınç ailesi Manisa'ya
yerleşiyorlardı. Manisa, Yunan'a kurşun atmadan teslim
olan tek ilimiz olarak tarihte yerini alıyordu. Manisa'da yetişen
Bülent Arınç, Meclis Başkanı olduğu zaman 12 mil olayının
Yunanistan lehine kabul edilmesini istiyordu. Oysa Bülent Arınç, Mekke'de sarı, kırmızı ve yeşil renkli
bir çadırda yaptığı açıklama da Yunanistan'ı Helencilikle, Megalo
İdea peşinde koşmakla suçluyor ve ardından kükrüyordu:
"Kahpe Yunan"
Arınç'ın büyük babası Mehmet, Derviş Mehmet olarak tanınıyordu.
Büyük baba ölünce Arınç'ın kütükte Ahmet adı ile
kayıtlı dedesi, Derviş Mehmet diye çağrılmaya başlanıyordu.
Bilindiği gibi Derviş Mehmet, Asteğmen Kubilay'ı şehit eden
gurubun başını çekiyordu.

Arınç, Manisa kökenli ve
İzmir Karşıyaka'da oturan Yahudi Sara Hanım'ın derslerine
katılıyor, onun tekkesinden çıkmıyordu. Yahudi düşmanlığı
yaparak, Müslümanları saflarına katmak bu derslerde öğretilen
başlıca konulardandı.


AKP yönetiminin kare asları olarak nitelenen İsrail Dışişleri
Müsteşarı Alon Liel ve İshak Alaton gibi Yahudilerin rah-le-i
tedrisatından geçen Tayip Erdoğan Maça ası olarak adlandırılırken,
Kupa ası Bülent Arınç ise Yahudi Sara'nın derslerinden
ayrılmıyordu. Karo ası Abdullah Gül ise Sabahattin Za-im'in
öğrencisiydi. Sabahattin Zaim "Abdullah Gül gibileri bulup
kullanacaksınız" diyen bir isimdi. Arınç da Erdoğan ve Gül gibi
Necip Fazıl'ın talebeleri arasında yer alıyordu.
Abdullah Gül, Hülya Avşar'a hayranlığı yüzünden teşkilattan
tepki alırken, Bülent Arınç Tekirdağ-Malkara'da yaptığı
konuşmada; "Hülya Avşar fettan bir kadın her önüne gelenle düşer
kalkar" diyor ve alkış alıyordu.
Hülya Avşar'ın eski kocası Kaya Çilingiroğlu ise AKP'li olduğunu
ilan etmekten çekinmiyordu.

Karenin dördüncü ismi yani Sinek Ası Abdüllatif Şener,
Cumhurbaşkanlığı hayali ile uçtuğu için onunla ilgili bilgilere
şimdilik yer vermiyoruz.


yahudi soykırımı kurbanları anısına BM Genel Kurulu tarafından
ilan edilen 27 Ocak Uluslararası Anma Günü nedeniyle
İsrail Meclis Başkanı Reuven Rivlin'e bir mesaj gönderdi.
TBMM Başkanı Bülent Arınç'ın mesajı şöyle:
"Bu tür korkunç olayların tekrarlanmaması için yeni nesillerin
bilinçlendirilmesine verdiğimiz önem çerçevesinde, 1 Kasım
2005 tarihinde Birleşmiş Milletler Genel Kurulu'nda kabul edilen
"Yahudi Soykırımının (Holokost) anılması" başlıklı karar tasarısının
ortak sunucuları arasında Türkiye de yer almıştır.
27 Ocak tarihinde ülkemizde de Yahudi soykırımı kurbanlarının
anılması ve Dışişleri Bakanlığımızca bu amaçla bir
açıklama yapılması kararlaştırılmıştır. Aynı tarihte, günün anlamı
ile ilgili TBMM adına bir açıklama yapılmasını da öngörmekteyim."
İsraillilere bu şekilde şirin demeçler yollayan Arınç, RP hatibi
sıfatıyla yaptığı konuşmalarda İsrail'i "Gasp Devleti" olmakla
suçluyor, esiyor, gürlüyordu:
"İsrail bir gasp devletidir. Çalınmış bir toprakta gasp devleti
kurmuştur. Müslümanların kanlarını akıtmıştır. İsrail'in
Mossad örgütü bugünkü terör olaylarında başı çekmiştir..."

Bülent Arınç, partisi iktidar olmadan önce her fırsatta ABD'yi
sert bir şekilde eleştiriyor, bu ülkeye ağır hakaretler yağdırıyordu.
Böylece Amerikan karşıtı insanlarımızın oylarını almayı
hedefliyordu. İktidar olduktan sonra ise Amerika'nın en sadık
dostları oldukları ortaya çıkıyor, Iraklılara ve Irak'taki Türklere
demokrasi vaadi ile ölüm yağdıran Amerika'nın bir dediğini iki
etmiyorlardı. Felluce ve diğer yerlerdeki Türklere yapılan
katliamlara karşı sessiz kalıyorlardı. Sessiz kalmakla kalmıyor,
tepki gösterenlere de tepki gösteriyorlardı. TBMM Başkanı Arınç,
Amerika'nın Felluce'de gerçekleştirdiği Türk katliamını "soykırım"
olarak vasıflandıran Mehmet El-katmış için "maksadını aştı" diyor
ve şunları ekliyordu:
"Türkiye aslında ABD'nin gerçek anlamda güvenebileceği ve
bölge sorunlarının çözümü için işbirliği yapabileceği bir dosttur.
Bu böyle bilinmelidir..."
Bugün böyle konuşan Arınç, dün Antalya'da ABD hakkında
şunları söylüyordu:
"İncirlik'te Türk işçisine saldıran Amerikan köpeklerinden
hesap soracağız. Irak'ta, İmam-ı Azam'ın türbelerini her gün
bombalayan Amerikan katillerinden hesap soracağız..."
Milli Gazete ve Milli Gençlik Vakfı tarafından Konya-Buldan'da
düzenlenen konferansta yaptığı konuşma da oldukça
ilginçti:
"Çok yüzlü, çok dönek "Dün dündür, bugün bugündür"
şeklindeki siyaset anlayışına karşıyız..." Bülent Arınç, Fener Rum Patrikhanesi hakkında Köln'de
yaptığı konuşmada; "Patrikhane Türkiye'nin bağrına saplanmış bir
hançerdir" diyordu.


AKP hükümeti iktidara geldiğinde ise Patrik'e koruma
arabaları veriliyor, ekümenikliği adeta tanınıyor, Papa'yı davet
etmesine göz yumuluyordu. Yapılanlar bununla da kalmıyor,
hiçbir cemaati olmayan dandik Rum kiliselerinin çevresindeki
evler için yıkım kararı çıkarılarak, bu kiliselerin çevreleri açılıyordu.
Patrikhane'nin gerçekleştirdiği "Şeriat" mahkemesine bile
seyirci kalınıyordu. Bunun yerine camiler kiliseye çevriliyor,
Kur'an kursları yıkılıyordu.

CHP Milletvekili Emin Koç'un verdiği önerge sonucu:
TMSF'nin, el konulan CİNE - 5'in Fanatik Film şirketiyle süren
sözleşmesi nedeniyle 10 erotik film satın aldığı ortaya çıkıyor,
böylece dini bütün AKP'lilerin millete ramazanlar dahil erotik
filmler seyrettirdiği belgeleniyordu.
Oysa Tayyip Erdoğan belediye başkanı olmadan önce İstanbul
genelevlerini dolaşmış, "Sizleri buradan kurtaracağız" diyerek söz vermiş, oy istemişti. Kendisine güvenen Genelev
kadınları sözlerini tutmuş, oylarını vermiş ve Tayyip Belediye
Başkanı seçilmişti. Ancak seçimden sonra verdiği sözleri tutmayan
Tayyip, Başbakan olduktan sonra el koydukları CINE
5'in Ramazan ayında bile Erotik film yayınlamasına müdahale
etmemişti.
TMSF'nin erotik film listesindeki on film şöyle: "Passion
and Romance, Butterscotch- Mission Invisible, Click, Butterscotch
- Power Flower, Virtual Encounters 2, Insatıable Wives,
Click, Sex Files 2, Belonde Heaven, Urban Master." Arınç, devri iktidarlarında yapılan bu işlemlere her nedense
sessiz kalıyordu

AKP İktidarı Masonlar için adeta dikensiz bir gül bahçesiydi.
İnsan Hakları Mahkemesindeki türban davasına Mason
olan Avukat Münci Özmen gönderiliyordu. Hükümetin Protokol
Müdürü yine Mason olan Fuat Tanlay'dı

Diğer tarafta "Dindar bir cumhurbaşkanı seçeceğiz" ifadeniz
ise talihsizliktir... Nedeni ise, yetiştiğiniz tekkenin patronu
olan F. Gülen, ABD'de İslamiyet'i Protestanlaştırmak için elinde
geleni yapıyor. Hatırlarsınız, Cumhurbaşkanı Sezer, Harp
Akademileri'nde verdiği konferansta "Ilımlı İslam'ın çok kısa
sürede Radikal İslam'a dönüşmesi kaçınılmazdır", demişti. İşte
o sözler, Protestan İslam'ın tam karşılığıdır...


....................................

Kubilay Olayı
Manisa'da, Menemen'de ve daha bir çok yerde işgalcilere karşı
bir örgütlenme içerisinde yer almayanlar, cumhuriyetin ilanından
sonra "din elden gidiyor" söylemi ile Hüsnüyadis namlı, Manisa
Mutasarrıf Nakşibendi tarikatı mensubu Giritli Hüsnü Bey'in
kardeş çocuğu olan sözde Giritli mehdi Derviş Mehmet önderliğinde çoğu cahil insanlar bir araya geldiler...
Bu grup 23 Aralık 1930 günü Menemen'de yaptıkları isyan
girişimi sırasında kendilerini engellemeye çalışan 43. Piyade
Alayı'ndan Piyade Asteğmen Mustafa Fehmi Kubilay ile
karşı karşıya geldiler. Kubilay ve beraberindeki askerler gruba
uyarı ateş açtı. Fakat "silahlarında manevra mermisi bulunduğundan
dolayı etkili" olamadılar... Bunu fırsat bilen Giritli
Mehdi Derviş Mehmet ise, "bakın bana mermi işlemiyor" diyerek
kendince kutsallık zırhına büründü. Olaylar sırasında
ağır bir şekilde yaralanan Kubilay, yaralı olarak meydandaki
hükümet binasına girmek istedi. Ama binanın giriş kapısı kapalı
olduğu için giremedi...
Bu nedenle, hükümet binasının hemen yanındaki Kazez
Camii bahçesine yöneldi. Giritli mehdi Derviş Mehmet, Giritli
Şamdan Mehmet ile birlikte Kazez Camii bahçesinde bitkin
bir vaziyette bulunan Kubilay'ın başını bağ testeresi ile canlı
canlı gövdesinden ayırdılar. Sonra da, asteğmen Kubilay'ın
başını yeşil bir bayrağın tepesine takarak Menemen sokaklarında
dolaştırmaya başladılar. Bu sırada, kendilerine müdahale
eden Şevki ve Hasan adlı kahraman iki bekçiyi de öldürdüler.
Olay yerinde toplanan 250 - 300 kişilik ahali ise Kubilay'ın
şehit edilmesi esnasında olaylara hissiz ve seyirci kaldı.
Hatta bir kısmı, olayı tasvip edercesine alkış tuttu. O sırada
sözde mehdi Giritli Derviş Mehmet, Yüzbaşı Fahri'ye "ben
mehdiyim, şeriatı ilan ediyorum. Bana kimse mukavemet edemez.
Karşımdan çekil!" dedi...
Sonunda isyan bastırıldı. Kurşun işlemeyen sözde Giritli mehdi Derviş Mehmet'e ateş açıldı. Ve bu ateş esnasında Kubilay'ı
şehit eden sözde Giritli mehdi Derviş Mehmet ile birlikte
Giritli Sütçü Mehmet ve Giritli Şamdan Mehmet öldürüldü. Olayların tertipleyicileri ise Nakşibendi tarikatı lideri Erbilli
Şeyh Esat, işgal döneminin Manisa Valisi Giritli Hüsnüyadis
(1922'de Yunanistan'a yerleşti ve Hristiyan oldu) ve onun kardeş
çocuğu Giritli Derviş Mehmet, Menemen Belediye Başkanı
Şeyh Sükuti ve akın akın Manisa'dan Menemene gelen diğerleri... Hüsnüyadis namlı Manisa Mutasarrıfı, Nakşibendi tarikatı
mensubu Menemen isyanının tertipleyicisi, Nakşibendi tarikatı
lideri Erbilli Şeyh Esat ve Derviş Mehmet, işgal yıllarında
yurdunu savunmak için çete kurmadı, işgal güçlerine karşı
kurşun sıkmadı! Fakat genç Türkiye Cumhuriyeti'ne karşı çete
kurarak, asker ve iki bekçisine kurşun sıkmakta ve kurşun
sıktığı asteğmen Kubilay'ın başını bağ testeresi ile kesme konusunda
hiç tereddüt etmedi.

 "Menemen isyancısı Derviş Mehmet'in (Menemen-Sümbüller
Köyü) ikinci eşinden torunu, babadan Girit Rum'u, anadan
Mısırlı Arap olan zat şimdi Meclis Başkanlığı yapan (Bülent
ARINÇ) ın dedesidir..."

Emekli Albay Erdal Sarızeybek, "Ya Gazi Paşa Duyarsa" adlı
kitabında, 2003 yılında Manisa İl Jandarma Alay Komutanı olarak
görev yaparken "Nurcular'ın Okuyucular Grubu" olarak anılan bir
tarikata operasyon düzenlendiğini anlatıyordu. Sarızeybek,
tarikatın dini eğitim merkezlerine yapılan operasyonda basılan
evlerden birinin TBMM Başkanı Bülent Arınç'ın Alanyalı olan
annesi Sevdiye Arınç'a ait olduğunu kaydediyordu Sarızeybek, kitabında operasyonu dönemin Jandarma Genel
Komutanı Org. Şener Eruygur'un da yakından takip et-

tiğini belirtiyor. Kitapta, Sarızeybek ile o dönemde de Meclis
Başkanı olan Arınç arasında geçen telefon görüşmesi yer alıyordu.
Bu görüşmede Arınç Sarızeybek'e, "Annemin evinde
arama yapacakmışsınız. Aramada dikkat edin olur mu, annemin
alt katta bulunan eşyalarına askerler zarar vermesin" diyordu.
TBMM Başkanı Bülent Arınç, Portekiz'e giderken Ankara
Esenboğa Havaalanı'nda gazetecilerin bu konuya ilişkin sorularını
yanıtladı. Bülent Arınç, "Evet, bu olay doğrudur. Ama bu
olayı önüyle arkasıyla değerlendirmem lazım. Onu da inşallah
16 Mayıs'tan sonra daha rahat yaparız" diyordu. Arınç'ın sözünü
ettiği 16 Mayıs'ta yeni cumhurbaşkanı olarak hayal ettikleri
Abdullah Gül Sezer'den görevi devralacaktı, ancak bu düşleri
suya düşüyordu.
Arınç, sözlerine şöyle devam ediyor, "Bu konu üzerinde
Sayın Eruygur'a (dönemin Jandarma Genel Komutanı Orgeneral
Şener Eruygur) ve o albayımıza (kitabı yazan emekli Albay
Erdal Sarızeybek), ayrıca olayla ilgisi olan pek çok kişiye
söyleyecek çok lafım var. O yüzden 16 Mayıs'tan sonrasını
beklemek zorundayım" diyor, Arınç'ın bu sözleri Ankara kulislerinde
kısa süreli de olsa bir tartışma yaratıyordu.

Özkök Paşa aklıma geldi hani şu emekli
olduğu sırada Sayın Arınç'ı ziyaret edip "demokratikleşme sürecine
katkılarınız unutulmayacak" diyen Özkök Paşa. Dedim
her hal demokrasi bu laik cumhuriyete karşı teşkilatlanmak!

Arınç'ın Yemek Parası
2003 yılının 11. ayının başında Meclis Başkanı Bülent
Arınç'ın annesi ölmüştür, Merhumeye Allah'tan rahmet dileriz. Biz
burada rahmet dilerken, Arınç'ların evlerine gelen misafirlere
yemek verilir.
Yemek çevre lokantalar varken Manisa Emniyet Müdürlüğü
Vali Parkı Polis Lokali'nden gönderilir. Emniyet Müdürlükleri
ne yapsın kapkaççı, soyguncu hırsız, katil kovalamak-tansa
riski daha az olan lokantacılığa soyunmuştur. Tabii ki yapıp
gönderdikleri bu yemeğin bir bedeli vardır. Yaklaşık 400 milyon
lira tutan bu yemeğin ücretinden yüzde yirmi beş de indirim
yapılır...
Yemek bedelini Bülent Arınç, "tıkırt diye ödemiştir" şeklinde
bir düşünceniz varsa yanıldınız demektir. Yüzde yirmi beş
indirimli hesap Vali Parkı Polis Lokalinin kasasından 2. Sınıf
Emniyet Müdürü Yusuf Ünsal'ın önerisi, 1. Sınıf Emniyet
Müdürü Kahraman Koçak'ın 21.11.2003 tarihli "Olur"larıyla
ödenir...

Temmuz 2002 yılında Nevşehir'e ziyaret yapan Tayyip
Erdoğan'a ziyafet çekilir. Çok geçmeden Nevşehir Belediye
Başkanı'nın yemek bedelini belediyenin kasasından ödettirdiği
ortaya çıkar.
Başkan Yalçın Demir kendini şöyle savunur: "Erdoğan'a
yemek vereceğim dedim. Ama bedelini cebimden
ödeyeceğim demedim."

Erdoğan Caddesine Çıkan Sokak ve Sahte Çekler
26 Mayıs 2007 tarihinde Hürriyet Gazetesi'nden Yalçın
Doğan, "Erdoğan Caddesi'ne çıkan sokak" başlıklı yazısında Rize-
Güneysu'da yer alan caddelere Erdoğan ve kendisine yakın
insanların isimlerinin verildiğini şöyle aktarıyordu:
"Tepede bir ampul yanıyor, ağaçlar arasında, ilçeye hakim
olan o tepede, geceleri dev bir ampul yanıyor. Ampul AKP'nin
amblemi.
Burası Rize'ye bağlı Güneysu ilçesi. Başbakan Erdoğan'ın
baba ocağı. Tüm Karadeniz kıyılarında olduğu gibi, yeşillikler
arasında, inci gibi sıralanan ilçelerden biri.
İlçenin merkezinde bir hastane var. Tenzile Erdoğan
Hastanesi. Erdoğan'ın annesinin adını taşıyan, küçük ama, yörenin
ihtiyacını karşılayan modern bir hastane. İlçeden akan derenin
hemen yanı başında.
Dereye paralel bir cadde var. Tabelada Recep Tayyip Erdoğan
Caddesi yazıyor. Hastanenin hemen arkasında. Hastaneden köşeyi
dönünce, bir sokak var. Tabelada Atasay Sokak var. Atasay Sokak
Recep Tayyip Erdoğan Caddesi'ne açılıyor. Erdoğan oralı, üstelik
başbakan. Atasay Sokak neden?
Hastaneyi yapan Atasay Kuyumculuk. Hastaneye Erdoğan'ın
annesinin adı veriliyor. Sokağa da Atasay adı.

Aklıma üç yıl önceki tartışma takılıyor. AKP iktidarı 1
Ağustos 2004'te pırlanta, elmas, yakut gibi mücevherlerin ithalatından
alınan yüzde 18'lik KDV'yi sıfıra indiriyor. İndirimden
kırk bin kuyumcu yararlanıyor Dünya ile rekabet sağlanı-
68
Ergün Poyraz
yor. Kuyumculuk dünyasında Atasay, ilk beş büyük arasında..."

Bu arada, Milli Saraylar Daire Başkanı Dr. Cemal Öz-taş'ın,
11 Mart 2004'te düzenlediği basın toplantısında Bilim ve
Değerlendirme Kurulu'nu tanıtırken, Ümit Doğay Arınç'ı, "Arınç"
soyadını söylemeden tanıttığı ortaya çıktı. Söz konusu toplantıya
ilişkin TBMM'nin resmi internet sayfasında yer alan habere göre
Öztaş, Arınç'ı, "Prof. Ümit Doğan (Celal Bayar Üniversitesi
Rektörü, YTÜ Isı Tekniği Bilim Dalı eski Bşk.)" diye tanıttı..." "TBMM Başkanı Bülent Arınç, eski lideri Saadet Partisi
Genel Başkanvekili Recai Kutan'ın oğlu Murat Kutan'ı, TBMM'de
işe başlattı. TBMM Başkanı Bülent Arınç'ın ağabeyi Ümit Arınç,
Emine Erdoğan'ın yeğeninin eşi Göksel Gümüşdağ, Başbakan
Erdoğan'ın yanından ayırmadığı, koruma olarak görev yapan
yeğeni Ali Erdoğan'ın kardeşi Ömer Erdoğan bu isimlerden
birkaçı.


Ravza Kavakçı Kan: Belediyenin Avrupa Birliği İlişkileri
Şube Müdürlügü'nde teknik eleman olarak görev yapıyor.
1999 yılında, Fazilet Partisi'nden Meclis'e türbanıyla girmeye
kalkışan ancak dönemin Başbakanı merhum Ecevit'in sert
tepkisiyle karşılaşan Merve Kavakçı'nın kız kardeşi.
Burcu Topbaş: Kadir Topbaş'ın yeğeni Turan Topbaş'ın eşi.
Büyükşehir Belediyesi'nde iletişim danışmanı olarak görev
yapıyor. Burcu Topbaş, Cumhuriyet Bayramı'na, Sidney'deki
kutlamaları uyarlama projesi için, eşiyle birlikte kutlamaları yerinde
izlemek üzere Sidney'e gönderilmesiyle kamuoyunun
gündemine de gelmişti.
Nezahat Şahin: AKP Hükümeti'nin ilk Tarım Bakanı Sami
Güçlü'nün kızı. İstanbul Büyükşehir Belediyesi İstimlak
Müdürlügü'nde mimar olarak çalışıyor.
İsmail Erdem: AKP İstanbul Milletvekili Ekrem Erdem'in
amcasının oğlu. İstanbul Büyükşehir Belediyesi Encümen Üyesi.
Ayşe Pakdil Kahveci: TBMM Başkan Vekili Nevzat Pakdil'in
kız kardeşi. Büyükşehir Belediyesi'nin Basın Danışmanlığına bağlı
olarak Kadir Topbaş'ın konuşma metnini hazırlayan ekipte
çalışıyor.
Mümin Kahveci: Ayşe Pakdil'in eşi, TBMM Başkan Vekili
Nevzat Pakdil'in de damadı. Ulaşım A.Ş'de, Genel Müdür
Yardımcısı.
Halil İbrahim Ürün: AKP Konya Milletvekili Halil Ürün'ün
yeğeni. İSKİ Tahsilat Takip Müdürü.
Kadir Önder Kar: AKP Genel Sekreteri İdris Naim Şa-hin'in
damadı. İstanbul Büyükşehir Belediyesi şirketlerinden Ulaşım
A.Ş.'nin İnsan Kaynakları Müdürü.

Tevfik Göksu: AKP Adıyaman Milletvekili Mahmut Göksu'nun
amcasının oğlu. İSKİ Yatırımlar Genel Müdür Yardımcısı.
Ahmet Öcalan: Esenler Belediye Başkanı Mehmet Öca-lan'ın
oğlu. Büyükşehir Belediyesi'ne bağlı Spor A.Ş. Genel Müdürü'nün
Özel Kalem Müdürü.
Ahmet Ketenci: Başbakan Erdoğan'ın büyük oğlu Ahmet
Burak'ın eşi Sema Ketenci'nin ağabeyi. Belediyenin şirketi
Belbim'de teknik müdür.
Musa Karaağaç: AKP Genel Sekreteri İdris Naim Şahin'in
yeğeni. Belediyede şoför olarak çalışıyor.
Murat Kansu: AKP İstanbul Milletvekili Hüseyin Kan-su'nun
yeğeni. Belediyenin Deniz Hizmetleri Müdürlüğü'nde görevli.
Kansu'nun bir diğer yeğeni Cemal Kansu da, Eminönü
Belediyesi'nde zabıta.
Göksel Gümüşdağ: Emine Erdoğan'ın ağabeyi Hasan
Gülbaran'ın kızı Müge Gülbaran'ın eşi. İstanbul Büyükşehir
Belediyesi Spor Kulübü Başkanı. Gümüşdağ, Küçükçekmece
ilçesinden de Büyükşehir Belediyesi Meclis Üyesi.
Ömer Erdoğan: Başbakan Erdoğan'ın yanından ayırmadığı
koruma olarak görev yapan yeğeni Ali Erdoğan'ın kardeşi.
Belediyenin fotoğrafhanesinde görevli.

1 Ocak 2007'den itibaren çalışanlar için diş protez yapımları
bile sınırlandırılacakken, TBMM, milletvekillerinin ağız
sağlığı için keseyi açtı. Milletvekilleri ve birinci derece yakınlarının
faturası TBMM tarafından karşılanacak 'vidalı diş sayısı'
arttı. AKP Genel Başkan Yardımcısı Nükhet Hotar Göksel'in
implant tedavisi faturasının ödenmemesinin ardından TBMM
Başkanlık Divanı, tedavi yönetmeliğinde değişikliğe gitti.
AKP'li Hotar'ın implantlarının bedeli de yönetmeliğin öngördüğü
koşullara uymadığı ve sınırları aştığı gerekçesiyle
TBMM tarafından faturası ödenmemişti. Konuyla ilgili yakınmalar
üzerine TBMM Başkanlık Divanı toplanarak, yönetmeliği
değiştirdi. 21 inci maddedeki sınırlamalar kaldırıldı ve her
çene için altı implant yapılabilmesine olanak sağlandı. Yönetmelik
yürürlüğe girmesi için Başbakanlığa gönderilirken, yayımlanıncaya
kadar kamuoyuna yansımaması için de gizli tutuldu.


Ülker'in ortakları arasında Başbakan yer almış, Kola Turka
şapkası giyerek pozlar vermiş, açılışlarda Kola Turka'yı
elinden düşürmemiş, arabasından çocuklara Ülker mamulleri
dağıtırken gazetelerde ve Tv'lerde görüntüleri yayınlanmıştı.
Asıl soyadları Berksan olan Ülkerler Kırımdan göçen ve
Yahudi soyundan gelen isimlerin ağırlığı olan bir şirketti. Burası
da Kırım kökenli Rus Yahudilerinin adeta karargahı idi.
Yani Musa'nın ticari sahada faaliyet gösteren şirketiydi. Bu
gruba bağlı şirketlerden Ülker Gıda'da Bülent Arınç'ın bacanağı
Süleyman Kaya, fabrika müdürü olarak çalışıyordu. Masonları
Hiram Usta'nın kulları olarak niteleyen Arınç, Ülkerlerin
Masonlarla ortak faaliyetleri hakkında nedense konuşmuyordu.
Bunlardan biri de Ülker'in finansör olduğu Mozart
Günleri idi. Bilindiği gibi Mozart, Müslümanların ve Türklerin
yok edilmesini isteyen bu konuda şiirler yazan bir alçaktı.
Onun bu özelliği herkesçe bilinmesine rağmen, kanında zerre
kadar Türklük, kalbinde zerre kadar Müslümanlık taşıyan bir
insan Mozart'ı övebilir mi


 "Ülker Müzik Günleri'nin bu yılki adı: "Mozart'la Sonsuzluğa
Yolculuk" Wolfgang Amedeus Mozart'ın doğumunun 250.
yılında, konserler, etkinlikler 11 ile 13 Mart 2006 arasında
gerçekleştirilecek..."

Mozart'ın,
zil ve davul gibi Türk enstrümanlarını da kullanarak, 'İmparator
olmak istiyorum' adlı bir Alman savaş şarkısı bestelediğini, bu
parçayı Osmanlı'ya savaş açmaya hazırlanan İmparator II.
Jozeph'in ısmarladığını anlatıyor ve şarkının ilk dörtlüğünü şöyle
veriyordu.
"İmparator olmak istiyorum
Silkelemek istiyorum Doğu'yu,
Titretmek istiyorum Müslümanları,
Konstantinopolis benim olmalı..."


Ermeni Hırant Dink'in "Türk'ten boşalacak zehirli kanın
Ermeni'nin temiz kanı ile değişeceğini" söylediği, sözlerden
savcılığın beraat ettirilmesini istemesinden, İstiklal Marşına karşı
yaptığı saygısızca açıklamalarının ardından hiçbir tepki
almamasından olacak, Ülker grubu çıtayı yükseltiyor, Mozart
isimli Masonu göklere çıkaran yayın ve etkinlikleri Müslüman
Türk milletinden kazandığı paralarla finanse ediyordu.

12 Mart 2006 tarihli Cumhuriyet Gazetesi'nde Ülker'in
"Mozart'la Sonsuzluğa Yolculuk" başlıklı reklamları yayınlanıyordu.
Atatürkçü(!) Cumhuriyet Gazetesi, İslamcı-muhafazakar
Ülker, İmparator olmayı; Türk illerini silkelemek, Müslümanları
titretmek ve İstanbul'u Bizans yapmak için isteyen
Mason Mozart...

23 Eylül 2004 tarihli Ticaret Sicili gazetesini incelerken hiç
olmayacak gibi gelen bir durumla karşılaşıyor, Efes Ülker ya da
Özilhan ve Ülker ortaklığına rastlıyordum.
Ticaret sicil gazetesinde bu ortaklık şu şekilde yer alıyordu:
"Ticaret ünvanı: Polinas Plastik Sanayii ve Ticaret Anonim
Şirketi...
Merkezi İzmir'de 1378 Sokak No:4/l Kordon iş hanı, Alsancak,
adresinde olup, ticaret sicilinin merkez- 57823 numarasına
kayıtlı yukarda ünvanı yazılı Şirket'in 26.04.2004 tarihinde yapılan
olağan genel kurul toplantısında,
Ana sözleşmesinin 4. ve 6. maddelerinin tadil edildiği, yönetim
kurulu üyeliklerine;
Sabri Ülker, Orhan Özokur, Murat Ülker, Hüseyin Avni
Metinkale, Georg R Wiederkehr, Dan Zelouf, Tuncay Özilhan,
Mustafa Uysal, Mahmut Mahir Kuşçulu, A. Cumhur Büyüka-kıncı
3 yıl için;
Denetim Kurulu Üyeliklerine;
Güneş Yıldız, Ataman Yıldız, Musa Doğan, Ahmet Bal 1 yıl
için seçildikleri bildirilmiş tescil ve ilanı istenilmiş olmakla buna
dair olan tutanak ve 06.07.2004 tarihli kararın sicile T.t.K.h göre
10.09.2004 tarihinde tescil edildiği ilan olunur.
Yine aynı günkü genel Kurulda Efes-Ülker ortaklığının 1.
derecede imza yetkilileri şu şekilde oluşuyordu;

Rıfat Hassan yeni katılmış görünse de yıllardır Ülkerlerin
kakao ihtiyacını karşılıyordu.

Ülker'in Ermeni Ortaklan
Ülkerlerin Amerikalı, Alman, Yahudi, Rum ortaklarının
yanında Ermeni ortakları da yer alıyordu. Doğan Matbaacılık
Ambalaj Sanayi ve Ticaret Anonim Şirketi adı altında faaliyete
geçirdikleri şirketteki Ermeni ortakları şu isimlerden oluşuyordu:
Dikran Mihran Acemyan
Dikran Acemyan
Fotini Acemyan
Aynı şirketteki diğer ortakları ise; Karabet Kalender, Vahram
Serap, Sevim Bardakçı, Sebahattin Saraç, Yener Mehmet
Sonuşen'den oluşuyordu.
Ermeni Azeri savaşında Ermenilere Ülker grubundan 18
ton malzeme gönderiliyor, bu malzemenin çikolata olduğu iddia
ediliyordu. Savaşın ortasında Azeriler ekmek bulamaz. Bir
milyon savaş kaçkını açlık ve sefaletle pençeleşirken, Ermeniler,
Ülkerler sayesinde çikolata dağlarına kavuşuyorlardı.
Aynı Ülkerler yıllardır, milliyetçi-mukaddesatçı çevrelerin
de en büyük hamileri (koruyucu-kollayıcıları) arasında yer alıyorlardı.
Sözgelimi bunlardan biri de Türk Dünyası Yazarlar
ve Sanatçılar Vakfı'ydı... Fetullahçıların Abant toplantılarının
tertipçilerinden olan bu vakfın ihdas ettiği "Türk Dünyasına
Üstün Hizmet Ödülü" Ülkerlere de verilmişti. Abant toplantılarının larının değişmez isimlerinden biri de Bülent Arınç'tı. Ermenistan'a
uygulanan ambargoyu delmek de Türk Dünyasına üstün
hizmetin bir göstergesi olmalıydı!

Arınç'ın sahip çıktığı Prof. Dr. Atilla Yayla 20.11.2006 tarihinde
AKP İzmir İl gençlik Kolları tarafından düzenlenen bir panelde
şunları söylüyordu:
"Kemalizm ilerlemeden çok gerilemeye tekabül eder. İleride
artık bizlere; neden her yerde bu adamın heykelleri ve fotoğrafları
var diye soracaklar. Bunun üstünü örtemezsiniz ileride
bize soracaklar..."

Fetullah Gülen'e yakınlığı ile tanınan Özel Samanyolu Liselerinin
20. Kuruluş yıldönümlerine Meclis Başkanı sıfatı ve eşi
Münevver Arınç ile katılan Bülent Arınç, bu okullarda okuyan
oğlu Mücahit Arınç'a plaket veriyordu. 31. 5. 2006 tarihinde: " Fethullah Gülen benim dostum."
diyen Arınç. 18 Haziran 2006 tarihinde, Gülen'in yurda dönmesini
ise "Bitsin artık bu vuslat" sözleriyle teşvik ediyordu:

Arınç'ın Vuslat gerçekleşsin çağrısının ardından, DP Genel
Başkanı Mehmet Ağar da "Şimdi gurbette olan, hasta olan
Fetullah Gülen bu hayalin mimarıydı. Hayali gerçekleşti" sözleri
ile Arınç'a destek veriyordu.

Emniyetin övgüler düzdüğü Gülen; özlediği, arzuladığı nizam
içinde İstanbul Çamlıca'da yaptığı bir konuşmasında şöyle
haykırıyordu:
"Bir gün gelecek semavat, zemin; bütün düzeniyle, nizamıyla
İslam'ın bembeyaz eline teslim olacak. Yed-i Beyza İslam'a,
yani Hz. Musa'nın harikalar meydana getiren asayı taşıyan
mübarek eli demektir. AK ŞERİATA, ak yola, ak sisteme,
ak el... NASIL OLSA OLACAK!.."
Gülen, bu iddiasını da ."İnancın Gölgesinde-2, adlı kitabının:
207. Sayfasında yer alan şu sözleriyle pekiştiriyordu:
"Medine döneminde ise, iktisat ve içtimaiyatta, hukuk ve
muharebelere ait meselelerin gündeme geldiğini ve bir SİTE
DEVLETİNİN kurulma çalışmalarının başladığını görüyoruz.
Bütün peygamberler için değişmeyen BU KANUN, BAŞKA
HİÇBİR DEVİRDE DE DEĞİŞMEYECEKTİR"
Gülen, tebliğ ve cemaatleşmenin ardından, Takıyye sanatının
en önemli virtüözlerinden biri olduğunu şu sözleri ile kanıtlıyordu:
"Yapılan hareket, kime karşı yapılıyorsa, tavrımız onlar tarafından
hiç hissedilmeden ve sezdirilmeden yapılmalıdır ki,
hedefi vurma ve yara almadan da dönmek mümkün olsun"


Tutturmuşlar bir Nazım, her fırsatta gizli hülyalarını açığa
vurup duruyorlar. Gerçeği bilmeyen Türk gençliği ise ister istemez
bu gizli emellerin çekim alanına giriyor.
Oğlu Mehmed'e yazdığı mektupta Nazım ne demektedir:
"...Bizim hudutlarımız içinde Ermeniler de, Rumlar da,
Kürtler de yaşıyor. Öyleyse, dili, dini, devleti ve devlet hudutlarını
birleştirsek, yani bu üç hususta müşterek olan insan topluluğuna
millet derler, desek olur mu? Bu da olmaz"
Gördünüz mü Üniter bir devlet anlayışı bu yazımda?
Yazdığı bir başka yazıda Nazım ne zırvalıyor bir de buna
bakalım:
"Türkiye Cumhuriyetinin kuruluşundan sonra, Türk idarecileri
ve egemen çevreleri, Kürt halkına tanımayı vaad ettikleri millet ve
insan haklarını tanımadı. Hatta işi Kürt milletinin millet olarak
varlığını bile inkara kadar götürdü." (K.B adlı bir Kürdolog
arşivinden)

Kürtler tarafından örgütlenen yürüyüş ve gösterilere Nazım
Hikmet'in aile fertlerinin de katıldığını görüyoruz.
Örneğin Polonya'da öğrenim görmekte olan Kürt öğrencilerinin
Varşova'da yapmış olduğu bir yürüyüşte Nazım Hikmet'in
oğlu Mehmed ve üvey kızı Renan ön sırada yer almışlar.
O yıllarda Polonya'da öğrenim görmekte olan Kürtlerden
Memo Y—'in ifadesine göre bu yürüyüş esnasında taşınan
Kürdistan haritasını da Nazım Hikmet'in eşi Münevver Hanım
kendi eliyle yapmış. Kürdistan haritası ve Kürdistan sözcüğünün
büyütülmüş birer harfini göğüslerine asan öğrencilerin
yer aldığı bu yürüyüşün ön saflarında Renan'ın ve Memo Y— -
'in Kürt ulusal giysileriyle yürüdüğünü görüyoruz."
Rus ajanı Nazım Hikmet de bir Atatürk düşmanıdır

Nazım'ın KAFATASI, BİR ÖLÜ EVİ ve UNUTULAN
ADAM isimli oldukça basit piyesleri Şehir Tiyatrosu'nun (Darulbedayi)
sahnesinde aylarca oynanmış Nazım'a hem para
hem şöhret temin etmişti. Üstelik Nazım'ın şöhreti Atatürk'e
kadar ulaşmıştı.
Atatürk de, Nazım adına yapılan bu geniş reklam ve propagandaya
pek itimat etmediği için:
"Şunun bir şiirini kendi arzından plağa alın getirin bakayım"
demiş. Nazım'ın "Hazer" ve "Salkımsögüt" şiirleri kendi
diliyle plağa alınarak Atatürk'e dinletilmiş, Atatürk bunları dinledikten
sonra aynen:
"Bu şiirlerde Türk Milleti'nin hayatına kasteden bir bomba
var" demişti..."

"Yurdumuzdaki solcular tarafından büyük vatan şairi olarak
tanıtılan, fakat kendisi tarafından; "Beni Stalin yarattı" diyen,
Nazım Hikmet Verzansky Kore'de savaşan Türk askerleri
için şu şiiri yazmıştır:
Söylenecek bir sözün varsa
Ahmet teslim ol,
Yitirmedinse insanlığını,
Çoluk çocuk naşıyla dolu
bir çukurda teslim ol,
Biz Türkler yiğit izdir
Yiğitliğin zerresi kaldıysa sende
Teslim ol
Tesim ol, ananın başı için
Teslim ol Türk halkı adına
Ahmet kardeşim,
Kardeşlerine teslim ol..."
Bülent Arınç Nazım'ın mezarı başında kendini bulmuş
olacak ki, ağlamış ve mezarının Türkiye'ye getirilerek bir ceviz
ağacının dibine gömülmesini istemişti

bürokrat, milletvekili, bakan, başbakan ve cumhurbaşkanı
olarak ülke yönetimine yıllarca damgasını basan
İslamcı Turgut Özal da İlim Yayma Cemiyeti'nin Vakıf kurucuları
arasındaydı.

yılmaz özdil m.kemal

Yılmaz özdil-Mustafa Kemal


Doğup büyüdüğü baba ocağı Selanik, tek kurşun bile atılmadan Yunanlara teslim
edildiğinde Trablusgarp'tan dönüyordu, Mısır'daydı.
O an neler hissettiğini şöyle tarif edecekti:
"İşittim ki, vatanım Selanik ve orada anam, kardeşim, bütün akraba ve
hısımlarım düşmana bağışlanmıştır! İşittim ki, Hortacı Camisi'nin minaresine
çan taktırılmış, orada yatan babamın kemikleri Yunan palikaryalarının kirli
ayakları altında çiğnetilmiştir!"


 Annemin ruhuna ve bütün ataların ruhuna, üzerime almış olduğum vicdan yeminini tekrar edeyim.
Annemin mezarı önünde ve Allah'ın huzurunda yemin ediyorum. Bu kadar kan
dökerek milletin kazandığı ve elde tuttuğu hakimiyetin korunması, savunması
için, gerekirse annemin yanına gitmekte asla kararsız davranmayacağım.
Milli hakimiyet uğrunda canımı vermek, benim için vicdan ve namus borcu
olsun."

Hayat, Mustafa Kemal için matematikti.
"Bilim matematiktir" diyordu.
"Evren matematik diliyle yazılmıştır, evrenin harfleri üçgenler, daireler,
geometrik biçimlerdir" diyordu.
"Herkes matematik bilgisinin çok gerekli olduğuna inanmalıdır, matematik
olmadan dünya kesinlikle anlaşılamaz, matematiksiz ancak karanlık bir
labirentte dolanılır" diyordu


Temmuz 1922...
Büyük Taarruz'un arifesiydi.
İngiliz general Charles Townshend milletvekili sıfatıyla Konya'ya geldi, İngiliz
parlamentosu adına pazarlık etmek istiyordu. Akşehir'de buluştular.
Akşam yemeği için sofraya oturduklarında, Mustafa Kemal kolundaki saati
çıkardı, İngiliz generale uzattı. “Biz Türklerde âdettir, misafire hediye veririz,
benim hediyem bir emanettir, bu saati bana Anafartalar'da bir Türk askeri verdi,
hayatını kaybeden bir İngiliz subayından almış, saatin arkasında o subayın
künyesi var, o zamanlar da şimdiki gibi savaştaydık, ailesini arayıp bulma
imkanım yoktu, sizden ricam, İngiltere'ye dönüşünüzde o subayın ailesini bulun
ve emanetini teslim edin, minnettar olurum" dedi. Saatle birlikte, elinden
düşürmediği kırmızı mercan tespihini de hediye etti.
General Townshend o geceye dair hatıralarını şöyle anlatacaktı: "Pek çok
hükümdarla devlet başkanıyla görüştüm, defalarca resmi-özel konuşmalar
yaptım, o geceki kadar ezildiğimi hatırlamıyorum!"
(Anafartalar adı, savaşın kırılma noktasında yer alan iki köyümüzün ortak
adıydı, küçük Anafarta köyü, büyük Anafarta köyü... Anafarta kelimesi, yerel
ağızda "rüzgâra karşı, çok rüzgâr alan yer" manasına geliyordu. Anafartalar
Kahramanı'nın emperyalizm rüzgârına karşı durduğu yer, coğrafyanın sözlük
anlamına da oturuyordu.)
Tabip yüzbaşı Hasan Ragıp, Kızılay Hastanesi'nde görevliydi. Eşi Erica,
Alman'dı, hemşireydi.
Aynı sahra hastanesindeydi, gönüllü gelmişti.
Ev yoktu, baraka bile yoktu, çadırda kalıyorlardı.
Ragıp devamlı ameliyattaydı. Erica kan revan içindeki gazilerimizin
başucundaydı, yara sarıyor, ana şefkatiyle kınalı kuzularımızın saçını okşuyor,
öğrendiği kırık dökük Türkçesiyle moral veriyor, paramparça evlatlarımızı
hayata bağlamaya çalışıyordu.
Gazilerimiz Erica'ya hemşire demiyordu...
"Ana hatun" diyorlardı.
İngiliz keşif uçağı koordinat saptadı, İngiliz zırhlılarından adrese teslim
bombardıman başladı ...
Çatısında 20 metre boyunda "kırmızı ay" bulunan hastaneyi göre göre, bile bile
vurdular.
Ragıp yara almadan kurtuldu.
Erica hayatını kaybetti.
"Ana hatun" için askeri tören düzenlendi.
Sevdiği adamın vatanında, Yalova köyünde, şehitlerimizin yanında toprağa
verildi.
Kabrinin kitabesine "ifa-yı vazife esnasında top mermisiyle terk-i hayat eden
madam" yazıldı.
Mustafa Kemal, âşık olduğu adamın peşinden Çanakkale'ye gelen hemşire
Erica'yı hiç unutmadı. Milli Mücadele'ye de katılan tabip yüzbaşı Hasan Ragıp'ı
yanına aldı, Çankaya Köşkü'ndeki özel doktorlarından biri yaptı


Emrindeki erlerden biri Topkapılı Mehmet'ti.
Eski tulumbacıydı.
Kolunda meşin bileklik, boynunda muska taşıyordu. Kabadayıydı.
Mustafa Kemal bu bıçkın
askerini manga komutanı yaptı. En tehlikeli görevleri hep ona veriyordu.
“Göreyim seni Topkapılı" diyerek sırtını sıvazlıyor, her defasında bir bölük asker
göndermiş kadar netice alıyordu.
Topkapılı'yla temasını hiç koparmadı.
19 Mayıs'ta Samsun'a çıktığında, gizli istihbarat için kurduğu Mim Mim
Grubu'nun başına getirdi.
Anadolu'ya silah, cephane, adam kaçıran bu yurtsever kabadayı "Topkapılı
Cambaz Mehmet" adıyla nam saldı.
Sustalı, tabancalı onlarca elemanı vardı.
Sokakta müthiş bir istihbarat ağı kurmuştu.
Yaprak kımıldasa haberi oluyordu.
Filmi çekilmesi gereken operasyonlara imza attı.
Mesela, İngiliz işgal kuvvetleri komutanı general Harrington'ın makam
otomobilini çaldı, kendisi sürerek götürdü, Ankara'da Mustafa Kemal'e hediye
etti!
Bizzat Atatürk tarafından İstanbul milletvekili olması için teklifte bulunuldu,
teşekkür ederek kabul etmedi. "Koşum tutmaz bir insanım, müsaade buyurun
serbest kalayım" dedi. TBMM tarafından 1500 lira maaş bağlandı, onu da kabul
etmedi, Kızılay'a bağışladı.
Mustafa Kemal para, makam, şöhret değil, insan biriktiriyordu.
Topkapılı Cambaz Mehmet bunlardan biriydi.
Selanik'ten Sofya'ya, Trablus'tan Çanakkale'ye insan biriktirdi.
Kurtuluş Savaşı'nı başaran kadroya isim isim bakın lütfen... Neredeyse hepsi,
Mustafa Kemal'in ömrü boyunca biriktirdiği ve temasını kesmediği yetenekli
insanlardı.
Arıburnu'nda siperleri geziyordu...
Kum çuvallarına çivilerle çakılmış kâğıtlar gördü.
Kur'an-ı Kerim'den ayetlerdi, mürekkeple yazılmıştı.
"Kim yazdı?" diye sordu.
"İstanbullu Macid" dediler.
"Çağırın" dedi.
Macid koşarak geldi.
Komutan elini omzuna koydu...
"Bunlar sanat eseri yazılar, memleket böyle sanatkârları kolay yetiştirmiyor,
derhal siperden çık, İstanbul'a dön, yazmaya devam et" dedi. Terhis etti.
O Macid, dünyaca ünlü hat sanatçımız Macid Ayral oldu. Yazı sanatında
Osmanlı'yla Cumhuriyet arasında köprü kurdu. Şişli, Bebek, Davutpaşa gibi
İstanbul camilerine, Topkapı Sarayı'na yazılar yazdı.
Bigalı Mehmet çavuş, Seddülbahir'de vuruşuyordu.
Mermisi bitince tüfeğini kırarak İngilizlere fırlatmıştı.
Tüfek parçası kalmayınca taş fırlatarak mücadele etmişti. İstihkâm küreğiyle
saldırmıştı.
Başından ciddi şekilde yaralanmıştı, avuçları paramparçaydı ama, İngilizleri
püskürtmeyi başarmıştı.
Mustafa Kemal bu kahramanlığı duydu...
Bigalı Mehmet'e gümüş sigara tabakası hediye etti.
Çanakkale Boğazı komutanı Cevat Paşa'ya rapor yazdı.
Örnek olması için ödüllendirilmesini talep etti.
Muharebe Madalyası verilmesini sağladı.
Bu olay, İstanbul gazeteleri tarafından haberleştirildi.
Bigalı Mehmet, Çanakkale'nin sembolü haline geldi.
Mustafa Kemal tarafından madalya sahibi yapılan, memlekete tanıtılan Bigalı
Mehmet çavuş, "Mehmetçik" kavramının isim babası oldu. Bigalı Mehmet'in
verdiği ilhamla, bu olaydan sonra Türk askerine "Mehmetçik" denilmeye
başlandı.
Bigalı Mehmet savaştan sonra evine, Biga'nın Bahçeli Köyü'ne döndü.
Kendisine teklif edilen maddi yardımları asla kabul etmedi. Tabak soyadını aldı
ama, daima Mehmet Çavuş olarak anıldı. 3 Şubat 1964'te 86 yaşındayken vefat
etti, köyünde toprağa verildi.
Çanakkale geçilmedi.
Geçilemedi.
İngilizler ellerinde kalan 134 bin asker, 14 bin at,
400 civarında top ve iki bin motorlu aracı tahliye etti, Gelibolu'dan çekildi.
Mustafa Kemal o günü şöyle özetleyecekti:
"Kaçtılar ve yalnızca konserve kutusu bıraktılar!"
*
Abdülhamid, o günlerde tahttan indirilmiş padişah olarak Beylerbeyi Sarayı'nda
göz hapsinde yaşıyordu. Çanakkale zaferinin ardından hatıra defterine şunları
yazdı:
"Düşman tasını tarağını toplayıp, askerlerinin yarısını denize, yarısını gemilerine
dökerek çekip gitti. Bu büyük zaferi Mustafa Kemal adında bir miralay
kazanmış. Allah, devletine hizmet edenlerden razı olsun.
Oğlum Abid efendi bu Mustafa Kemal beyle tanıştığını söyledi, Beylerbeyi'nde
görevli yüzbaşı Salih'in (Bozok) arkadaşıymış, ara sıra arkadaşına yemeğe
geliyormuş, Abid efendiyle bu münasebetle dost olmuşlar. Hatta Mustafa Kemal
kendisine iki ceylan yavrusu hediye etmiş. Bundan memnun oldum. Devletin
yüzünü ağartmış bir paşanın oğlum Abid efendiye yakınlık göstermesi, bir
şahsiyeti olduğunu anlatıyordu.
Oğluma münasip bir mukabelede bulunmasını hatırlattım. Biraz vakti halim olsa
'bir altın saat'
diyecektim ama, hem dedikodusundan çekindiğim hem oldukça müzayaka
(geçim darlığı) içinde olduğum için bir şey söylemedim.
Bir defasında Beylerbeyi'ne geldiğinde bana haber verdiler, sırtında bir pelerin
vardı, sıradan askerlere benzemiyordu, tehlikeli bir sükuneti vardı, Enver
paşanın kendisinden neden çekindiğini o zaman anladım.
Çanakkale'de İngiltere, Fransa gibi iki büyük devletin ordusunu ve donanmasını
durdurdu, yüzgeri etti. Muvaffakiyeti için dua ettim."
Kaderin ibret verici dönüşümüydü.
Mustafa Kemal'i harp akademisinden mezun olduğunda tutuklatan Abdülhamid,
12 yıl sonra aynı Mustafa Kemal için bunları yazmıştı!
Saray tarafından vatana ihanetle suçlanan Mustafa Kemal, şimdi aynı saray
tarafından vatan kahramanı olarak alkışlanıyordu, yakında aynı saray tarafından
gene vatana ihanetle suçlanacaktı!

Mustafa Kemal'e yenilen Rus genelkurmayının raporunda şu değerlendirme
yapılmıştı:
"Türk komutanları arasında halk tarafından en çok saygı göreni, cesur, muktedir,
azimkâr, azami derecede müstakil fikir sahibi, herkes tarafından itibar görüyor,
şöhretini Bingazi'deki başarılarıyla kazandı, Çanakkale Savaşı'nda iki defa durumu kurtardı.


Diyarbakır'da Semanoğlu Köşkü'nde kalıyordu. İki katlı, geniş eyvanlı, siyah
beyaz kesme taşlarla örülmüş, tipik Diyarbakır eviydi.
Serinlik veren mermer süs havuzunun başında otururken, yanık bir ses duydu...
Köşkün yanındaki ağaçlık alanda gençler piknik yapıyor, biri gazel okuyordu.
Yaverini gönderdi, çağırın dedi. Getirdiler.
Mehmet Celalettin'di.
18 yaşındaydı, Ulu Cami'de müezzindi.
Oturttu masasına, “bana türkü okur musun" dedi.
Dinledi dinledi dinledi, ses, usul, makam muhteşemdi, elini omuzuna koydu,
“bak Celal" dedi, “memleketimiz bir gün huzura kavuşacak, sen bu güzel sesinle
İstanbul'da plaklara okuyacaksın, o zaman plakların üstüne Şark Bülbülü yazdır,
sen gerçek bir bülbülsün."
Bu samimi teşvik, kehanete dönüşecekti.
Mehmet Celalettin yüreklenecek, yerel derlemelere başlayacak, Cumhuriyet'in
ilanından sonra İstanbul'un yolunu tutacak, 1931'de plak yapacak, 14 yıl önce
Mustafa Kemal'in kendisine verdiği unvanı “Şark Bülbülü" diye plağın üstüne
yazdıracak, kapış kapış gidecekti.
Soyadı kanunu çıkınca adını değiştirip “Celal Güzelses" yapan o genç müezzin,
“Esmerim Biçim Biçim, Hele Yar Zalım Yar" gibi efsaneleri müziğimize
kazandıracaktı.

Pergamon Müzesi'nin inşaatı henüz bitmemişti, Zeus Sunağı bugün Bode Müzesi
olarak tanınan Kaiser Friedrich Müzesi'nde sergileniyordu. Tam olarak sığmadığı
için bir bölümü yerleştirilmişti, bütünüyle sergilemek için Pergamon Müzesi'ni
yapıyorlardı.
35 metre genişliğinde, 33 metre derinliğinde, 15 metre yüksekliğindeki devasa
mermer sunak, arkeolojik sömürgeciliğin farkında bile olmayan Abdülhamid'in
verdiği özel izinle kaçırılmıştı.
Bergama Akropolü'nden adeta çiçek gibi koparılmış, parça parça sandıklara
yüklenmiş, yüzlerce mandanın çektiği kağnı filosuyla Dikili'ye taşınmış, savaş
gemisiyle Almanya'ya götürülmüştü.
Abdülhamid'in hatasını, kardeşi Vahdettin seyrediyordu.
Mustafa Kemal o günü hep sızıyla hatırlayacaktı.

Viyana'daki tedavisini üstlenen Profesör Zuckerlandl, hastalığı tamamen ortadan
kaldırmak için Karlsbad'a gitmesini, Profesör Vermer'in kontrolüne girmesini
tavsiye etti.
Kaplıcalarıyla ünlü şirin bir şehirdi.
Bugün beş yıldızlı otel olarak kullanılan tarihi kaplıcanın hemen karşısında
haftalığı 140 kron'a iki oda bir salon apartman dairesi kiraladı.
Her sabah saat 8'de düzenli olarak hamama gidiyor, klasik müzik yayını yapılan
binada sıcak su havuzlarına giriyor, buhar banyosu yapıyordu.
Hemşireler görevliydi, banklarda ter atanların başından aşağı uzun saplı
maşrapalarla sıcak su döküyorlardı.
Profesör Vermer'in reçetesiyle diyet yapıyordu.
Ekmek yok, tereyağı yok, şeker yok, süt yok, kahvaltıda şekersiz kahve içiyor,
iki yumurta ve biraz bal yiyordu.
Öğle yemeğinde bir porsiyon balık, bir porsiyon nohut, mercimek veya fasulye,
bir porsiyon meyve, sonunda komposto vardı.
Akşam yemeğinde bir porsiyon ızgara tavuk göğsü, entremets tabir edilen
porsiyonlar arası minik tatlı, omlet, sonunda gene komposto.
Gün boyunca ve özellikle yatarken bol bol mineralli su içiyordu.
Yemeklerini kaplıcanın müşterilerine tahsis ettiği yaşlı bir kadın hazırlıyordu.
Öğleden sonra yine kaplıcadan bir kadın personel apartman dairesine geliyor,
böbrek çevresine sıcak kompres ve çamur tedavisi uyguluyordu.
Çamur tedavisi hakkında, “faidesinin derecesini Allah bilir, ben tatbikinden bir
şey anlamadım" diye not almıştı.

Kadın-erkek eşitliği üzerine görüşlerini ilk kez Karlsbad günlüğünde kaleme
aldı... "Kadın konusunda cesur olalım, vesveseyi bırakalım, açılsınlar, onların
dimağları gerçek bilgi ve sanat ile bezensin, iffeti, bilimi sağlıklı biçimde izah
edelim, şeref ve haysiyet sahibi olmalarına birinci derecede ehemmiyet verelim"
diyordu.
Okuduğu kitapları not ediyordu, alıntılar yapıyordu.

Dağ başını duman almış Gümüş dere durmaz akar Güneş ufuktan şimdi doğar
Yürüyelim arkadaşlar!
"Siz de söyleyin" diye seslendi coşkuyla . .. "Yorgunluğunuzu alır, güç verir"
dedi.
Hep birlikte söylediler.
Bu gök, deniz nerede var Nerede bu dağlar taşlar Bu ağaçlar güzel kuşlar
Yürüyelim arkadaşlar!
Beden eğitimi öğretmeni Selim Sırrı Tarcan, yüksek eğitim için gittiği İsveç'te
duymuştu bu melodiyi ... "Şakıyan üç kız" isimli bir şarkıydı. Jimnastikte
kullanabilirim diye düşünmüş, notalarını kaydetmiş, Türkçe öğretmeni ve şair
Ali Ulvi Elöve' den rica etmiş, söz yazmasını istemişti. Birinci Dünya Savaşı'nın
tamamen aleyhimize döndüğü, milletin derin ümitsizlik yaşadığı günlerdi. Ali
Ulvi bey bu duygularla, İstanbul Moda' daki erkek öğretmen okulunun denize
bakan odasında pencere kenarına oturmuş, kareli defterine mavi mürekkeple
yazmaya başlamıştı, dağ başını duman almış . ..

Havza'da Mesudiye Oteli'ne yerleşti.
İzmir'in işgalini protesto etmek için cuma namazından sonra miting
düzenlenmesini, İzmir'de şehit düşenler için mevlüt okutulmasını istedi. Tellallar
halka duyurdu.
Şeker yoktu.
Helva karılamadı.
Mustafa Kemal'in zekâsı devreye girdi.
Çok anlamlı bir formül buldu.
Mevlütte "İzmir'in çekirdeksiz kuru üzümü" dağıtıldı.
9 Eylül'ün meyvesini 19 Mayıs'ta yedi.
Amasya'ya geçti.

memleketlerinde yiyecek ekmeği bile yokken, Amerikalılar Anadolu'nun
göbeğinde her türlü maddi imkâna sahipti.
Ermeni tehcirinde sahipsiz kalan kız çocuklarını okutuyorlardı.
Okulun müdiresi Mary Louise Graffam'a başvurdular.
"Elbette ne lazımsa derhal veririz, lütfen hediye kabul ediniz, ısrar etmeyiniz,
asla para kabul etmeyiz" dedi.
Altı teneke benzin, iki çift lastik aldılar.
"Hediye"yi öğrenen Mustafa Kemal itiraz etti.
"Şimdi para almıyorlar ama sonra arkamızdan cebren aldı derler, vesika tanzim
edin, alınan malzemelerin listesini yazın, ısrarımıza rağmen para almadıklarına
dair elimizde vesika bulunsun, ne olur ne olmaz, imzalayalım, ,müdire hanım da
imzalasın" dedi.
Mazhar Müfit tekrar okula gitti.
Bu belge iki taraflı imzalandı.
"Hediye, bağış, ödenek" gibi kavramlar, Mustafa Kemal için hassas konulardı,
asla ihmal etmezdi.
Mutlaka kayda geçirtirdi.
Sivas'a gelir gelmez maiyetinde görev yapan Hacı Derviş'i çarşıya göndermiş,
büyükçe bir defter aldırmıştı. Kongre vesilesiyle yapılan masrafları, harcanan
paraları kuruşu kuruşuna yazdırıyordu.
Bir gün Hacı Derviş dayanamadı...
"Paşam bu hengamede kim hesap soracak" dedi.
Mustafa Kemal'in cevabı ibretlikti.
"Gün gelir, millet benden de başkasından da tek tek hesap sorar, biz bugün
hesabımızı eksiksiz yazalım, millet de yarın parasının nereye harcandığını bilsin"
dedi.
Tam Ankara'ya gitmek üzere yola çıkacaktı...
Karşısına bir kadın dikildi.
Esmerdi.
Kara kaşlı kara gözlüydü.
Simsiyah elbise giymişti. Simsiyah pantolon giymişti. Çizmeleri simsiyahtı.
Tüfeği simsiyahtı. Kemerinde simsiyah kama vardı.
Kamçısı simsiyahtı.
Atı bile simsiyahtı.
34 yaşındaydı. Erzurumlu'ydu.
Binbaşı eşini Sarıkamış'ta kaybetmişti.
Erzurum Kongresi'nde denk getirememiş, üç gün at sürerek Sivas Kongresi'ne
gelmiş, yolunu gözleyip Mustafa Kemal'in karşısına dikilmişti.
"At binerim, silah atarım, bana iş ver" demişti.
Fatma Seher'di.
Tarihi sıfatını Mustafa Kemal taktı. "Keşke bütün kadınlar senin gibi olsa Kara
Fatma" dedi!
Elinin hamuruyla erkek işine karışmasın tılan gibi cinsiyetçi yaklaşımlar,
Mustafa Kemal'in ciddiye bile almadığı kavramlardı. Kadının insandan bile
sayılmadığı dönemlerdi ama, Mustafa Kemal için kadın veya erkek ayrımı
yoktu. Yürek var mı, ona bakıyordu.
Kendi elyazısıyla görev pusulası yazdı, imzaladı.
"İstanbul'a git, Üsküdarlı Kuvvacı albay Neşet beyi bul, bu pusulayı ona ver"
dedi.
Gitti, buldu... Pusulayı okuyan Neşet beyin yönlendirmesiyle İzmit bölgesinde
görevlendirildi.
Aralarında kendi kızının olduğu 15 kadınla milis müfrezesi kurdu. İki ay geçti,
emrindekilerin sayısı 700'e yaklaşmıştı. 43 kadın, 600 küsur erkeğin
komutanıydı.
Sadece kara gözlü değildi.
Gözükara'ydı.
İnönü'de Sakarya'da çarpıştı.
Yanındaki kadınların 28'i şehit düştü.
Kızı elinden vuruldu, iki parmağı koptu.
Kendisi de sağ kolundan yaralandı.
Bir ara cephane sandıklarını naklederken yakalandı, esir düştü, 19 gün işkence
gördü, kaçmayı başardı.
Büyük Taarruz'a katıldı.
9 Eylül'de İzmir'e giren süvarilerin arasındaydı.
Milis çavuşu rütbesiyle başladı.
Üsteğmen olarak emekliye ayrıldı.
İstiklal Madalyası aldı.
Maaş bağlanmasını kabul etmedi.
Emekli maaşını Kızılay' a bağışladı.
Herhangi bir kişisel menfaat peşinde koşmadı, köşesine çekildi, izi kayboldu.
Yıllar içinde dara düştüğü, kimseye haber vermediği, evsizlere yardım eden
Galata'daki Rus manastırına sığındığı ortaya çıktı. Yalvar yakar zorla ikna edildi,
Darülaceze'ye alındı.
(Bu kahraman kadın Amerikalı veya İngiliz olsaydı, eminim Hollywood'da yüz
tane filmi çekilirdi, bütün dünya tanırdı. Türkiye'de bu yönde çaba harcayan kişi
veya kurum olmadığı için, maalesef, uğruna hayatını ortaya koyduğu kendi
milleti bile tanımadı.)
1955 yılında vefat etti.
Bir küçücük mendil bohçasından başka eşyası yoktu.
Açtılar. ..
İstiklal Madalyası ve Mustafa Kemal'in hediye ettiği gümüş sigara tabakası çıktı.
Sadece onları saklamıştı.

Public Ledger gazetesinin muhabiriydi.
Aslında, Amerikan ordusunun istihbarat elemanıydı.
Amerikan savaş gemisiyle Samsun'a bırakılmıştı, Çorum, Yozgat, Eskişehir,
Ankara, yedi haftadır gazeteci kimliğiyle Anadolu'yu dolaşıyordu. Rumlarla
temas kuruyor, Bolşevik diplomatlarla görüşüyor, misyoner okullarına uğruyor,
köylere kadar girerek sohbet ediyor, halkın Kuvvacılara bakışını öğrenmeye çalışıyordu.
Mustafa Kemal'den randevu istedi, kabul edildi.
Röportaj yapmak üzere direksiyon binasına geldiğinde “çocuk gaziler"le tanıştı.
Osman, Tevfik ve Cemal.
13 yaşındaydılar.
Çeteciydiler.
Anne babalarını Birinci Dünya Savaşı'nda kaybetmişlerdi. İstanbul'da
yetimhaneye verilmişler, orada tanışmışlar, İstanbul işgal edilince birlikte
kaçmışlar, İzmit'te yurtsever milislere katılmışlardı.
Bursa civarında Yunan'la vuruşmaya girmişlerdi.
Efelerden dokuzu hayatını kaybetmişti.
Tevfik ve Cemal kollarından vurulmuştu.
Osman'ın suratına denk gelmişti, bir gözünü kaybetmişti.
Mustafa Kemal onları himayesine almıştı.
Tedavi ettirmiş, direksiyon binasına getirmişti.
Korumalığını yapan askeri birlikle kalıyorlardı. Kuvvacı subaylar bu çocuk
kahramanlara saygı gösteriyordu.
Amerikalı istihbaratçı not defterine kaydederken "bu çocukların büyük etkisi
altında kaldım" diye yazmıştı.
Mustafa Kemal'le röportaj yaptı.
Gazetesinde haberleştirdi.
Ayrıca, gözlemlerini detaylı rapor haline getirdi.
İstihbarat raporundan çok "hayranlık" ifadeleriydi.
"Diğer devlet başkanlarında gördüğümüz şaşaa ve merasimin hiçbiri Mustafa
Kemal Paşa'da yoktu.
Çok az insan beni bu kadar etkilemiştir.
İnsanların, uğrunda ölmek isteyeceği tipte bir adam.
Her yönüyle tam bir centilmen.
Nazik, kültürlü ve çok şık giyimliydi.
Profesyonel asker ve samimi demokrat, anında karar alan eylem adamı,
organizatör, pratik ve idealist.
Mustafa Kemal Paşa'yı nitelendiren bu özellikler elbette nadiren bir araya gelir.
Batı ona diktatör gözüyle baktı. Bu adamla karşılaşmak ve onu Ankara'daki
gündelik hayatın içinde görmek, diktatör iddiasının ne kadar büyük saçmalık
olduğunu fark etmek için yeterlidir.
Meclis'in yasalarına bağlı.
ABD Başkanı'nın veto hakkına bile sahip değil.
Bütün gücünü demokratik temeller için kullanıyor.
Nasıl diktatör?
Ankara sokaklarında yalnız şekilde yürüyebiliyor.
Halkın arasında, rastlaştığıyla konuşuyor, şakalaşıyor.
Sakin bir özgüvene sahip.
Gücünün farkında ama kibirli değil.
Onunla görüştükten sonra yurttaşlarının ona neden bu kadar inandığım,
sözlerinin neden bu kadar itibar gördüğünü anladım.
Türkiye'ye Türklere karşı önyargıyla gelmiştim.
Türklerin dostu ve hayranı olarak terk ediyorum."

Marconi 1937 yılında intihar ettiğinde, ailesine telgraf bile gönderecekti:
“Marconi Ailesi, Roma... Bütün insaniyet, uğradığınız kaybı acı bir surette
hissetmektedir. Bu elim felakette büyük Marconi'nin hatırasına karşı
taziyelerimle beraber, bütün sempatimden emin olmanızı rica ederim, Kemal
Atatürk."
Ankara-İstanbul arasında vızır vızır kurye dolaşıyordu.
Hatlar kesildiğinde şifreli mesajlar elden ulaştırılıyordu.
Mustafa Kemal'in kod adı “Nuh"tu.
Mesajlarının altına imza olarak “Nuh" yazıyordu.
O sırada James Bond İstanbul'daydı!
Bu gerçek 2010 yılında gün ışığına çıktı.
Quenns Üniversitesi tarih profesörü Keith Jeffrey, yüzüncü kuruluş yıldönümü
vesilesiyle İngiliz istihbarat teşkilatı Mlö'in arşivlerinde inceleme yaptı.
Gizli Servisin Tarihi ismiyle kitaplaştırdı.
Ve, işte bu belgesel kitabında... lan Fleming'in romanlarındaki James Bond
karakterini Wilfred Dunderdale'den esinlenerek yarattığını yazdı.
"Biffy" kod adını kullanan Wilfred Dunderdale'in 1919’la 1922 arasında,
Kurtuluş Savaşı sırasında İstanbul'da görevli olduğunu anlattı.
lan Fleming'in yakın arkadaşı olan Wilfred Dunderdale, Karadeniz limanlarında
ticaret yapan armatör bir İngiliz babanın oğluydu. Odessa'da dünyaya gelmişti.
Petrograd Üniversitesinde deniz mühendisi olmuş, İngiliz istihbaratına
katılmıştı.
Atacı Rusça biliyordu.
Boksördü.

Ingiliz istihbaratının işbirlikçi Türkler ve yerli Rumlardan oluşturduğu casusluk
ağının kod adı, Kara Jumbo'ydu.
Binbaşı John Bennett yönetiyordu.
Mükemmel seviyede Türkçe konuşuyordu, Kuran tefsiri yapabilecek kadar
Arapçaya hâkimdi, Türk-Islam örfünü, âdetlerini çok iyi biliyordu, örtülü görevlerde Müslüman gibi görünmek için sünnet bile olmuştu.

Mustafa Kemal "padişahın sadık tebaasını yalanlarla aldatıyor" du.
"Dinimizin emirlerine aykırı olarak maddi çıkar sağlıyor"du.
"Masum kulların mallarını gasp ediyor" du.
"Hilafet makamının gücünü zayıflatmaya çalışıyor"du.
"Yüce İslam hilafetine isyan ediyor"du.
"İslam'ın yüce kuralları gereğince öldürülmesi meşru ve farz1 dı.
"Müslümanların adaletli imamı halifemiz Vahdettin han hazretlerinin etrafında
toplanıp, Mustafa Kemal'le savaşmak vacip"ti.
Yani... Kuvayı Milliye'ye karşı cihat ilan edilmişti!
Bu fetva onbinlerce kopya çoğaltılarak, Yunan ve İngiliz uçakları tarafından
Anadolu şehirlerine atıldı

23 Nisan 1920, cuma.
Hacı Bayram Camii'nde mahşeri kalabalık toplanmıştı.
Bizzat Mustafa Kemal tarafından kaleme alınan ve yurdun her köşesine
ulaştırılan “millete açık davetiye" de şöyle deniliyordu: “Allah'ın izniyle Nisan'ın
yirmi üçüncü
cuma günü, cuma namazından sonra Ankara'da Büyük Millet Meclisi
açılacaktır."
TBMM'nin bir anlamda temel taşı olan Hacı Bayram Camii, İstanbul'un
fethinden çok önce 1427'de inşa edilmişti. Adını, hemen bahçesindeki Hacı
Bayram türbesinden alıyordu.
Hacı Bayram-ı Veli, Ankara'da doğmuş, tasavvuf felsefesinin en önemli
temsilcilerinden biri olmuş, eserlerini Türkçe yazmış, Anadolu'da Türkçenin
yaygınlaşmasına büyük katkı sağlamıştı.
Sanki bugün söylenmiş gibi taptaze yaşayan, yüzyıllardır insanlığı derinden
etkileyen nasihatleri vardı...
Meclis binası tamamlanmamış bir binaydı.
İnşaatına 1915'te başlanmış, yarım kalmıştı.
Pencerelerinde cam yoktu.
Çatısında kiremit yoktu.
İç sıvası bile yapılmamıştı.
Elektrik yoktu.
Başkanlık kürsüsünün arkasındaki duvarda yarık vardı, soğuk giriyordu, Ali Fuat
paşanın seccadesi oraya çivilenmişti.
Bir okuldan sıralar getirilmişti.
Odun sobası kurulmuştu.
Kahvelerden toplanan gaz lambaları tavandan sarkıtılmıştı

İstanbul'da ve İzmir'de elden ele Mustafa Kemal kartpostalları dağıtılıyordu. Bu
kartpostalları taşımak, kalpak takmak gibi “milli moda" haline gelmişti.
Propaganda savaşının karşı hamlesiydi.
Çünkü... İngiliz istihbaratı, kafasında kalpak yerine afili fes bulunan, subay tıraşı
yerine pofidik pofidik uzun saçlara sahip olan, fırfırlı papyon takan, tombul
yanaklı, esmer birinin vesikalık fotoğrafını “Mustafa Kemal fotoğrafı" diye
Anadolu'da
dağıtıyordu, köylere uçaklarla
atıyordu. Anafartalar Kahramanı'ndan çok, padişah etrafında pervane olan saray
soytarılarına benziyordu.
Anadolu'da gazete olmadığı için, bu kara propaganda yöntemiyle zihinleri
bulandırmak mümkündü. Yurttaşlar Mustafa Kemal'in sadece ismini biliyordu,
gerçek fotoğrafını gören yoktu, bu nedenle İngilizlerin dağıttığı fotoğrafa inananlar
oluyordu.

Mustafa Kemal umudu, memleket sınırlarını aşmış, küresel kahraman haline
gelmişti.
O günlerde “Kemalizm" kavramı ortaya çıktı.
İlk kez 1919'da Beyoğlu'nda yayınlanan Le Bosphore gazetesinin başyazarı
Michel Paillares tarafından kullanıldı. Türk aleyhtarı Fransız gazeteciydi.
Güya bağımsız gazete gibi görünüyordu ama, Yunan bankaları tarafından finanse
ediliyordu.
İngiliz istihbaratı “Kemalistler" tanımını kullanıyordu.
Amerikan basını “Kemalist hareket" adını vermişti.
İstanbul hükümeti, Kuvayı Milliye'yi Osmanlı'ya karşı ayaklanan Celali isyanına
benzeterek, “Kemali" diyordu.
İstanbul basınında sarayın tarafını tutanlar “Kemali" tabirini kullanırken,
Ankara'nın tarafını tutanlar “Kemalci" diye yazıyordu.
Mustafa Kemal'in Samsun'a çıkışından itibaren Batılılar tarafından icat edilen
“Kemalizm" sıfatı, Türk basınında ilk kez 1927'de Yakup Kadri Karaosmanoğlu
tarafından Hakimiyeti Milliye gazetesinde kullanıldı. Yakup Kadri'ye göre
Kemalizm, bir şahsa ait değildi, Cumhuriyet'in parolasıydı, devrimciliğin adıydı.
“Kemalizm" adıyla ilk kitap 1936'da basıldı.
Kemalizm kuramcılarından biri olan Şevket Süreyya Aydemir, Mustafa Kemal'i
şu nitelikleriyle tasvir ediyordu:
“Heyecan adamı değil, mantık adamıydı.
Keskin ileri görüşlüydü.
Analiz yeteneği, yön tayin etme gücü müthişti.

Ağustos 1921... Sakarya vuruşmasının son hazırlıkları için Polatlı'ya gitmişti.
Ayağı üzengideyken atı ürktü, sırtüstü yere düştü, taşa denk geldi, iki kaburgası
kırıldı.
Ciğerine baskı yapıyordu, nefes alamıyordu. Hastaneye yatmayı kabul etmedi,
bandaj yapıldı.
Ömürleri cephede geçen, korku eşiğini çoktan aşm1ş bir jenerasyondu. Her
günün "son gün" olabileceğini düşünerek, can pazarında bile hayatın
güzelliklerini yaşamaya gayret ediyorlardı.
O en kritik dönemde mesela, Kılıç Ali'nin kız kardeşi Naime evleniyordu.
Mustafa Kemal kırık kaburgalarının ıstırabına rağmen nikâha katıldı, gelinin
vekili oldu.


Büyük Taarruz diyoruz...
Aslında gerçek adı "sad" harekâtıydı.
Arap alfabesinin sad harfiydi... Kozmik gizliliğe sahip taarruz planlarının
üzerine "ı:,o" işareti konuluyordu.
Mustafa Kemal zekâsının ürünüydü.
Türk ordusunun savaş sahasına diziliş şeklini çizin...
Karşınıza “ı:,o" şekli çıkar!
Büyük İskender, Attila, Hannibal gibi askeri dehaları incelemiş, analiz etmişti.
Sad harekâtının planlarını hazırlarken, Hannibal'ın Roma ordusunu darmadağın
ettiği Cannae Muharebesi'nden esinlenmişti. Düşmanı dört bir yandan çevirmeyi
tercih etmemiş, kaçmasına olanak tanımıştı. Hannibal'den farklı olarak, hızlı ve
amansız takip için, adeta süpürmek için süvari gücü oluşturmuştu.
(Amerika Birleşik Devletleri ordusu, 1990 yılında Birinci Körfez Savaşı'nda
Mustafa Kemal'in taktiğini uyguladı. Amerikan medyasında yayınlanan “çöl
fırtınası" belgeselinde “general Norman Schwarzkopf, Atatürk'ün süvariyle
yaptığını tankla yaptı" denildi.)
Cephe karargâhı Akşehir'deydi.
Denetlemeler için Konya'ya gitti.
Önceden haber vermeden bir medreseyi ziyaret etti.
17-18 yaşında mollalarla doluydu.
Cübbeli sarıklı hocalarıyla birlikte avluya dizildiler.
Yerlere kadar eğilerek selamlama yapıyorlardı.
Büyük Taarruz için düzenli orduya asker toplanıyordu.
Din eğitimi adı altında medreselere saklananların en büyük korkusu askere
alınmaktı.
Sürpriz ziyaretin sebebi de acaba bu muydu?
Kıdemli sarıklılardan biri Mustafa Kemal'e yaklaştı, binbir övgüden sonra lafı bu
mevzuya getirdi, medrese talebelerinin askere alınmamasını istirham etti.
Mustafa Kemal kendini zor tutuyordu, patladı...
“Memleket harp ediyor, istiklal ve mevcudiyetini kurtarmaya çalışıyor, siz
burada Arap lisanıyla vakit geçiriyorsunuz. Sizin için bu medreseler, Yunan'ı
mağlup etmekten, halkı zulümden kurtarmaktan daha mı kıymetlidir? Millet kan
içinde yüzerken, milletin çocukları cephelerde yurt için canını feda ederken, siz
burada sapasağlam delikanlıları besiye çekmişsiniz" diye bağırdı!
Öfkeyle çıktı gitti.
O dönem, memlekette beş bin civarında medrese vardı.
Kullanılmayan “kolordu" büyüklüğündeydi.
Mustafa Kemal otomobille uzaklaşırken yatışmamıştı.
“Buna son vereceğiz" diyordu.
“Buna mutlaka son vereceğiz."

Büyük Taarruz öncesinde Kocaeli cephesiki teftişe gelmişti. Dinlenme sırasında,
Muhterem adında tıbbiye öğrencisi bir delikanlı yaklaştı, kendisini tanıttı.
“Fotoğrafınızı çekmeme izin verir misiniz?" diye sordu.
"Buyurun çekin" cevabını alınca da, herkesi şaşırtan bir istekte daha bulundu.
"Fotoğraflarda sert bakıyorsunuz, rica etsem bu fotoğrafta gülümseyebilir
misiniz?" dedi.
Buz gibi hava esti...
Öbür komutanlar tıbbiyelinin cüretini münasebetsizlik olarak görmüşlerdi,
Mustafa Kemal'in yüzüne bakıyor, nasıl tersleyeceğini merak ediyorlardı Oysa çok hoşuna gitmişti...
Gülümsedi.
"Çocuk doğru söylüyor, arzusunu yerine getirelim" dedi. Hatta "gel şöyle yanıma
otur" dedi.
Fotoğrafı Etem Tem'e çektirdi.
Karta basıldıktan sonra imzaladı, Muhterem'e hediye etti.Kurtuluş Savaşı boyunca gülümsediği tek kare buydu.
(Muhterem Gökmen tıbbiyeden mezun oldu. Viyana ve Frankfurt'ta ihtisas yaptı,
radyoloji profesörü oldu.)

Şehir cayır cayır yanıyordu.
Ahali sokaklara dökülmüştü, kaos yaşanıyordu, ne dost belliydi, ne düşman,
fotoğrafçı dükkânı yanmıştı, harabeye dönmüştü!
Elinde kala kala Uşak'taki ahır bozması yerde yıkayabildiği birkaç kare kalmıştı.
Büyük Taarruz'un fotoromanı, İzmir'deki fotoğrafçı dükkânıyla birlikte maalesef
kül oldu.

Hilal-i Ahmer, yani Kızılay aracılığıyla ulaştırılan bu insani telgraf, zaten
darmadağın olmuş Yunan ordusunu tamamen çökertti.
Trikoupis ve diğer Yunan subaylar bir yıl boyunca Kayseri'de ve Kırşehir'de
kamplarda tutuldu.
Esir kampı değildi, Kızılay kampıydı.
Neredeyse silahlı nöbetçi bile yoktu.
Hemen gönderilselerdi, Yunanistan'da iç hesaplaşma başlamıştı, hepsi asılacaktı.
Savaş tamamen sona erene kadar bekletildiler, Yunanistan'da sular durulunca
gönderildiler. Böylece, Trikoupis ve diğerlerinin hayatı kurtarılmıştı.
Mustafa Kemal sadece zekâsı ve cesaretiyle değil, vicdanıyla da zaferini
perçinlemişti.
Atatürk vefat ettiğinde Trikoupis hâlâ hayattaydı.
Yunan basınına konuştu. ..
"Asrımızın en büyük insanının önünde saygıyla eğiliyorum, kurduğu Türkiye'yi
dünyanın başlıca barış odaklarından biri haline getirdi, yeri daima boş kalacaktır,
daima aranacaktır" dedi.
1948 yılında ölene kadar, her 10 Kasım'da Selanik'teki Pembe Ev'e gitti,
Atatürk'ün fotoğrafı önünde saygı duruşunda bulundu.
Mustafa Kemal, Trikoupis'e karşılık Gâvur Mümin'i aldı.
Mümin, İzmirli'ydi.
Üsteğmendi.
Trablusgarp'ta vuruşmuştu. Mustafa Kemal'le oradan tanışıyordu.
Hayatının her aşamasında "insan biriktiren" Mustafa Kemal, henüz
gencecik teğmenken tanıştığı Mümin'in ismini not etmişti.
15 Mayıs 1919... İşgal başladığında İzmir'de görevli olan Mümin "üst üste
disiplin suçları işleyerek" kendisini ordudan attırdı. Yunan subaylarıyla ilişki
kurdu.
Askerlikten atılmış, devletine öfkeli eski bir subay görünümündeydi, bu yüzden
işbirlikçi olduğu düşünülüyordu.
İzmir halkı Yunan tarafına geçen Mümin'e "gâvur" lakabı takmıştı. Halbuki,
canını ortaya koymuş bir yurtseverdi, Mustafa Kemal'in istihbarat elemanıydı.
Yunan tarafına çalışıyormuş gibi görünüp, Ankara'ya hayati bilgiler aktarıyordu.
Neticede deşifre oldu, tutuklandı.
Yunan askeri mahkemesi tarafından idama mahkûm edildi.
O sırada savaş sona erdi, esir değişimi gündeme geldi, idam cezası müebbete
çevrildi. Atina'ya götürüldü, önce hapishaneye, sonra esir kampına konuldu.
Bizzat Mustafa Kemal'in özel takibiyle 1923'te "rikoupis'e karşılık geri alındı.
Orduya geri döndü.
İstiklal Madalyası aldı, Aksoy soyadını aldı.
Albay rütbesinden emekli oldu.
1948'de vefat etti. İzmir Balçova mezarlığında yatıyor.
9 Eylül 1922...
Minarelerden ezan sesi yükseliyordu.
Mustafa Kemal Belkahve'deydi

10 bin kilometre uzakta New York yakınlarındaki Elmira şehrinde yaşayan 10
yaşındaki bir Amerikalı çocuk, cumhuriyetin ilanından bir gün önce Mustafa
Kemal'e mektup yazdı.
“Gazi Mustafa Kemal Paşa, Angora, Türkiye...
Sayın efendim, ben 10 yaşında Amerikalı bir çocuğum, Türkiye ve yeni
hükümetine büyük ilgi duyuyorum. Siz ve bayan Kemal hakkında röportajlar
okudum. Türkiye
hakkında bir defterim var. Şimdiden siz ve bayan Kemal hakkında birçok yazı ve
resim topladım. Lütfen bir Amerikalı çocuğa küçük bir not ve imzalı
fotoğrafınızı gönderin. Bir gün Türkiye'yi görebileceğimi umut ediyorum,
saygılarımla, Curtis LaFrance."
Bu mektup 27 Kasım'da Ankara'ya ulaştı.
Mustafa Kemal okudu, cevap yazdı.
"Mister Curtis LaFrans'a, Ankara...
Mektubunuzu aldım. Türk vatanı hakkındaki alaka ve temenniyatınıza teşekkür
ederim. Arzunuz vechiyle bir adet fotoğrafımı leffen (ilişikte) gönderiyorum.
Amerika'nın zeki ve çalışkan çocuklarına yegâne tavsiyem, Türkler hakkında her
işittiklerine hakikat nazarıyla bakmayıp, kanaatlarini mutlaka ilm ve esaslı
tedkikata (hakkıyla anlayıp, araştırmaya) isnad ettirmeye (dayandırmaya)
bilhassa atf-ı ehemmiyet (önem) eylemeleridir. Hayatta nail-i muvaffakiyet ve
saadet olmanızı temenni eylerim. Türkiye Reisicumhuru Gazi Mustafa Kemal."
Bu mektubu ve fotoğrafı 75 yıl saklayan Curtis, 85 yaşındayken Türkiye
Cumhuriyetinin resmi davetlisi olarak Ankara'ya geldi.
Anıtkabir'deki törende konuşurken sesi titriyordu:
"1938'te Atatürk'ün öldüğünü duyduğumda 25 yaşındaydım. Niye ağladığımı
kimse anlamamıştı."

“Hakimiyet ve saltanat hiç kimse tarafından hiç kimseye, ilim gereğidir diye,
müzakereyle verilmez.
Hakimiyet, saltanat, kuvvetle, kudretle ve zorla alınır.
Osmanoğulları, zorla Türk milletinin hakimiyetine ve saltanatına el koymuşlardı.
Bu tasallutlarını altı yüzyıldan beri sürdürmüşlerdir.
Şimdi de Türk milleti, bunlara haddini bildirerek, isyan ederek, hakimiyet ve
saltanatını fiilen kendi eline almış bulunuyor.
Mevzubahis olan, millete hakimiyetini bırakacak mıyız, bırakmayacak mıyız
meselesi değildir... Zaten var olan bir hakikati kanunla ifadeden ibarettir.
Bu, mutlaka olacaktır.
Burada toplananlar meseleyi doğal olarak karşılarsa, fikrimce uygun olur. Aksi
takdirde, hakikat yine usulüne uygun olarak ifade edilecektir.
Fakat ihtimal, bazı kafalar kesilecektir!"
Gayet açık şekilde, "burada toplananlar kabul etse iyi olur, yoksa ihtimal bazı
kafalar kesilecektir" deyince... O “kafalar" mesajı almıştı!
Oybirliğiyle kabul edildi.
Osmanlı İmparatorluğu resmen sona erdi.
Vahdettin, Boğaz'a demirlemiş olan İngiliz zırhlısına bindi. Yurtdışına kaçtı.
"Cumhuriyet fazilettir" diyordu.
"Cumhuriyet ahlaki fazilete dayanan bir idaredir.
Sultanlık, korku ve tehdide dayanan bir idaredir.
Cumhuriyet idaresi namuslu insanlar yetiştirir

İstirahat gibi tavsiyeleri duymak istemiyordu.
Nüfus 13 milyondu, 11 milyonu köyde yaşıyordu.
40 bin köy vardı, 37 bininde okul yoktu.
30 bin köyde cami yoktu.
Traktör sayısı sıfırdı, biçerdöver sayısı sıfırdı.
Ayçiçeği üretimi yoktu, şeker üretimi yoktu.
Ekmeklik un ithaldi, pirinç ithaldi. Bütün memlekette sadece beş bin hektar alan
sulanabiliyordu.
Bit'le başa çıkılamıyordu.
Beş bin köyde sığır vebası vardı.
Hayvanlar kırılıyor, insanlar kırılıyordu...
Bir milyon kişi frengiydi, iki milyon kişi sıtmaydı, üç milyon kişi trahomluydu.
Verem, tifüs, tifo salgını vardı. Bebek ölüm oranı yüzde 40'ın üstündeydi.
Dünyaya gelen her iki bebekten biri ölüyordu.
Anne ölüm oranı yüzde 18'di.
Her beş anneden biri ölüyordu.
Ortalama ömür 40'tı.
Memlekette sadece 337 doktor vardı.
Sadece 60 eczacı vardı, sadece sekizi Türk'tü.
Sadece dört hemşire vardı, sadece 136 ebe vardı.
Yanmış bina sayısı 115 bin, hasarlı bina sayısı 12 bindi. Komple kül edilmiş köy
sayısı binin üzerindeydi.
Ülkeyi yeniden inşa etmek gerekiyordu, kiremit bile yoktu. Limanlar, madenler
yabancıya aitti.
Demiryollarının bir metresi bile bize ait değildi.
Toplam sermayenin sadece yüzde 15'i Türk'tü. Osmanlı'dan ayakta kala kala dört
fabrika kalmıştı: Hereke ipek, Feshane yün, Bakırköy bez, Beykoz deri. “Sanayi"
denilen işletmelerin yüzde 96'sında motor yoktu. 10'dan fazla işçi çalıştıran
sadece 280 işyeri vardı. Bunların da 250'si yabancılarındı.
Kişi başına milli gelir 45 dolardı.
Elektrik sadece İstanbul, İzmir ve Tarsus'ta vardı.
Güya vardı dernek daha doğru olur. ..
Çünkü elektrik üretimi sadece 50 kilovatsaattı.
Dört mevsim kullanılabilen karayolu yoktu.
Otomobil sayısı sadece bin 490'dı.
Sadece dört şehirde özel otomobil vardı.
Kadın, insan değildi.
Eşit eğitim hakkı yoktu, meslek edinme hakkı yoktu, boşanma hakkı yoktu,
velayet hakkı yoktu, kendisine miras kalan mallar üzerinde bile tasarruf hakkı
yoktu, seçme hakkı yoktu, seçilme hakkı yoktu, doğum izni yoktu, çalışma
hayatında eşit hakkı yoktu, eşit işe eşit ücret hakkı yoktu, kürtaj hakkı yoktu,
gebeliği önleme hakkı yoktu, kızlık soyadım kullanma hakkı yoktu.
Tiyatro yok, müzik yok, resim yok, heykel yok, spor yoktu.
Arkeolojik eserler yurtdışına kaçırılmıştı.
Kimisi alaturka saat'i kullanıyor, güneşin battığı anı 12.00 kabul ediyordu.
Kimisi zevalli saat'i kullanıyor, güneşin en tepede olduğu anı 12.00 kabul
ediyordu. Kimisi güneş batarken gurubi saat'i esas alıyordu. Kimisi güneşin
tamamen battığı ezani saat'i esas alıyordu.
Kimisi hicri takvim kullanıyordu, kimisi rumi takvim kullanıyordu. Kimisinin
şubat'ı kimisinin aralık'ına denk geliyordu. Herkes aynı zaman dilimindeydi ama,
farklı aylarda yaşıyordu.
Dirhem, okka, çeki vardı.
Arşın, kulaç, fersah vardı.
Ne ağırlığımız dünyaya ayak uyduruyordu ne uzunluğumuz.
Ölçülerimiz ortaçağ'dı.
600 sene boyunca Arapça-Farsça harmanlamasına Osmanlıca denilmişti.
Fransızca-İtalyanca kelimeler, Levanten terimler dilimizi istila etmişti.
Karşılıklı sesli-sessiz harfleri olmayan Arapçayla Türkçe yazmaya çalışılıyordu.
Bu topraklara kitap gelene kadar, Avrupa'da 2.5 milyon farklı kitap basılmıştı,
beş milyar adet satılmıştı.
Gazete sadece İstanbul ve İzmir'de vardı.
Erkeklerin sadece yüzde yedisi, kadınların sadece binde dördü okuma yazma
biliyordu.
Okuryazar erkeklerin ezici çoğunluğu, subay veya gayrimüslimdi.
Okul yaşı gelen her dört çocuğumuzdan üçü okula gitmiyordu. Toplam 4 bin 894
ilkokul, sadece 72 ortaokul, sadece 23 lise vardı. Türkiye'nin tüm liselerinde
sadece 230 kız öğrenci kayıtlıydı.
Öğretmenlerin üçte birinin öğretmenlik eğitimi yoktu.
Bütün memlekette tek üniversite vardı, darülfünun, medreseden halliceydi.
Medreselerde Türkçe yasaktı.

30 Ekim 1923 sabahı...
Mustafa Kemal, İsmet İnönü'ye mektup yazdı.
Cumhuriyet'in ilk cumhurbaşkanı, Cumhuriyet'in ilk gününde, Cumhuriyet'in ilk
başbakanına şöyle diyordu:
"Bize, geri, borçlu, hastalıklı bir vatan miras kaldı. Yoksul ve esir ülkelere örnek
olacağız.
Kaderin bizim kuşağımıza yüklediği bir görev bu. Özgür bir toplum oluşturmak
zorundayız. Çağdaşlaşmak, bu ideali gerçekleştirmek zorundayız. Bu görevin
ağırlığını ve onurunu seninle paylaşmak istedim. Allah yardımcımız olsun."
Bu zavallı durumdaki memleket, Mustafa Kemal vizyonu sayesinde, sadece 10
yıl sonra bilim dünyasının çekim merkezi haline geldi... Nazi zulmünden kaçan
Alman profesörler Atatürk Cumhuriyeti'ne sığındı.
Ordinaryüs Profesör Erich Frank, İstanbul Üniversitesi tıp fakültesinde ders
verdi, Türk vatandaşı oldu, tabutuna Türk bayrağı sarıldı, devlet töreniyle
Aşiyan'a defnedildi.
Profesör Clemens Emin Bosch, Türkiye'deki arkeoloji müzelerinin antik sikke
koleksiyonlarını düzenledi, Müslüman oldu, Emin adını aldı.
Cari Ebert, Ankara Devlet Konservatuvarı ve Devlet Tiyatrosu'nun
kurucularından oldu, operamıza çağ atlattı.
Profesör Hans Gustav Güterbock, Boğazköy kazılarının başkanlığını yaptı, Hitit
hiyeroglifinin çözülmesine öncülük etti, Türk Tarih Kurumu onur üyesi oldu.
Profesör Curt Kosswigg, Manyas Kuş Cenneti'nin kurulmasına öncülük etti,
Türk Biyoloji Derneği'ni kurdu, Hidrobiyoloji Enstitüsü'yle bugünkü Deniz
Bilimleri Enstitüsü'nün temelini attı, devlet töreniyle Aşiyan'da toprağa verildi.
Ordinaryüs Profesör Wilhelm Peters, İstanbul Üniversitesi psikoloji bölümünü
kurdu, Türkiye'nin ilk deneysel psikoloji laboratuvarını açtı.
Ernst Reuter, Ankara Üniversitesi siyasal bilgiler fakültesinde şehircilik dersleri
verdi, ülkesine döndükten sonra Berlin belediye başkanı oldu.
Edzard Reuter... Ernst Reuter'in oğlu, çocukluğunun 11 yılı Ankara'da geçti,
Mercedes'in yönetim kurulu başkanı oldu, “ikinci vatanım" dediği Türkiye'ye
vefa borcunu ödedi, Otomarsan'ın kurulmasını sağladı.
Bruno Taut, İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi'nde yöneticilik yaptı,
Milli Eğitim Bakanlığı'nda mimarlık bölümü başkanlığı yaptı, Atatürk'ün
naaşının konulduğu katafalkı o çizdi, o yaptı, kendisine bu iş için verilen bin
lirayı kabul etmedi, sadece hatıra için teşekkür mektubu istedi, bu topraklarda
kalmayı vasiyet etti. Türkiye Cumhuriyeti onu vasiyetine uygun şekilde
onurlandırdı, İstanbul Edirnekapı Şehitliği'nde toprağa verilen tek gayrimüslim
oldu.
1933-1937 arasında ABD, İngiltere veya Kanada'ya gitmek yerine Atatürk
Cumhuriyeti'ni tercih etmişlerdi.
Ordinaryüs profesör hukukçu Ernst Hirsch, Cumhuriyet'in lO'uncu yıl
kutlamalarına dair hatıralarını şöyle anlatacaktı: “29 Ekim akşamı sanki kıyamet
kopuyordu. Davet, Dolmabahçe Sarayı'ndaki devasa salondaydı. 600 metre
uzunluğundaki rıhtım ışıl ışıl bezenmişti. Ve işte ben, kendi Alman vatanında
Yahudi olduğu için hor görülen, başka bir ırka mensup olduğu için işgal ettiği
mevkilerden kovulan, evini yurdunu terk edip yabancı ülkelere kaçmak zorunda
bırakılan ben, bu muhteşem sarayda, ülkenin seçkinleri arasında sayılan,
saygıdeğer bir Alman profesör olarak hazır bulunmaktaydım. Talihin yüzüme
güldüğü bu olağanüstü an, daha Türkiye'deki ilk yılımda nasip olmuştu."
1929'da Mustafa Kemal'le görüşen Alman tarihçi Emil Ludwig, Türkiye'deki
şaşırtıcı dönüşümü “iki kelime"yle tarif ediyordu: “Bu topraklara ilk defa umumi
harp
sırasında gelmiştim, şimdi ikinci defa geldim. İki kelime öğrendim, çabuk ve
yavaş... Eski devirde geldiğimde hayat pek hareketsizdi, arabacılara 'çabuk'
demek mecburiyetinde kalıyordum. Bu defaki ziyaretimde öyle bir sürate şahit
oldum ki, otomobilcilere 'yavaş' demek mecburiyetindeyim."
Atatürk Türkiye'si...
Böylesine başdöndürücü hızla kabuk değiştiriyordu.
Mustafa Kemal "hakimiyet kayıtsız şartsız milletindir" diyen 1924 Anayasası'yla
demokrasiyi, meclisi yüceltirken... Almanya'da Hitler iktidar olmuştu.
İtalya'da Mussolini başa geçmişti.
İspanya'yı Franco teslim almıştı.
Portekiz'i Salazar yönetiyordu.
Rusya'da Stalin hâkimdi.
Polonya'yı darbeyle iktidara gelen Pilsudski eziyordu.
Macaristan'ı kral naibi olarak amiral Horthy inletiyordu.
Romanya'da kral vardı.
Yugoslavya'da kral vardı.
Avusturya'da çar vardı.
Arnavutluk'ta cumhurbaşkanı Ahmet Muhtar Zogolli (Zogu) kendi kendini kral
ilan etmişti.
Yunanistan'da general Metaksas darbe yapmıştı.
İsveç nazi yandaşıydı.
Avrupa'da o dönemde İngiltere, Fransa ve Türkiye dışında halk egemenliğiyle
yönetilen başka ülke yoktu.
Mustafa Kemal vizyonu, Türkiye'yi üç yıl gibi inanılmaz kısa sürede modern
dünyanın lider ülkelerinden biri yapmıştı.
Dünya çapında saygın biliminsanları Türkiye'ye akarken, gelecek vaat eden
150'si kız 750 genç seçti, yurtdışına eğitime gönderdi.
Almanya, Fransa, Belçika, İsviçre, İngiltere, Avusturya, İtalya, Çekoslovakya,
Macaristan ve İsveç'e gittiler.
ABD'ye, Çin'e, Japonya'ya gittiler.
Cenevre, Lozan, Sorbonne, Lyon, Freiburg, Heidelberg, Berlin, Charleroi,
Harvard, Chicago, Cornell, Missouri, Iowa, Wisconsin üniversitelerinde eğitim
aldılar.
Selahattin Reşit Alan gitti, uçak mühendisi olarak döndü, ilk milli uçağımız
MMV-l'i üretti.
Aziz Tanrısever gitti, ilk ziraat mühendislerimizden oldu.
Oktay Aslanapa gitti, ilk sanat tarihçimiz oldu.
Adnan Şener gitti, ilk kimya mühendislerimizden oldu.
Şahap Kocatopçu gitti, seramik doktorası yaph, sanayi bakanlığı yaph, TÜSİAD
başkanlığı yaptı.
Sabahattin Eyüboğlu, Hamide Topçuoğlu, Refia Uğurel Şemin, Hasip Ahmet
Aytuna, Vedide Baha Pars, Sabri Esat Siyavuşgil, eğitimci oldular, Köy
Enstitüleri'nin kuruluşunda yer aldılar.
Mustafa Kemal "sizleri birer kıvılcım olarak gönderiyorum, alevler olarak geri
döınııelisiniz" demişti...
Öyle oldu.
Genç Cumhuriyet'in beyin takımım oluşturdular.
Memleketin sıfırdan inşasına temel attılar.
an
1921'de... Henüz Sakarya Savaşı bile yapılmamışken, işgalciler Ankara'nın
burnunun dibindeyken, Meclis'in Kayseri'ye taşınması söz konusuyken,
memleket diye bir toprağımızın kalıp kalmayacağı bile belli değilken...
Maarif Kongresi'ni topladı!
Ankara Öğretmen Okulu'ndaki kongreye, kan gövdeyi götürürken, 40'ı kadın
180 eğitimci katıldı.
Aslında 12 gün sürmesi planlanmıştı ama, Yunan taarruzu başlayınca bir hafta
tutuldu.
Mustafa Kemal savaşın o en kritik döneminde bir günlüğüne cepheden ayrıldı,
"cahillikle savaş düşmanla
savaştan daha az önemli değildir" dedi, Ankara'ya geldi, kongrenin açılış
konuşmasını yaptı.
"İstikbal için hazırlanan vatan evlatlarına, hiçbir zorluk karşısında teslim
olmayarak, sabırla metanetle çalışmalarını, ebeveynine de yavrularının tahsili
için hiçbir fedakârlıktan kaçınmamalarını tavsiye ederim
Silahıyla olduğu gibi dimağıyla da mücadele mecburiyetinde olan milletimizin,
birincisinde gösterdiği kudreti ikincisinde de göstereceğine asla şüphem yoktur.
Bu görev sizlere, öğretmenlere düşüyor.
Hükümetimizin siz öğretmenlerin refahını temin edemediğini biliyorum. Fakat,
milletimizi yetiştirmek gibi mukaddes vazifeyi yerine getirirken, metanetle
yürüyeceğinizden şüphem yoktur.
Vazifeniz pek mühim ve hayatidir.
Muvaffak olmanızı cenab-ı hakk'tan temenni ederim."
Maarif Kongresi'nden hemen sonra, İsmail Hakkı Tonguç gibi seçkin
öğretmenleri Almanya'ya eğitime gönderdi. Kurtuluş Savaşı'mn ortasında
yurtdışına giden İsmail Hakkı Tonguç, Köy Enstitüleri'nin kurucusu oldu.
Mustafa Kemal adeta filmin sonunu izlemişçesine rahattı. Memleketin her köşesi
işgal edilmişken, akıbetimiz belirsizken, Kurtuluş Savaşı sanki çoktan
kazanılmış gibi, Cumhuriyet sanki çoktan ilan edilmiş gibi davranıyordu.
Dünya tarihinde bu davranış biçimine sahip bir başka lider yok.
Hem çevresine özgüven aşılıyordu hem de üç yıl sonra adım adım başlatacağı
devrimlerin altyapısını oluşturarak, zaman kazanıyordu.
Engellileri unutmadı.
1923'te Cumhuriyet'i kurdu.
1924'te Cumhuriyet'in ilk engelliler okulunu kurdu.
“Sağır Dilsiz ve Körler Müessesesi" İzmir'de açıldı.
Karşıyaka İplikçizade Köşkü tahsis edilmişti.
(İplikçizade Köşkü, işgal sırasında Yunan kralı Konstantin'in karargâluydı.
Yere serilen Türk Bayrağı'nı çiğneyerek girmişti.
9 Eylül'de denize döküldüler.
Mustafa Kemal geldi, üç gece bu köşkte kaldı.
Misilleme yapmak için yere Yunan bayrağı sermişlerdi.
Mustafa Kemal bu tür intikam gösterilerinden hiç hoşlanmazdı. “Bayrak bir
milletin onurudur, Yunan kralı gaflet yapmış diye aynı gafleti bizim yapmamıza

Hadi isterseniz gelin, sizi 1930'a götüreyim... Mustafa Kemal'in Çankaya
Köşkü'nde şöyle bir gezdireyim.
Çalışma odasında Hereke halısı seriliydi.
Lacivertti, kenarları badem çiçekliydi.
Masa telefonu beyazdı, Ericsson markaydı.
Koltuğu siyah marokendi.
Yazı takımı tunçtu.
Telefunken marka radyosu vardı.
RSA marka sinema makinesi vardı.
Ayaklı, seyyar sinema perdesinde seyrederdi.
General Electric marka mini buzdolabı kullanıyordu


(1938'den sonra Mustafa Kemal'e ait pek çok eşya aynı akıbete uğradı. Çankaya
Köşkü'ndeki masaların sandalyelerin çoğu okullara dağıtıldı, alelade masa
sandalye gibi kullanıldı, kıymeti bilinmeden heba oldu.
Tereke listesinde var olan halılar, yıllarca izbe depolarda çürüdü, 60'lı 70'li
yıllarda “terkin edilmiştir" ibaresiyle imha edildi, tarihten silindi. Bazıları kamu
kurumlarına verildi, kayıt tutulmadı, çarçur edildi.
Bizzat Mustafa Kemal tarafından kullanılan halılar, koltuklar, sehpalar, masa
saatleri, avizeler, abajurlar, hatta heykeller “eski" diye satıldı! Kim aldı, kaç
paraya aldı, listesi tutulmadı. Bugün Anıtkabir'de ve Çankaya'da gördüklerimiz,
aslında Mustafa Kemal'in kullandığı eşyaların yarısı bile değildir, gerisi heba
oldu.
Tereke listesinde bulunan altın köstekli saatinin, yemek odasındaki masa saatinin
nerede olduğu bilinmiyor.
“Kayıp" durumundaki eşyaları arasında, elbiseleri, ayakkabıları, şapkaları,
gözlükleri var.
Florya'da yüzerken çekilmiş o meşhur fotoğraflarındaki mayosu kayıp...
Mutfağında kullanılan çatal bıçak, tencere kepçe gibi eşyaların neredeyse tamamı
kayıp. Atatürk'ün takma dişleri bile kayıp... İnanmakta güçlük çekeceksiniz ama,
tabancaları kayıp... )
(Çifte tabanca taşırdı. Smith Wesson ve Colt'u vardı.
Özellikle seyahatlerinde sürekli belindeydi. Milli Mücadele sırasında uyurken
bile yastığının altındaydı.
Gençliğinden beri mecburen yaşam biçimi haline gelen bu tabancalarını,
cumhurbaşkanı olduktan sonra da taşımaya devam etti. Sıcak yaz gecelerindeki
yemeklerde veya davetlerde resmi kıyafet giydiğinde, geçici olarak yaverine
verirdi, davet bitiminde hemen geri alırdı.
Keskin nişancıydı.
Yurt gezilerinde müsait arazilerde otomobili durdurur, atış talimi yapardı, "elimiz
paslanmasın" derdi.
Çankaya'da bir gece sofradayken tabancalar üzerine sohbet ediyorlardı, içişleri
bakanı Şükrü Kaya "ampullere zor nişan alındığını" söyledi, "ışık gözü
yanıltıyor" dedi.
İş iddiaya bindi. Mustafa Kemal Smith Wesson'u belinden çıkardı, oturduğu
yerden iki el ateş etti, avizedeki iki ampulü patlattı, keyifle gülümsedi

Osmanlı dönemindeki imzası, Arap ve Latin harflerinin uyarlamasıyla “M.
Kemal" şeklindeydi. Zekâ ürünüydü.
Osmanlıca sağdan sola okuduğunuzda "M.Kemal" görüyordunuz.
Aynı imzaya Latin harfleriyle soldan sağa baktığınızda "M.K" rumuzunu
görüyordunuz.
Üç çengeldi, yırtıcı bir kuşun pençesine benziyordu.
Harf Devrimi'yle birlikte "gazi m. kemal" imzasını attı.
Atatürk soyadım alınca "k. atatürk"ü kullanmaya başladı.
Bu imzayı Hagop Vahram Çerçiyan tasarladı.
Robert Kolej'de öğretmendi.
Matematik ve coğrafya dersleri veriyordu.
ABD'de kaligrafi eğitimi almıştı.

Mustafa Kemal'e sık sık "çocukluğu"yla alakalı soru sorarlardı. "Kim bilir
çocukken ne müstesna insandınız, kim bilir ne olağanüstü, ne harikulade
hatıralarınız vardır' diye merak ederlerdi.
Bu tür durumlarda hep Conker'i işaret ederdi.
"Nuri anlatsın" derdi.
Conker de her zamanki alaycı üslubuyla anlatırdı:
"Bakla tarlasında karga çobanlığı ederdi
İkisinin arasındaki şifreydi...
Conker'in "karga çobanı" lafını duyanlar "aman efendim olur mu hiç öyle" filan
demeye kalkışınca, Mustafa Kemal tekrar söze girerdi. "Bana insanüstü bir
çocukluk yakıştırmaya kalkışmayınız" derdi.
"Ben de hepiniz gibi çocuktum" derdi.
Neredeyse bütün Atatürk biyografilerinde yer alan "çocukken bakla tarlasında
kargaları kovalardı" klişesinin kaynağı, işte buydu.
Mustafa Kemal'le Conker'in danışıklı dövüşünün neticesiydi.
Mustafa Kemal'in gerçekten "karga kovaladığını" değil, “herkes gibi bir çocuk"
olduğunu anlatmaya çalışıyorlardı. Yağcılık yaparak abartılmaması gerektiğini
anlatmaya çalışıyorlardı.
Conker'in bu alaycı lafı döndü dolaştı...
Somut gerçekmiş gibi tarihi biyografilere girdi!

Mustafa Kemal üç parçalı lacivert takım elbise giymişti. Kırmızı kravat tercih
etmişti.
Ceketinin üst cebinde beyaz keten mendil vardı. Astragan kalpak tahrnıştı.
Gelinin şahitleri Salih Bozok ve İzmir valisi Abdülhalik Renda'ydı. Damadın
şahitleri ise Fevzi Çakmak ve Kazım Karabekir'di.
O zamanlar perşembe günleri evlenilirdi, âdetti.
Pazartesi evlendiler.
Nikâhta kadın bulunmazdı, gelin yerine vekili olurdu.
Bunu da yıktılar...
Latife'nin bulunduğu ortamda nikahlandılar.
Mustafa Kemal eşine, kibrit kutusu büyüklüğünde altın mahfaza içinde
elyazması Kur'an-ı Kerim ve akik taşlı broş hediye etti.
Latife ise, gümüş sigara tabakasıyla kravat iğnesi verdi.
Nikâhtan sonra çay partisi düzenlediler.
50 kadar davetli vardı.
Şekerleme ikram edildi.
Fakirlere yemek dağıtıldı.

Önce dedikodular aldı yürüdü, sonra tatsızlıklar başladı. Çünkü, Miti'nin babası
Bulgar Çarı'nın has adamlarındandı, savaş kahramanı generaldi, savunma
bakanlığı yapmıştı. Böyle bir adamın kızıyla, bir Türk subayı, olacak iş değildi.
Mustafa Kemal'in umurunda bile değildi. Askeri Kulüp'te tertiplenen baloda
denk getirdi, inadına yapar gibi, Çar'ın önünde dans etti Miti'yle... Ele güne
meydan okumuştu. Bardağı taşıran damlaydı.
Miti'nin babası Mustafa Kemal'i ziyaret etti.
“Bundan böyle kızıyla görüşmezse mutlu olacağını" söyledi.
Haftası geçmeden Miti'yi bir mühendisle nişanladılar.
Mustafa Kemal'in dünyası yıkıldı.
Zaten Birinci Dünya Savaşı patlamıştı.
O öfkeyle bavullarını topladı, İstanbul'a döndü.
Halbuki, nişan mişan yoktu... Miti bir başkasıyla evlenmeyi reddetmişti,
parmağına zorla takılan yüzüğü fırlatıp atmıştı.
Ama, Mustafa Kemal'in bundan haberi yoktu.
Asla unutamadı.
1931 yılında Ankara'da Bulgar Kooperatif Tiyatrosu'nun sanatçılarıyla sohbet
ederken "gençliğimin parçasını Sofya'da bıraktım, güzel bir kız sevdim, bana
vermediler" dedi.
Kırık bir kalple yaşadı.
Yalnız bir kalple rahmetli oldu.
Miti desen, 21 yaşındaydı.
30 yaşına kadar bekledi.
Ha bugün bir mektup gelir, ha yarın kendisi çıkagelir. ..
Bekledi, evlenmedi.
Maalesef gelmedi.
Ailesinin "artık yeter" baskısıyla bir avukatla evlenmeyi kabul etti. Saygılı ama
sevgisiz bir evlilikti. İki kızı oldu. Kalbindeki boşluğu evlatlarıyla doldurmaya
gayret etti.

1925.. . Gecenin konukları arasında Abdülhak Hamit Tarhan'la 42 yaş küçük eşi
Lucienne vardı.
Lucienne, Belçikalıydı.
Abdülhak Hamit birkaç kadehten sonra kendinden geçmişe benziyordu.
Konuklar arasında başka hanımlar da varken, kendi eşini göstererek "var mıdır
Türkler arasında böyle hanım" deyiverdi.
Masa buz gibi oldu.
Mustafa Kemal kendini zor tutuyordu. Yüzü öfkeden kıpkırmızı olmuştu. Lafını
düzeltmesi için duymamış gibi yaptı, "ne buyurdunuz beyefendi?" dedi.
Abdülhak Hamit iyice saçmaladı.
"Bana beyefendi demeyiniz lütfen, sadece adam deyiniz" dedi.

Türkiye'yi 24 delege temsil etti.
Türk Kadınlar Birliği Başkanı Latife Bekir'di.
Yardımcıları Aliye Esad, Lamia Refik ve Nermin Muvaffak'tı.
1935 seçimlerinde Türkiye Büyük Millet Meclisi'ne giren Türkiye'nin ilk kadın
milletvekilleri de oradaydı.
Yıldız Sarayı'nda düzenlendi.
Bir hafta sürdü.
Kürsünün arkasında iki büyük Türk Bayrağı vardı.
Bayraklarımızın arasına "Justice-Adalet" yazılı pankart asılmıştı.
Konuşmalar Fransızca, Almanca, İngilizce yapıldı.
Hukuk önünde kadın-erkek eşitliği, eşit eğitim hakkı, eşit meslek hakkı,
ekonomik özgürlük hakkı üzerinde duruldu. "Çocuk gelin" sorununa dikkat
çekildi.
Savaşların, tek tek farklı ülkelerin değil, evlatların ölmesi sebebiyle "dünya
kadınlarının ortak sorunu" olduğuna dikkat çekildi.
Türk Kadınlar Birliği Başkanı Latife Bekir, konuşmasını Fransızca yaptı. "Türk
kadınını haremin kafeslerinden kurtarıp, parlamento kürsüsüne getiren, Türk
kadınını erkeğinin yanında hak ettiği yere davet eden Mustafa Kemal Atatürk'e
minnet borcumuz var" dedi.
Dünya Kadınlar Birliği Başkanı Corbett Ashby, "feminizm kongremizin aslında
en önemli hadisesi Mustafa Kemal Atatürk'le tanışmak" dedi.
Avustralya delegesi Kardel Oliver, 28 bin kilometre yol kat ederek, haftalarca
süren yolculukla gelebilmişti. "Türk kadınına ve O büyük adama duyduğum
saygının yanında, yorgunluğumun lafı bile edilmez" dedi.

Uluslararası Kadınlar Birliği'nin logosunu
kullanarak "Uluslararası Kadınlar Kongresi anma pulları" basıldı.
Hem de 1.5 milyon adet basıldı.
Türkiye'nin müthiş tanıtımı olmuştu. ABD'den Avustralya'ya, Mısır'dan
Finlandiya'ya, dünya gazetelerinde geniş yer buldu.
Yunan gazetelerinde hem şaşkınlık hem biraz kıskançlık hem de büyük saygı
vardı... Akropolis gazetesinin başyazısında şunlar yazıyordu: “Kim tahmin
edebilirdi? 15 yıl evvel kime söyleseler kim inanırdı? Harem hayatının yanına
yaklaşılması bile yasak olan mahpus kadını, Türk kadını, bugün dünyanın
feministlik tacını tutuyor."
Kongre tamamlandı.
Dünya Kadınlar Birliği heyeti Ankara'ya gitti.
Mustafa Kemal, Çankaya Köşkü'nde kapıda karşıladı.
Dünya kadınlarına hitaben şu tarihi konuşmayı yaptı:
“Lütfedip Türkiye'ye geldiğiniz için, uluslararası kongrenizi İstanbul'da
düzenlemeyi kabul ettiğiniz için teşekkür ederim.
Türk kadını hiçbir alanda erkeklerden geri kalmayacak.
Türk kadını hiçbir alanda Avrupalı kadınlardan geri kalmayacak.
Türk kadını daha büyük nesiller yetiştirmeye kabiliyetlidir.
Kadınlarımız için asıl mücadele alanı, asıl zafer kazanılması gereken alan, kılık kıyafette başarıdan çok, bilgiyle, kültürle, gerçek faziletle süslenip, donanmaktır

Kızların, Abdürrahim'in, Mustafa'nın ders notlarını yakından takip ederdi.
Yüksek puanlar aldıklarında özellikle okula gidip öğretmenlerle görüşürdü,
"benim çocuğum diye iltimas mı yapıyorsunuz?" diye sorardı. Bazen emin
olmak için kendisi sınav yapardı, o dersi yeterince bilip bilmediklerini bizzat
tespit ederdi.
Mustafa Kemal'in çocuklarıyla Çankaya'da görevli aşçı, şoför, garson, berber
gibi hizmetlilerin çocukları aynı ilkokula gidiyordu.
"Asla yalan söylemeyeceksiniz" diye tembihliyordu.
"Sakın unutmayın, yanlış yapmanıza değil, yalan söylemenize kızarım" diyordu.
İlerleyen yıllarda, siyasi partiler Mustafa Kemal'in manevi çocuklarını
milletvekili adayı yapabilmek için teklif üstüne teklif götürdü.
CHP dahil, her defasında "hayır" cevabı aldılar.
"Politikaya girmeyeceksiniz" diye vasiyeti vardı.

Hatice'yi de kızı gibi benimsemişti.
Ağabeyi Mustafa Kemal'in kanuni mirasçısıydı.
ilk bakışta herhangi bir miras yok zannediliyordu.
Çünkü Mustafa Kemal tüm mal varlığını millete bağışlamıştı.
Ancak... Ankara, İzmir, Bursa, Samsun, Diyarbakır, Erzurum, Konya, Trabzon ve
Antalya'da Mustafa Kemal'e hediye edilen evler, taşınmazlar vardı. Bunlar
vasiyetnamesinin dışında kalmıştı.
Aslında, kendisine hediye edilen evleri, bulundukları şehirlerin belediyelerine
hibe etme kararı almıştı.
Bursa'daki evini ve Çelik Palas Oteli'ndeki hissesini son Bursa ziyaretinde resmi
yazıyla belediyeye bağışlamıştı.


"Liyakat âşığıyım" diyordu.
İşi ehline verirdi.
Çevresini ikiye ayırıyordu.
Faydalılar.
Lezzetliler.
Sevmediği halde faydalı'ysa, o kişiyi devlet işlerinde en üst makamlara
getirmekten asla çekinmezdi.
Çok sevdiği halde, hep yanında olduğu halde, hiçbir mevkiye getirmediği
arkadaşları vardı, onlara "lezzetli" diyordu.
Sohbetlerinde sık sık beğendiği "devlet adamları"ndan, örnek alınması gereken
"tarihi kişilik"lerden bahsederdi.
Fatih Sultan Mehmet için "büyük adam" sıfatını kullanıyordu.
"Çok kereler Fatih'in karşısında kaldığı meseleleri düşündüğüm zaman, ben de
aynı hal çarelerine varmışımdır. Lâkin, Fatih benim karşısında kaldığım hadiseleri nasıl hallederdi, bunu hep merak ederim" diyordu.
Afet İnan'ın aktardığına göre, Kız Kulesi'ne Fatih Sult . ı n Mehmet'in heykelini
yaptırmayı tasarlıyordu.

“Ulus" kavramına örnek gösterirdi.
“Stratejinin babası" kabul edilen Hannibal'ın askeri dehasına saygı duyardı.
Büyük Taarruz'un planlarını hazırlarken Kartacalı efsane komutanın
taktiklerinden faydalanmıştı. Dolayısıyla, bu topraklarda mutlaka
onurlandırılması gerektiğini düşünüyordu.
Hannibal milattan önce 182 yılında Gebze civarında intihar ederek hayatına son
vermişti. Arkeolojik çalışma yapılmasını, Gebze'deki mezarının bulunmasını,
park haline getirilerek, üzerine bir anıt dikilmesini emretti.

Karamsarlığa düşen herkese Plevne kahramanı Gazi Osman Paşa'yı "rol model"
olarak öneriyordu. Sofya'da ataşe olarak görev yaptığı sırada Türk gençleriyle
sohbet
ederken şunları söylemişti: "Gazi Osman Paşa'yı kendim rehber olarak seçtim,
Türk ruhu oradaki milli ruhtur, felaket günlerinde Plevne'yi ve Gazi Osman
Paşa'yı düşüneceğiz, sizin de sembolünüz Osman Paşa olsun."
*
Mimar Sinan hayranıydı.
Türk Tarih Kurumu'na talimat verdi. Bilimsel araştırma yapılmasını, Mimar
Sinan'ın vücut ve yüz hatlarına en uygun heykelinin ortaya çıkarılmasını istedi.
*
Süleymaniye külliyesindeki mezarı açıldı. Kafatasından ve kemiklerinden ölçüm
yapıldı, boyu tespit edildi.
Kayseri'de dünyaya geldiği Ağırnas köyüne gidildi.
O yörede doğup büyüyen yurttaşların karakteristik fotoğrafları çekildi. Mimar
Sinan'a dair nesilden nesile aktarılan menkıbeler toplandı.
Bu araştırmalar çerçevesinde, Sinan'ın yüzünü sembolize eden bir madalyon
hazırlandı.
Mustafa Kemal'e sunuldu, onay alındı.
Bugün Türkiye'nin dört bir yanında bulunan Mimar Sinan heykellerinin tamamı
işte o madalyondan türetildi.
*
Mimar Sinan'ın yanı sıra Kanuni Sultan Süleyman'ın, Barbaros Hayrettin'in ve
İbni Sina'mn heykellerinin yapılmasını istemişti. Beşiktaş'taki Barbaros Anıtı
mesela, 1944'te İsmet İnönü tarafından açıldı. O anıtın yapımına Mustafa
Kemal'in sağlığında başlanmıştı.
*
Topkapı Sarayı'nı müze haline getirdi.
Halkın ziyaretine açtı.
Hırka-i Saadet Dairesi'nde kutsal emanetleri geziyordu.
Sancak-ı Şerif'i görmek istedi.
Sandığından çıkarıp, masaya serdiler.
Herkes büyülenmiş gibi bakarken, Mustafa Kemal sert bir ifadeyle, "Sancak-ı
Şerif bu değildir, aslı nerede?" dedi.
Topkapı'ya adeta bomba düşmüş gibi oldu.
Panik yaşandı, kısa süre sonra vaziyet anlaşıldı.
Siyah renkli orijinal Sancak-ı Şerif çürümüş parçalanmıştı, onun yerine yeşil
renkli Sancak-ı Şerif dikmişlerdi! Lime lime olmuş orijinal sancak, sandığın
dibinde, torbadaydı.
Mustafa Kemal'i özellikle "tarih" konusunda kandırabilmek mümkün değildi;
kulaktan dolma değil, daima somut bilgi sahibiydi.
Öğrenme iştahı doyumsuzdu.
Kitap okumak, nefes almak gibiydi.
Trablusgarp'ta, Çanakkale'de, Kurtuluş Savaşı'nda, en kanlı çarpışmaların en
kritik günlerinde bile elinden kitap düşürmezdi.
1922' de mesela, Başkomutanlık Meydan Muharebesi'nin hemen öncesinde
hatıra defterine gün gün şu notları düşmüştü:
"Sabah erken kalktım, biraz kitap okudum. .."
"İsmet Paşa gitti, biraz kitap okuyup yatacağım ..."
"Banyo aldım, yatakta kitap okuduktan sonra hazırlandım . .."
"Yalnız kaldım, biraz kitap okuyacağım ..."
Halide Edip Adıvar, Mustafa Kemal'in bir taraftan masasındaki savaş planlarıyla
uğraştığını, diğer taraftan "İslam tarihi" okuduğunu söylüyordu. "Özellikle de
İslam tarihinin demokrasiye en yakın olan ilk yirmi dört senesini incelediğine
şahidim" diyordu.
Fahrettin Altay, Mustafa Kemal'in geceleri çadırında İslam Dini ve Tefsirleri
isimli bir kitabı okuduğunu anlatıyordu.
1916da Bitlis'i düşman işgalinden kurtarırken, Namık Kemal'in Tarih-i
Osmani’sini, Mehmet Emin Yurdakul'un şiirlerini, Tevhk Fikret'in Rübab-ı
Şikeste’sini, Alphonse Daudet'nin Sapho’sunu okuyordu.
1918'de Karlsbad'da tedavi görürken, Balzac okuyordu.
Kari Marx'ın Kapital'ine yönelik eleştirileri takip ediyordu.
Zabit ve Kumandan ile Hasbihal adıyla kitap yazmıştı. İstanbul'da Minber
matbaasında bin adet bastırmıştı.
Etiket fiyatı 7.5 kuruştu.
1919’da Anadolu'ya geçince, söz konusu kitabı okumak bile "suç unsuru" haline
geldi.
Damat Ferit hükümeti tarafından derhal toplatıldı, imha edildi, yeniden basılması
yasaklandı.

Ciddi yıkım vardı. Ülke genelinde yardım
kampanyaları başlatıldı; yiyecek, kıyafet, para toplandı.
İstanbullu bir kitapçı o güne kadar görülmemiş, duyulmamış bir yardımda
bulundu.
Depremzede çocuklar için bin liralık kitap gönderdi. Mustafa Kemal bunu
öğrenir öğrenmez teşekkür telgrafı çekti:
“İstanbul Babıali caddesi, kitapçı Hilmi beye... Erzur [t^ zelzele felaketzedeleri
çocuklarına hediye ettiğiniz kitapla , dolayısıyla çok teşekkür ederim.
Memleketin ilim ve irfanı için bu vesile ile gösterdiğiniz alakayı kıymetli
buldum. İlim ve irfan ile donanmış bir kavim, her nevi felakete, tabiattan gelse
bile çare bulabileceğine işaret olan bu nevi bağışınız, bütün milletçe takdire
değer manadadır. Reisicumhur Gazi Mustafa Kemal."
1927.. . Nutuk'u yazdı.
Kurtuluş Savaşı'nın başından itibaren Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluş
belgeselini bizzat kaleme aldı.
Tamamlaması üç ay sürdü.
19 Mayıs 1919'la 20 Ekim 1927 arasını kapsıyordu.
Yazı bölümü 534 sayfa tutuyordu.
Ayrıca 308 sayfa mektup-telgraf gibi belge bulunuyordu.
Hem yazarı hem hatibiydi...
TBMM kürsüsünden bizzat okudu.
Günde altışar saatten altı gün sürdü.
Toplam 36 saat 31 dakikada bitti.
Dünyada eşi benzeri görülmemiş hadiseydi.
Literatüre "maraton nutuk" deyimiyle girdi.
Hem Milli Mücadele'yi resmi olarak kayda geçirmek hem de halka hesap
vermek duygusuyla yazmıştı...
Tarihi konuşmasına "senelerden beri devam eden yükümlülük ve icraatımız
hakkında milletimize hesap vermenin, vazifem olduğu kanaatindeyim" diye
başladı.
Ve, siyasi vasiyetnamesi olan "Gençliğe Hitabe" ile bitirdi.'

1923'te okuduğu bu kitapta, şu satırların altını çizmişti.
• Her ulus, kendine özel duyguya sahiptir.
• Her ulus, dini kendine uydurur.
• Din felsefesi, ulusun hayata ne gözle baktığını gösterir, hayata ve evrene
verdiği değer, o ulusun mutluluk ve felaketi üzerinde etki yapar.
• Yoksul bir ulus, parlak nutuk ve hutbelerden çok, işe muhtaçtır.
• Bazı nüfuzlu aileler, bireylerinin bir kısmını bir partiye, bir kısmını diğer
partilere sokarak, iktidar mevkiine hangi parti gelirse gelsin, aileden bir
kısmının yüksekte kalmasını sağlarlar.
• Burjuva, büyük politikacıdır, siyasidir, hilekâr hesapçıdır, menfaat sağlıyorsa
nefretini bile saklayabilir.
• Uluslar asla unutmamalıdır ki, ulusal büyüklüğün tek koşulu, dayanıklı ahlak
karakterine sahip olmaktır.
• Bir ulus, ancak vicdan sahibi olarak yaşayabilir.
Lenin'in makalelerinden oluşan Burjuva Demokrasisi ile Proletarya
Diktatörlüğü isimli kitabı okuyup, kütüphanesine koymuştu. 1920'de bastırılan
bu kitap, Bakü'de, Türkiye İştarikiyun Komünist Teşkilatı tarafından yayımlanmıştı.

İstanbul Üniversitesi kütüphanesinden kitap aldığında “15 gün içinde iade
edeceğine" dair belge imzalıyordu.
Sıradan yurttaşlar devlet kütüphanelerinden nasıl kitap alıyorsa, Mustafa Kemal
de aynen öyle alıyordu.
Kendisine ayrıcalık tanınmasına izin vermiyordu.
Paris, Londra, Roma, Viyana elçiliklerimize resmi yazıyla liste gönderiyor, kitap
sipariş ediyordu. Hepsinin parasını kendi cebinden ödüyordu. “Aksi taktirde bir
daha istemeye yüzümüz olmaz" diyordu.
Fatura istiyordu. Böylece, işgüzar elçiler tarafından kendisinin yerine devlet
kesesinden para ödenip ödenmediğini kontrol ediyordu.

Gene böyle bir gün... Kütüphanecisi Nuri Ulusu'yu kara kara düşünürken buldu,
elliden fazla kitap hazırlanmıştı, ciltlerine zarar vermeden trene nasıl
yüklenecekti?
Mustafa Kemal yaverini çağırdı.
Cephane sandıkları getirtti.
"Bu sandıklar çok mühimdir, savaşta onlarla cephane taşımıştık, şimdi o savaş
bitti, kültür sanat savaşımız başladı, bu yeni savaşımızın cephanesi kitaplardır"
dedi.
Kırmızı ve mavi uçlu kalemlerle kitap okurdu.
Sayfaların kenarını işaretlerdi, satırların altını çizerdi.
xx işareti, önemli
xxx işareti, çok önemli anlamına geliyordu.
Mühimse "müh." yazıyordu.
Çok mühimse "ç. müh." yazıyordu.
"D." dikkat manasındaydı.
"?" işareti koyduysa, belirtilen fikri şüpheli buluyordu.
Cümlenin altını kırmızı kalemle çiziyorsa, o cümledeki fikre katıldığını belirtmiş
oluyordu. Cümlenin altını mavi kalemle çiziyorsa, o cümledeki fikri
beğenmediğini göstermiş oluyordu.
Tarih kitaplarını harita eşliğinde okurdu.
Savaş kitaplarını okurken krokiler çizerdi.
Tek istisna vardı... İstanbul Üniversitesi kütüphanesinden ödünç aldığı kitaplara
asla işaret koymazdı, tertemiz iade ederdi.
Bazen 48 saat aralıksız kitap okuyordu.
Sadece banyo almak için ara veriyor, devam ediyordu.
Beyaz tülbentlerden küçük parçalar kestirtiyordu...
Okumaktan gözleri yaşarınca bu emici tülbent parçalarıyla kuruluyordu.
“Kitap okumak hususi bir sanattır" diyordu.
Ölüm döşeğindeyken bile okudu.
15 Ekim 1938... Komaya girip hayata gözlerini yummadan önce, en son, Türk
Tarih Kurumu'nun Belleten dergisini inceledi.
Devrimciydi.
Tarih boyunca hiçbir lider bu kadar kısa sürede böyle büyük dönüşüm
sağlayamadı. Yaklaşabilen bile yok.
İngilizlerin ünlü tarihçisi Arnold Toynbee, şaşkınlıkla, saygınlıkla ve
kıskançlıkla ifade ediyordu: “Bir an için tahayyül ediniz ki, Batı dünyasında
Rönesans, Reformasyon, 17'nci yüzyıl sonundaki bilim ve düşünce ihtilali,
Fransız Devrimi, sanayi devrimi, hepsi birden sadece bir insanın ömrünün içine
sığdırılmıştır!"

Bursa-Yalova karayolu yeni açılmıştı.
Açıldığı gün eşkıya yolu kesti, gelen geçeni soydular.
Duyduğunda İstanbul'daydı.
"Otomobili hazırlayın, Bursa'ya gidiyorum" dedi.
Efendim tehlikeli olabilir filan dediler. ..
Cevap bile vermeden çıktı, aynı yoldan Bursa'ya gitti.
"Benim geçmediğim yoldan vatandaş nasıl geçsin, reisicumhur o yolu
kullanacak ki, vatandaş da hiç çekinmeden kullansın" dedi.
Mütevazıydı.
"Başarılarda gururu yenmek, felaketlerde ümitsizliğe direnmek lazımdır, insan
daima başarıyı aramalıdır ama,
ben şunu yaptım diye övünmek manasızdır, o övünülen çoktan mazi olmuştur"
diyordu.
Takım çalışmasına inanırdı. “Başarınızın sırrı ne?" diye soranlara “ekip"
cevabını veriyordu.
“Ekip lazımdır. Yani tek başına bir kmseye bütün muvaffakiyetler atfedilemez.
Organize etmek lazımdır ki, başarıya ulaşılabilsin. Ben de her ne yaptıysam,
arkadaşlarıma dayanarak, milletime dayanarak yapabilmişimdir. Tek başına bana
atfedilemez" diyordu.

2010 yılına kadar ses tonunun "ince" olduğu zannediliyordu.
Çünkü 1930'lu yılların teknolojisinde, kameranın film mekanizmasını elle
çevirmek suretiyle kayıt yapılıyordu. Konuşan kişilerin orijinal sesini kaydetmek
mümkün olmuyordu, tiz çıkıyordu.
Mustafa Kemal'in varolan tüm kayıtları böyleydi.
2010 yılında, Mimar Sinan Üniversitesi devlet arşivlerinde bulunan Mustafa
Kemal'e dair filmleri günümüz teknolojisiyle restore etti.
Gerçek sesi ortaya çıktı, yayınlandı.
O güne kadar bilinenden tok'tu.
Yurt gezilerine çıkmadan önce sınava hazırlanır gibi hazırlanırdı.
Konuşmalarını bizzat yazardı.
Ezberlerdi. Kâğıttan okumazdı.
Beş ayrı şehirde beş konuşma yapacaksa, beşinin de içeriği birbirinden farklı
olurdu. Asla tekrara düşmezdi.
Hiçbir yerdeki cümlesi, bir başka yerdeki cümlesine benzemezdi


Kuvayı Milliye ruhu, işte buydu.
Ali Kemal'in oğlu Zeki Kuneralp, Paris, Bern, Londra, Madrid büyükelçimiz
oldu, dışişleri müsteşarımız oldu. Kaderin oyununa bakın ki... Ali Kemal,
Amerikan-İngiliz dolduruşuyla doğu'daki şehirlerimizin altın karşılığında
Ermenilere satılmasını öneriyordu, bu yüzden Artin Kemal lakabıyla
tanınıyordu. Ali Kemal'in oğlu, Madrid'de Ermeni terör örgütü Asala'nın
saldırısına uğradı. Kendisi kılpayı kurtuldu ama, eşi Necla Kuneralp şehit oldu.
Artin Kemal, her konuda olduğu gibi bu konuda da tarihe kara leke olarak geçti.)
Ali Kemal istiklal mahkemesinde yargılanmak üzere Ankara'ya götürülürken,
linç edilerek öldürüldü

1930 yılında Galatasaray Lisesi'ne geldi. Tesadüfen o gün orta son sınıf
öğrencilerinin tarih-coğrafya sınavı yapılıyordu. Sınav salonuna girdi,
öğrencileri tek tek ayağ. . kaldırarak şu soruları sordu.
• Attila'nın Romalılarla harbi sırasında Afrika'dan İspanya'ya geçen ilk Arap
ordusu kaç kişiydi?
Bunların içinde kaç Türk bulunuyordu?
Bu ordu nereye ayak bastı?
Hangi istikamete doğru gitti?
İlk olarak hangi şehri zaptetti?
Sevr ve Lozan antlaşmalarını mukayese ediniz?
• Ege Denizi'nin iklimiyle Adalar Denizi'nin iklimi arasındaki farklar nelerdir?
• Devletçilik ve fertçilik nedir?
• Teşrii Kuvvetler ne demektir?
• Kanunlar nasıl yapılır?
• Şimendifer siyaseti nedir?
• Türkiye'de 1914'ten sonra yapılan şimendifer hatları?
• Batı Anadolu'nun ehemmiyeti nedir?
• Eski medeniyet ne demektir?
• Etilerle Mısırlılar arasındaki muharebeyi anlatınız?
• İlk zamanlarda Asya'daki Türk kavimleri nelerdir? Bunların göç yollarını
anlatınız? Asya'nın ortasındaki büyük denizin kurumasını anlatınız?
• Asur, Elan ve Akad medeniyetlerini Mısır medeniyetiyle mukayese ediniz?
• Anadolu'daki Türk medeniyetleri hangileridir?
• Eti, Sümer ve Mısır medeniyetlerinden hangisi eskidir?
• Bizdeki reisicumhur seçimiyle Almanya'daki reisicumhur seçimi arasındaki
farklar nelerdir?
1930 yılı Türkiye'sinde ortaokul öğrencileri işte bu kadar ağır soruları bile
cevaplayabilecek donanıma sahipti.
Okuma yazma bile bilmeyen ulus, Mustafa Kemal'in vizyonuyla sadece yedi yıl
içinde böylesine çıta yükseltmişti.


Bir gün Orman Çiftliği'ndeydi.
Marmara Köşkü'ne doğru yürüyordu.
Ağaçların arasından "padişahım padişahım" diye haykırarak, iriyarı bir adam
fırladı. Saldırgan zannedildi. Ortalık karıştı. Adamı yaka paça yakalayıp,
uzaklaştırdılar.
Mustafa Kemal merak etti.
"Çağırın bakayım, ne istiyormuş" dedi.
Getirdiler.
Cumhuriyet'ten filan habersiz, garibandı.
Orman Çiftliği'nde amele olarak çalışıyordu.
"Haftada bir gün para ödüyorlar, açım" dedi.
Mustafa Kemal üzüntülü bir ifadeyle dinledi.
Yaverlerine dönerek “bu işin sorumlusu kim?" diye sordu. Maaşları ödeyen
orman mühendisini getirdiler.
Mustafa Kemal öfkeliydi...
"Sen hiç aç kaldın mı?" diye sordu mühendise.
Ve aslında cevap beklemiyordu...
"Bundan böyle her gün yevmiye ödeyeceksiniz" diye emir verdi.
Bununla yetinmedi...
Tarım bakanı Rahmi Köken'e bizzat telefon etti, aynı ağır soruyu sordu, "sen hiç
aç kaldın mı?"
Tarım bakanı istifa etmek zorunda kaldı!
Yoksulları "hırsızlık" bile olsa rencide etmezdi.
Çankaya Köşkü'nün yeni binalarının inşaatı devam ediyordu ... Dışarıdan bağırış
çağırış, gürültü duydu.
Pencereden baktı.
Ameleleri yan yana dizmişler üst araması yapıyorlardı
“Niye?" diye sordu.
Meğer amelelerden biri çaktırmadan Köşk'e girmiş, sehpadaki sigara paketini
cebine atmış, çıkarken enselenmişti. Öbürleri de aynı işi yapmış olabilir mi diye,
hepsini kontrol ediyorlardı.
“Derhal bırakın" diye haykırdı.
“Bizi mahcup edecek davranışlardır bunlar, bu memlekette kimse sigara çalmaz,
olsa olsa ailelerine bizde n bir hatıra götürmek istemişlerdir, hepsine bizden birer
paket sigara ikram edin" dedi.
Vatandaşa karşı sınırsız hoşgörülüydü.
Anadolu Ajansı'nın haber bültenlerini incelerken, kendisine küfreden bir köylü
hakkında soruşturma açıldığını öğrendi.
“Ben ne yapmışım ona?" diye sordu.
“Tütününü gazete kâğıdığıyla sararak sigara yaparken kâğıt tutuşmuş, bu yüzden
size küfretmiş" dediler.
Acı acı gülümsedi.
“Siz hiç gazete kâğıdıyla sarılmış sigara içtiniz mi? Ben Trablus'tayken içmiştim.
Pek berbattır. Köylü bana az bile küfretmiş. Siz onu mahkemeye vereceğinize,
ona, insan gibi sigara içmesini sağlayınız" dedi.

Mustafa Kemal, ABD başkanları Coolidge ve Hoover dönemlerinde temas ve
mesafeyi korudu.
1933'te Roosevelt seçildi.
Mustafa Kemal hamle yaptı. Telgraflarla mektuplarla yakınlık gösterdi, aynı
yakınlığı buldu. Türkiye-ABD ilişkilerini, Türkiye-İngiltere ilişkileri gibi tamir
etti.
Sıra hediyeye gelmişti...
Roosevelt pul meraklısıydı. Hem de öyle böyle değil, dünyanın en önemli pul
koleksiyonerlerinden biriydi.
Mustafa Kemal özel olarak hazırlattı, Türk posta pullarından zamksız bir seriyi
Beyaz Saray'a gönderdi.
Üç kuruşluk pul, paha biçilmezdi.
Roosevelt teşekkür mektubu yazdı.
Sürpriz hediyeden aldığı hazzı koleksiyoner heyecanıyla tarif ediyordu: "Azizim
Cumhurbaşkanı, nadir olan istirahat zamanlarımda, bana göndermek lütfunda
bulunduğunuz Türk Posta Pulları Koleksiyonu'nu seyretmekteyim, pullar
üzerinde resmedilmiş olan manzaraları bir gün kendi gözlerimle görmeyi ümit
ediyorum, samimi saygılarımla ve güzel temennilerimle, vefakârınız Franklin D.
Roosevelt."Mustafa Kemal'in duygusal zekâsı, Türkiye'ye hiç ayak basmamış olan ABD
Başkanı'na posta pullarımız üzerinden Türkiye seyahati yaptırıyordu
(Roosevelt aynı bakış açısıyla karşılık verdi. Maddi değere değil, Mustafa
Kemal'in kişisel merakına odaklandı. Üzerine ay-yıldız işlenmiş "müzik dolabı"
gönderdi. Şişli'deki Atatürk Müzesi'nde sergileniyor.)

Bir sabah, Samanpazarı yoluyla Ulus'a geçiyordu.
Ali efendinin kitapçı dükkânına uğramayı çok severdi.
Dükkânın kepenklerinde şaşırtıcı güzellikte bir halının asılı olduğunu gördü. “Bu
kadar kıymetli bir halının burada ne işi var, kaç para, kimin bu?" diye sordu.
Kitapçı Ali, halının sahibini açıklamak istemedi.
“Emanet bırakanlar özellikle rica ettiler, müsaade. buyurursanız isim bende
kalsın, 40 lira istemişlerdi" dedi.
Mustafa Kemal ısrar etti, kimin bu?
Kitapçı mecburen söyledi.
“Abdülhalim Çelebi efendinin paşam" dedi.
Abdülhalim Çelebi efendi, Mevlânâ sülalesinden geliyordu. Konya Mevlevi
Dergâhı postnişiniydi.
Milli Mücadele kahramanıydı, İstiklal Madalyası vardı.
Konya milletvekiliydi.
Dürüst, cömert, özü sözü doğru bir adamdı.
Evindeki halıyı satacak kadar parasız kalmıştı ama, kimseye belli etmiyordu,
kapısını kimseye kapatmamıştı, gelen gideni ağırlamaya devam ediyordu.
Mustafa Kemal hüzünlendi.
Yaverine dönerek, “40 lira bırakın" diye emir verdi.
Kitapçı halıyı sarmaya koyulurken de, eliyle müdahale etti... “Halıyı Abdülhalim
efendinin evine yollayınız, biz oradan aldırırız, akşamüstü kendisine uğrayıp bir
kahve içmek istediğimizi söyleyiniz" dedi. Bindi otomobiline, gitti.
Akşamüstü, Abdülhalim efendinin evine geldi.
Avlu kapısında karşılandı.
Şöyle bir baktı...
Halı paketli olarak kapının yanında duruyordu.
Mütevazı evde minderlere oturuldu, kahveler içildi.
Abdülhalim efendi daha fazla dayanamadı. “Paşam halıyı almışsınız, evime geri
geldi, müsaade buyurursanız arabanıza koydurayım" derken...
Dur manasında elini kaldırdı.
"Halı yine bizim olsun, sana emaneten bırakıyoruz, arada kahveye geldiğimizde
onu seyrederek içeriz" dedi.
Sonra da "açınız" diye emir verdi, halıyı odaya serdirdi.
(Abdülhalim efendi emanete gözü gibi baktı. Rahmetli olduktan sonra da
mirasçıları tarafından Mevlânâ Müzesi'ne bağışlandı.)
1931.. . Mareşal Fevzi Çakmaklın kızı Muazzez'in düğününe katıldı. Evlilik
hediyesi olarak 10 bin lira verdi. O dönemde 10 bin lira ne ifade ediyordu
derseniz, sıfır kilometre otomobil bin liraydı!
Düğünlerde daima hatıra mahiyetinde makul hediyeler veren Mustafa Kemal'in
bu defa neden böylesine yüksek bir para verdiğine kimse akıl sır erdiremedi.
Sadece Fevzi Çakmak bunun anlamını kavramıştı...
Muazzez ciğerlerinden hastaydı, yurtdışında uzun süreli tedavi görmesi
gerekiyordu, Fevzi Çakmaklın bu masrafın altından kalkabilmesi mümkün
değildi, damadından maddi yardım istemesi de mümkün değildi.
Bu hayati önem taşıyan açmazın farkında olan Mustafa Kemal, düğün takısıymış
gibi, gayet zarif yöntemle tedavi parasını vermişti. Doğrudan mareşal'e vermeye
kalksa, kabul etmeyeceğini biliyordu.
(Fevzi Çakmak bu hatırasını yıllar sonra gözyaşlarıyla anlatacaktı. Çünkü
Muazzez, maalesef kurtarılamadı.)

Hayatı boyunca sadece bir kişinin ölümünden sonra "ah Necati, ah Necati" diye
diye, dizlerini döve döve ağlamıştı.
Falih Rıfkı Atay "Atatürk'ün ilk defa hıçkırıklarla ağladığını görmüştüm, öz
evladı gibiydi" diyordu.
Mustafa Necati'ydi.
Doğma büyüme İzmirli'ydi. İzmir Mekteb-i Sultanisi'nde, bugünkü İzmir
Atatürk Lisesi'nde öğretmendi. Yunan işgali başlamadan bir gün önce, şehirdekl
yurtseverleri okulda toplantıya çağırmış, direniş örgütlemiş,
işgal gemileri Körfez'de son hazırlıklarını yaparken, Maşatlık'ta binlerce kişinin
katıldığı protesto mitingini düzenlemişti.
Kürsüye çıkıp şöyle haykırmıştı:
“İzmir Yunan'a ilhak ediliyor, işgal başlıyor.
Bu akşam güzel İzmir'imizde son ve tarihi akşamımızdır.
Ayaktayız. Vakar ve sükûnetinizi muhafaza ediniz.
Vatan ordusuna iltihaka hazırlanınız.
Teslim olmayacağız!"
Ertesi sabah, Yunan postalı vatan toprağımıza ayak basmış, Hasan Tahsin tetiğe
basmış, Mustafa Kemal Bandırma Vapuru'na binmiş, Mustafa Necati vuruşmak
üzere Ege dağlarına çıkmıştı.
Mustafa Kemal'in yol arkadaşıydı.
Harf Devrimi'ni gerçekleştiren, Tevhidi Tedrisat devrimini gerçekıeştiren,
yabancı okulları denetim altına alan, Köy Enstitüleri'nin temelini atan milli
eğitim bakanımızdı. "Memlekette mektep bulamayan bir çocuk bile
bırakmayacağım" diyordu.
Potansiyel başbakan adayıydı.
Henüz 35 yaşındayken vefat etti.
Mustafa Kemal hayatında ilk defa hıçkıra hıçkıra ağladı,
"Ah Necati, ah Necati" diye diye ağladı.

Bugün müze olan köşküne geldi.
Bir de ne görsün...
Meclis başkanı Kazım Özalp, bazı milletvekilleri ve eşleriyle birlikte şehre
gelmiş, Atatürk köşküne yerleşmişti!
Antalya limanındaki takların, bayrakların sebebi buydu.
Mustafa Kemal'den filan kimsenin haberi yoktu.
Meclis başkanı gösterişli karşılama töreni istemişti... Bütün tantana meclis
başkanı içindi.
Atatürk köşkü adeta otele çevrilmişti.
Mustafa Kemal'in yatak odasına bile yerleşmişlerdi.
O sırada köşkte değillerdi.
Heyet halinde şehri geziyorlardı.
Mustafa Kemal'in canı çok sıkıldı.
Nuri Conker ve Kılıç Ali'yle birlikte odaları dolaştı. Bavullar, elbiseler her
yandaydı...
Yatak odasının kapısını açtı.
Karyolasının yeri bile değiştirilmişti.
"Tutun şunu" dedi, eski yerine çekti.
"Bana ait olmayan eşyaları dışarı atın" dedi.
Bahçeye çıktı.
Kahve istedi, sigara yaktı.
Sakin sakin yudumlayarak bekledi.
Meclis başkanı koşa koşa geldi, kan ter içindeydi. Yanında eşi vardı.
Hemen arkalarına öbür milletvekilleri dizildi.
Mustafa Kemal sadece "Antalya'ya geleceğinizi bilmiyordum, gezinizin amacı
nedir?" diye sordu.
Kazım Özalp utançla eveleyip geveledi.
Mahcup şekilde evi terk etti.
Antalya valisi akrabasıydı, onun evine taşındı.
Yerel partililerden ricacı olundu...
Milletvekilleri zoraki misafir olarak evlere dağıldı.
O akşam, bu olay sanki hiç yaşanmamış gibi, Kazım Özalp ve beraberindeki
milletvekillerini eşleriyle birlikte
yemeğe davet etti. Bu konuyu hiç açmadan neşeyle sohbet etti, güzel güzel
ağırladı. Ama... Kazım Özalp bir daha asla meclis başkam olamadı.
Her fırsatta sıradan vatandaşlar gibi yürürdü.
Boğaz'ın karşı yakasına geçmek için şehir hatları vapurunu kullanırdı.
Tramvayda özellikle ikinci mevkiye biner, bilet parasını öderdi.
Hiç plansız Beyoğlu'nda otomobilini durdurur, Lebon pastanesine otururdu.
Bazen Vefa'ya gider, boza içerdi, tesadüfen orada bulunan vatandaşlara
ısmarlardı.
Ailece lokantaya giden, ailece gazinoya giden vatandaşları gördüğünde çok
mutlu olurdu.
Etrafı özendirmek için, bu tür mekânlarda karşılaştığı çocuklu ailelerle sohbet
ederdi.
Beyoğlu'na geldiğinde Tokatlıyan oteline mutlaka uğrardı, mutlaka şef garson
Karabet efendiyi çağırır, halini hatırını sorardı. Karabet efendi, Milli Mücadele
sırasında emrinde görev yapmıştı.
“Halk arasında huzursuzluk yaratır, korkutur" diyerek, güvenlik önlemlerine
karşı çıkardı. Üniformalı asker-polis koruma istemezdi.
Çerçeve içinde yaşamak ona göre değildi.

Aşçısı Mehmet Yücel'di.
Bolu Mengenliydi.
Devlet demiryollarında yataklı vagonlarda aşçıydı.
1924'ten 1938'e kadar 14 yıl boyunca Çankaya'nın mutfağında çalıştı, yaz
aylarında Dolmabahçe'nin mutfağına geçerdi.
İşinin ehli, temiz, hepsinden önemlisi Mustafa Kemal'i n boğazından geçen
lokmaların emanet edildiği, canımn emanet edildiği, güvenilir bir insandı.
Mustafa Kemal rahmetli olduktan sonra en ufak bir kişisel talepte bulunmadı,
yeniden devlet demiryollarına yataklı vagonlardaki görevine döndü.
Sofrada her akşam 10-15 misafir ağırlandığı için, mutfakta altı kişilik ekip
çalışıyordu. Mustafa Kemal'in Ankara'da olmadığı dönemde felekten bir gece
çalmak istediler, çilingir sofrası kurdular, ufak ufak demleniyorlardı... Aksilik bu
ya, Mustafa Kemal çıktı geldi
Şak diye mutfağa girdi.
Aşçı ekibi basılmıştı!
İşten kovulacaklarını düşünürlerken, “e hadi bana da bir kadeh verin" dedi...
Oturdu, bir yudum aldı, bir lokma meze aldı. “Rahatınızı bozmayın" diyerek,
gitti.

Mustafa Kemal traktör kullanmayı çok severdi.
Bazı günler Orman Çiftliği'nden Çankaya Köşkü'ne dönerken, araziden,
kendisinin kullandığı traktörle giderdi.
Nazım Canca yakın korumasıydı.
Ele avuca sığmayan, maceralı hayatı olan bir delikanlıydı. Rize'de doğmuştu,
amcasının yanına Batum'a gitmiş, liseyi bitirene kadar orada okumuştu. Rus
sirkinde işe girmiş, Avrupa'yı dolaşmıştı. Dört yıl Londra büyükelçiliğimizde, bir
yıl Paris büyükelçiliğimizde çalışmıştı. Rusça, İngilizce, Fransızca biliyordu.
1934'te askerliğini yapmak için Türkiye'ye döndü. Yabancı lisanlar bildiği için
Çankaya Köşkü'nde görevlendirildi. Rusça tercümeleriyle Mustafa Kemal'in
dikkatini çekti. Judo biliyordu, güreşirken kendisinden iri askerleri tık diye yere
seriyordu, iyice göze girdi.
Askerliğini bitirince Mustafa Kemal'in isteğiyle emniyet'e başvurdu, polis oldu.
1935'ten itibaren korumas olarak görevlendirildi.
Atatürk'ten sonra İsmet İnönü'nün ve Celal Bayar'ın da korumalığını yaptı. Judo
sporunun Türkiye'deki öncülerinden biriydi, Judo Federasyonu'nun
kurucularından oldu, asbaşkanlık yaph, şampiyon sporcular yetiştirdi, tekvando
ve karate federasyonlarının kurulmasına katkı sağladı.
Diğer koruması Bekir Çavuş'tu. Emektardı.
Kazım Karabekir'in komutasındayken, Erzurum Kongresi'nde Mustafa Kemal'in
emrine verilmişti.
Bir daha ayrılmadılar.
Eli ayağı, canı ciğeriydi.


Cemal Granda'nın Mustafa Kemal'in vefatından 21 yıl sonra iddia ettiği ve
kendisinden başka kimsenin şahit olmadığı bu "gerçeğe aykırı" sözde hatıralar,
Mustafa Kemal karşıtları tarafından yarım asırdır "gerçek bilgiymiş gibi'
kullanılıyor. Mustafa Kemal'e saldırmak için "kanıtmış" gibi alet ediliyor.
Dolayısıyla soru şudur...
Cemal Granda'nın hatıraları, paraya sıkışan Cemal Granda tarafından mı
uyduruldu, CHP'yle mücadele eden Demokrat Parti tarafından mı manipüle
edildi, parayı verenin düdüğünü çalan sahtekâr gazeteciler tarafından mı
çarpıtıldı?
Gazeteci kimliğimle, bu “gerçeğe aykırı" hatıraları afişe etmeyi, Mustafa Kemal
Atatürk'e bir borç olarak görüyorum.
Tarihçi kimliği olanları da, Cemal Granda'mn "doğru olmayan" hatıralarım
çürütmek için göreve davet ediyorum.)
(Mustafa Kemal'e "Sabetayist" denildi... Bu yakıştırmanın kaynağı da, Cemal
Granda'mn kitabıydı.
Sözde hatıralarında aynen şunları anlatmıştı:
“Bir gün Çankaya'da Selanikli berber Mehmet ve berbe r Rıdvan'la antrede
oturmuş konuşuyorduk. Berberlerin ikisi de Atatürk'ün hemşehrisi olduklarından
kendilerini imtiyazlı sayarlar, yüksekten konuşurlardı. Şaka da olsa böbürlenerek
dolaşmalarına, kendilerine poz vermelerine çok tutulur, yine de renk vermemeye
çalışırdım. Fakat bütün dikkatime rağmen aramızda tartışmalar eksik olmazdı. O
gün yine zayıf tarafımı bulmuşlar, bana şakadan takılıyorlardı. 'Biz Selanikliler
olmasaydık siz kurtulamazdınız' diyorlardı. Ben de cevap olarak, 'biz kendi
kendimizi kurtardık, Selaniklilere ihtiyacımız yok, hem zaten Selanik'ten çıksa
çıksa Yahudi çıkar' diyordum. O sırada merdivenleri yavaş yavaş inen Atatürk'ü
görmemiştik. Konuşmalarımıza istemeyerek kulak misafiri olmuş ki, o akşam
sofrada bir Selanikli olan Nuri Conker'e damdan düşer gibi sordu, 'Nuri Bey,
Selanik'ten ne çıkar?' dedi.
O anda beynimin karıncalandığını duyar gibi oldum. Demek korktuğum başıma
gelmişti, Atatürk antrede konuştuklarımızın hepsini duymuştu.
Nuri Conker, Atatürk'ün nazını çektiği, kaprislerine katlandığı eski bir çocukluk
arkadaşı olduğu için aklına eseni söylemekten çekinmeyen biriydi. Nuri Conker
sanki bütün konuştuklarımızı biliyormuş da, beni korumak kararını
vermişçesine, 'bol bol Yahudi çıkar Paşam' demesin mi?
Bunun üzerine Atatürk yüzünde alaylı bir gülümsemeyle daha önce kulağına
çalınmış dedikoduların tümüne karşılık verdi. 'Benim için de bazı kimseler
Selanikli olduğumdan Yahudi olduğumu söylemek istiyorlar. Şunu unutmamak
lazımdır ki, Napolyon da Korsikalı bir İtalyan'dı. Ama Fransız olarak öldü ve
tarihe Fransız olarak geçti. İnsanların içinde bulundukları cemiyete çalışmaları
lazımdır' dedi.
O günkü kadar utandığımı ve Atatürk'ün karşısında küçüldüğümü on iki yıllık
hizmetim süresince hiç hatırlamıyorum. Belki de ömrüm boyunca benim için en
büyük utanç da bu olmuştur. O günden sonra Selanik kelimesini bir daha ağzıma
almadım."
Cemal Granda'nın bu sözde hatırası referans alındı, eğildi büküldü, Mustafa
Kemal'in aslında “Yahudi" olduğunu itiraf ettiği, “Sabetayist" olduğu yazıldı.
Halbuki...
Mustafa Kemal'e dair yayınlanmış tüm anı kitaplarını okuyun. Bu diyaloğa
rastlayamazsınız.
Cemal Granda'dan başka bu diyaloğa şahit olmuş kimse yok!

Askeri lisede öğrenciyken en dikkatle takip ettiği yazarlardan biri, özgürlük
odaklı fikirleriyle Meşrutiyet döneminin en çok okunan gazetecisi olan,
Şehbenderzade Ahmet Hilmi'ydi.
Henüz 17 yaşındayken Şehbenderzade'nin İslam Tarihi kitabını okumuştu,
yıllarca özenle saklamış, Çankaya Köşkü'ndeki özel kütüphanesine koymuştu.
Bu kitapta yer alan Hazreti Ebubekir'le ilgili satırların altını kırmızı kalemle
çizmişti, sayfanın kenarına “çok mühim" notunu düşmüştü.
“Çok mühim" olarak işaretlediği bölümde şu yazıyordu: “Hazreti Ebubekir
beytülmalden (devlet hazinesinden) kendisine verilen nafaka ile yaşardı,
vefatında hiç parası çıkmadı, emval-i miriyeden (devlete ait mallardan)
kendisine bir deve, bir köle verilmişti, onların iadesini vasiyet etti."
Henüz 17 yaşındayken bu satırların altını çizen Mustafa Kemal, tıpkı o
satırlardaki gibi yaşadı, tıpkı o satırlardaki gibi rahmetli oldu. Kendisine tahsis
edilen tüm malı mülkü parayı, millete iade etti.
İktidar gücünü şahsi servet yapmak için kullanmadı.
Şahsi servet yapmadı

1917.. . Yedinci ordu komutanlığına atanmıştı, İstanbul'dan Halep'e hareket etmek
üzereydi. Şişli'deki evine bir Alman subayı geldi, yedi adet sandık
getirmişti, sandıklar çil çil altın doluydu.
Mustafa Kemal "bunlar ne?" diye sordu.
Alman subayı izah etti. "Yıldırım orduları grup komutanı mareşal Falkenhayn
tarafından Mustafa Kemal'in şahsına gönderildi" dedi.
Belge yoktu, kayıt yoktu.
Osmanlı subaylarını parayla satın almaya alışık olan Alman mareşali, kendi
devletine değil, Alman imparatorluğunun çıkarlarına hizmet etmesi için alenen
rüşvet göndermişti.
Mustafa Kemal "şahsi" olarak kabul etmedi.
Tutanak hazırlattı.
Alman subayına ve şahitlere imzalattı.
Kendisine gelen altınları doğrudan yedinci ordu levazımına yolladı, tutanağı da
Falkenhayn'a gönderdi.
"Kolayca tahmin etmek mümkündür ki, mareşal Falkenhayn benden başka
birçoklarını böyle sandıklarla iğfal etmek yolundaydı" dedi.
Aynı "iğfal" yolunu İngilizler de denemişti...
Kuvayı Milliye sürecinde aracılar gönderen İngiliz hükümeti, Anadolu
direnişinden vazgeçmesi karşılığında Mustafa Kemal'e dilediği miktarda para,
İtalya'da villa teklif etmişti!

1926.. . Saltanat kaldırıldığında İngiliz savaş gemisine binerek yurtdışına kaçan
Vahdettin, San Remo'da yaşıyordu. Kaderin cilvesine bakın ki, zamanında
İngilizle r tarafından Mustafa Kemal'e teklif edilen İtalya'daki villada,
Vahdettin oturuyordu!
Cumhuriyet'ten sonra Mısır'a yerleşmiş olan Osmanlı paşası Keçeçizade İzzet
Fuat'tan Mustafa Kemal'e mektup geldi. Halep'ten beri tanışıyorlardı.

1928.. . Köşkün penceresinden bakarken, manevi kızı Nebile'nin otomobile binip
gittiğini gördü. Yaverini çağırdı. “Derhal peşinden gidip buraya getirin"
dedi.
Getirdiler.
Nebile'yi karşısına aldı...
“Sen benim kızımsın ama, bu arabalar babanızın malı değildir, millete aittir, her
aklına esen buradan araba alıp gidemez" diye azarladı.
Devlet malını hoyrat kullananlara ağır konuşurdu.
Nereden nereye geldiğimizi unutanlara, öfkelenirdi.
Kağnı'ya mesela, büyük saygı duyardı.
Kurtuluş Savaşı'nın simgesi olarak görürdü.
1933'te Cumhuriyet'in onuncu yıl resmi geçit töreni yapıldı. Askeri birliklerin,
öğrencilerin, memurların
yanında, kağnılarıyla köylüler vardı. Tarihi korteje özellikle "kağnı" dahil
edilmişti

Karasaban'a büyük saygı duyardı...
"Kılıçla fetih yapanlar, sabanla fetih yapanlara yenilmeye mahkûmdur" diyordu.
Kağnı ve sabanı "ulusal amblem" yaptı.
1927'de tedavüle sürülen bir liralık banknotlara... Türkiye Cumhuriyeti'nin ilk
kâğıt parasının üzerine "karasaban" koydurdu

Türkiye İş Bankası'nı 1924 yılında kurdu.
Bir asır geçti, hâlâ Türk bankacılık sektörünün lideri.
Fabrikanın radyosu vardı.
Fabrikada piyano vardı. Resim-heykel sergileri açılıyordu, bahçesinde havuz,
havuzun içinde bronz kadın heykeli vardı.
Spor kulübü vardı, Sümerspor... Türkiye'nin ilk alttan ızgaralı futbol sahası
oradaydı. Basketbol-voleybol sahası vardı, güreş minderi, boks ringi, tenis kortu
vardı, paten pisti vardı, bisiklet parkuru vardı.
Ameliyathaneli, laboratuvarlı, 40 yataklı hastanesi vardı. Eczanesi vardı.
İlkokulu vardı, kadın işçilerin çocukları için kreş vardı.
2018'den değil, 1937'den bahsediyoruz...
Giyecek kooperatifi vardı.
Fırını vardı.
İşçileri şehirden fabrikaya getirip götürmesi için Gıdı Gıdı adı verilen mini treni
vardı.
Kendi enerjisini kendi üretiyordu, santrali vardı.
Nazilli'ye elektrik veriyordu.
Fabrika bünyesinde, Nazilli halkına, özellikle genç kızların meslek edinmesi için
ücretsiz kurslar düzenleniyordu. Okuma yazma kursu veriliyordu. Civar köylere
sağlık personeli gönderiliyordu, hastalar tedavi ediliyor, ücretsiz ilaç veriliyordu.
Bölgedeki sıtma salgını, fabrikanın sağlık ekibi tarafından kurutuldu.
İşçilerin 264 dairelik, toplam bin kişilik lojmanı vardı.
Hamam vardı, sadece işçilere değil, halka açıktı.
Altı ayda bir yöre halkına ücretsiz basma dağıtılıyordu.
Demirhanesi, marangozhanesi, dökümhanesi vardı.
Başka fabrikalar için malzeme üretimi yapılıyordu.
Ar-Ge bölümü vardı. Daha fabrika açılmadan, fabrikada kullanılacak olan
pamuk türevleri geliştirildi. Islah çalışmaları sonucunda 28 pamuk çeşidi tescil
ettirildi. Bu tescil ettirilen pamuk türevleriyle, tüm Ege bölgesinin pamuk
üretimi artırıldı.
Rusya'dan 200 adet tohum ekme makinesi getirildi.
Yine Rusya' dan, pamuk tarlasında kullanmak için modern tarım aletleri getirildi,
çiftçilere dağıtıldı.
Çevreye onbinlerce ağaç dikildi ... Şehre katkı sağlayan fabrika değil, sosyokültürel
açıdan şehrin merkezi haline gelen fabrikaydı.
Ve, bunların hepsini tek kuruş vermeden yaptı.
Çünkü, Ruslara ödemeyi narenciyeyle yaptı!
Türkiye'nin en modern, en büyük fabrikasını portakal, mandalina, greyfurt
karşılığında aldı... Parayla değil, zeka'yla akıl'la kurdu.
Henüz Lozan Antlaşması bile imzalanmadan önce. ..
Henüz Cumhuriyet'i bile ilan etmeden önce . ..
Şubat 1923'te İzmir İktisat Kongresi'ni topladı.
İktisatsız, cumhuriyet mumhuriyet olmayacağını biliyordu.
Tüccar, sanayici, çiftçi, işçi, eğitimci 1135 delege katıldı.

Savarona
Piyasa fiyatı 10 milyon 400 bin dolardı.
Amerikalı kadın sahibi Almanya'da yaptırmıştı, vergi duvarı nedeniyle ABD'ye
sokamıyordu.
Bu gelişmeleri titizlikle takip ettirmiş ve talip olmuştu.
Hiç kullanılmadan, sıfır kilometre ikinci el'di.
Sekizde birine, 1 milyon 200 bin dolara satın aldı.
Neredeyse bir asır geçti, 45 milyon dolar fiyat biçiliyor.
Manevi değeri elbette paha biçilmez ama, yıllar geçtikçe maddi değeri
azalmadığı gibi, değer kazandı. Çünkü "vizyoner" yatırımıydı.
(Savarona'da XV. Louis'ye ait yemek masası ve 12 sandalyesi vardı. Şöminenin
karşısında Venedik komodin bulunuyordu. Kütüphanesi 1500 kitap alıyordu.
Mutfağın havalandırması muhteşemdi, herhangi bir kamarada yemek kokusu
duyulması imkânsızdı. Etler sebzeler ve meyveler için ayrı ayrı buzdolapları
yerleştirilmişti. Mini ekmek fırını vardı. Mustafa Kemal Savarona'da sadece 56
gün kalabildi.)


180 yolcusu, 105 mürettebatı vardı.
Yolcuları, Türkiye'nin aydınlarıydı.
Vâlâ Nureddin, Mahmut Baler, Kemalettin Kamu, Celal Esat Arseven, ilk kadın
milletvekillerimizden Mebrure Gönenç, ilk kadın gazetecilerimizden Bedia
Celal, ilk kadın heykeltıraşlarımızdan Nermin Faruki, ses sanatçılarımız, tiyatro
sanatçılarımız... Limanlarda gemiye binen yabancı konukları ağırlama görevini
üstleniyorlardı.Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası, İstiklal Marşı'nın bestecisi Zeki Üngör
yönetiminde 47 sanatçısıyla gemideydi. Her yanaşılan limanda o ülkenin milli
marşını çalıyorlardı, konserler veriyorlardı.
Sergi salonları, Sanayi-i Nefise Mektebi öğrencilerinin yaptığı heykel, resim ve
biblolarla süslenmişti. İbrahim Çallı gibi ressamlarımızın tabloları asılıydı.
Kaptanlığını, Atlantik'i geçen ilk yolcu gemimiz Gülcemal'in efsane kaptanı
Lütfü bey yapıyordu. Liman işletmeleri genel müdürü Rauf Manyas, sergilerin
müdürüydü. Yedi lisan bilen Samiha hanım, protokol müdürüydü. Dekorasyonu
mimar Naci bey tarafından yapılmıştı. Bu kadroyu Mustafa Kemal seçmişti.
Vapur için özel logo hazırlanmıştı. Haber tanrısı Hermes, Karadeniz Vapuru'nun
önünde yürüyordu, elinde asa yerine denizcilik işletmelerinin amblemini
taşıyordu.
İngilizce, Fransızca, Almanca, Rusça broşürler dağıtılıyordu.
Ürünlerin üzerinde dört lisanda etiketler yapıştırılmıştı.
Yabancı tüccarların Türkiye'den ithalat bağlantısı kurabilmesi için standlar vardı.
İş Bankası şubesi bile vardı.
Güvertede balolar tertipleniyordu, dans ediliyordu.
Şehirlerin ileri gelenleri yemekli gecelerde ağırlanıyordu.
100 binden fazla insan ziyaret etti.
Sırf Londra'da 25 bin kişi gezdi.
Barcelona'da 15 bin kişi gezdi.
İzdiham oluyordu, saatlerce kuyruk oluyordu.
Her binene Hacıbekir şekerlemeleri ikram ediliyordu.
İngiliz, Fransız ve Alman gazeteleri “Kemal Paşa'mn kısa saçlı kızları"
manşetleri atmıştı. Mürettebatın yarısından fazlası, kolejlerden seçilen, İngilizce
ve Fransızca konuşan kızlarımızdı.
Saçları açıktı, rengârenk elbiseler giymişlerdi, Avrupa kültürüne hâkimdiler,
“fesli insanların ülkesi" imajını bir anda yıkmışlardı. Avrupa, hayretler içinde
Türkiye'nin çağdaş yüzüyle tanışıyordu.

1920.. . Milli Mücadele için Anadolu'ya geçmeden önce, gömleklerini
Beyoğlu'nda Strongilos Biraderler'e diktirirdi.
Saraya da gömlek diken bu terzi dükkânında, Yani Delagramatika adında bir
kalfa çalışıyordu, vücut ölçülerini hep o alırdı.
Kurtuluş Savaşı başladıktan sonra alışkanlıklarını değiştirmeyen Mustafa Kemal,
gömleklerini yine Strongilos Biraderler'e diktirmek istedi.
İstedi ama, Yunanlarla savaşıyorduk. ..
Rumların Anadolu'ya gitmesi yasaklanmıştı.
Yunanistan'la gırtlak gırtlağa girilmişken... Strongilos Biraderler, Mustafa
Kemal'in hatırım kırmak istemedi, kalfa Yani'yi Ankara'ya gönderdi iyi mi!
Macera dolu kaçak yollarla Anadolu'ya geçti, ölçüleri aldı, aynı kaçak yollarla
İstanbul'a döndü. Diktirildi, paketlendi, yeniden Ankara'ya götürüp elleriyle
teslim etti.
Bu muhteşem insani ilişkinin sinema filmi yapılmaması, belgesel yapılmaması,
romanlarının yazılmaması, adeta yok sayılması hakikaten üzücüdür. ..
Rum kalfa Yani Delagramatika, doğup büyüdüğü şehri terk etmedi,
Cumhuriyet'ten sonra da İstanbul'da yaşamaya devam etti.
Kendi dükkânını açtı.
Mustafa Kemal'den esinlenerek adım değiştirdi.
Ahlaki güzellik manasında "Kemalat" adını aldı.
(Strongilos biraderler, Konstantinos ve Theoklis'ti.

1932.. . Celal Bayar maliye bakanıydı, uluslararası para konferansı için Londra'ya
gidecekti, yola çıkmadan önce Çankaya'ya gitti, herhangi bir isteği olup
olmadığım sordu. Mustafa Kemal "Burberry kumaş al, kendine de al,
diktirip giyelim" dedi. Biraz da sitem etti. "O ayarda kumaş
yapamıyorsunuz, mecbur kalıyoruz" dedi. Celal Bayar "hay hay" dedi,
gitti. Burberry almadı. Yurda döner dönmez, kalite konusunda ciddi a^mlar
atlan Hereke Fabrikası'nın müdürünü çağırdı, iki takım elbiselik kumaş
hazırlamasını istedi. Çankaya'ya çıktı. Mustafa Kemal kumaşı eliyle
yokladı, "söyle bakalım Celal bey, bu ayarda kumaşı benim memleketimde
ne zaman yapacaksın?" diye sordu. Celal Bayar üstlendiği riskin ^^myla
konuştu, "memleketimizde yapıldı Gazi hazretleri, bunlar Hereke" dedi!
O gün milat oldu. O günden itibaren takım elbiseleri için asla ithal kumaş
kullanmadı.

9 Eylül'de İzmir'e girerken, elinde mercan tespihi vardı.
Sıkma kehribar olanı çok severdi.
Aynı zamanda “sağlık" için taşımak gerektiğini anlatırdı. “Bağdat dolaylarında
san kehribar derler ama, bizim ustalarımız sıkma kehribar derler, kehribarın
tozunu sıkıştırarak elde edilen taştan oyulur, kıymetlidir, bir ecnebi dergide
Münihli bir doktorun yazısını okumuştum, kehribarın insan sağlığına faydalı
olduğunu söylüyordu, eldeki kokuyu alıyor, mikroplara karşı koruyor" diyordu.
Her seyahat ettiği şehirde tespih ustalarına uğrardı.
Erzurum'a, Adana'ya gittiğinde oltutaşı tespih almadan gelmezdi

1931 sonbaharında bir gece "eğitim" konuşuluyordu. Aydın milletvekili Reşit
Galip lafını esirgemeyen, atak bir devrimciydi, Mustafa Kemal'in Harbiye'den
öğretmeni olan milli eğitim bakanı Esat Sagay'ı hayli sert dille eleştiriyordu,
gericilikle suçluyordu.
Mustafa Kemal dayanamayıp, "burada bulunmayan hocam hakkında böyle
konuşmanıza müsaade edemem" deyince, Reşit Galip kafa tuttu, "biz karşılık
beklemeden yırtık gömlekle çalışıyoruz, siz bizi azarlıyorsunuz" deyiverdi!
Sofra tel gibi gerilmişti.
Mustafa Kemal babacan ses tonuyla karşılık verdi. "Yoruldunuz artık, buyrun
istirahat edin" diyerek, kibarca sofradan kalkmasını istedi.
Ama, Reşit Galip geri adım atmadı, tam tersine diklendi. "Burası sizin sofranız
değil, milletin sofrası, milletin işlerini görüşüyoruz, burada oturmak sizin kadar
benim de hakkım" dedi.
Hava iyice buz gibi oldu.
Memleketin en güçlü insanı Mustafa Kemal, demokrasi tarihine geçecek bir
davranışta bulundu. ..
"Öyleyse ben kalkayım" dedi!
Kalktı, salondan çıktı.
Bu hadise kulaktan kulağa yayıldı.
Reşit Galip mahcubiyetinden insan içine çıkamaz hale gelmişti. Bu tatsızlığa da
yine Mustafa Kemal son verdi.
Bir hafta kadar sonra Reşit Galip'i yine sofraya davet etti, hiçbir şey olmamış
gibi sohbet etti. Hatta, fikirlerini savunmak için kendisine bile kafa tutmaktan
çekinmeyen bu coşkulu devrimciyi milli eğitim bakanı yaptı!
Faruk Nafiz Çamlıbel şiirsel bir dille tasvir etmişti...

Dünyada beden eğitimi dersini zorunlu ders haline getiren ilk devlet adamıydı.

1929.. . Yalova'ya dünyanın çeşitli ülkelerinden sekoya, pavlonya, Arizona selvisi,
mavi atlas sediri, kırkkese,
Japon akçaağacı fidanları getirtti. Türkiye'nin ilk canlı ağaç müzesini,
arboretum'u kurdu.
1930.. . Yalova çiftliğinde ahşap köşkün hemen bitişiğindeki çınar ağacının
dallarını kesiyorlardı.
Görür görmez müdahale etti.
"Ağaç kesilmeyecek, bina kaydırılacak" dedi.
İstanbul belediyesi fen işleri başmühendisi Ali Alnar ve tekılik ekibi getirildi.
Bina çepeçevre kazıldı, temel seviyesine inildi. Tren rayları getirildi, santim
santim temelin altına kaydırıldı, bina komple rayların üstüne oturtuldu.
İki katlı ahşap bina üç günde 4 metre 80 santim kaydırıldı.
Binanın yanına koltuk getirtmiş, oradan hiç ayrılmadan çalışmayı izlemişti.
İşçiler çadırda kalıyordu, Mustafa Kemal için de çadır kuruldu, o da çadırda
geceledi.
“Yürüyen köşk" haberi 10 Ağustos 1930 tarihli Cumhuriyet gazetesinde
yayınlandı.
Ciddi eleştiri konusu oldu. “Devletin başka önemli işi yok mu, bir dal için değer
mi?" filan deniyordu. Çevre bilincinin anca 70'li yıllarda geliştiğini düşünürsek,
o yıllarda eleştiri konusu yapılması gayet normaldi.
Mustafa Kemal eleştirileri anlayışla karşıladı.
Ama, devletin başka işi yok mu diyenlere şu yanıtı verdi: “O çınar ağacı
devlettir!"

Müzik kültürünün sadece fizyolojik ve psikolojik yönüyle değil, sosyolojik
yönüyle de ilgileniyordu.
1914.. . Sofya'daki görevine yeni başlamıştı. Arkadaşları Şakir Zümre ve Fethi
Okyar'la birlikte operaya gitti. Carmen seyrettiler. Çok beğenmişti ama,
çok üzülmüştü.
“Biz Bulgarları çoban millet diye biliyoruz, halbuki opera binaları var, sahne
sanatçıları, müzisyenleri, dekoratörleri var, Balkan Savaşı'nda neden mağlup
olduğumuzu şimdi daha iyi anlıyorum" dedi!
Dinlemeyi de severdi.
Söylemeyi de severdi.
Müzik eğitimi almamıştı ama, nota bilirdi.

Bir başka mahalle arkadaşı Fuat Bulca'yla birlikte Halil efendinin salonuna
gidiyorlardı, Selanik'in ilk dans okuluydu. Vals ve polka öğreniyorlardı.
1935.. . Sovyetlerin en ünlü opera ve bale sanatçıları, efsane besteci Drnitri
Şostakoviç liderliğinde Türkiye'ye geldi. Beş hafta kaldılar, İstanbul,
Ankara ve İzmir'de 23 konser verdiler.
Mustafa Kemal tarafından bu turneye öylesine önem veriliyordu ki, Sovyet
sanatçılara bakanlarımızın makam otomobilleri tahsis edilmişti.
Lev Oborin, Nikita Magarof, David Oistrakh, Lev Steinberg, Valeriya Barsova,
Maria Maksakova, Aleksander Pirogov, Ivan Zhadan, Panteleimon Nortsov,
Natalia Dudinskaya, Asaf Messerer. .. Turnenin sonunda konuk sanatçılar
onuruna Ankara'da balo tertiplendi.
Mustafa Kemal, Bolşoy'un sopranosu Maria Maksakova'yı dansa kaldırdı, vals
yaptı. Saat 22'de başlayan balo, sabah 7'ye kadar sürdü!
Türkiye hatıralarını kaleme alan Sovyet sanatçılar şu ortak yorumda buluşmuştu:
“Mustafa Kemal çok etkileyici dans ediyor."
(Mustafa Kemal, Şostakoviç'in heyetinde yer alan genç tenor Ivan Zhadan'ın
sesini mükemmel bulmuştu. Kültür devrimimize katkı sağlamak üzere Türk
vatandaşlığına davet etti, hatta, kendisini güvende hissetmesi için “evlat olarak
alabileceğini" söyledi.
Zhadan kabul etmedi, ülkesinden ayrılmak istemediğini söyledi. Maalesef, İkinci
Dünya Savaşı'nda Nazilere esir düştü, can korkusuyla Nazilere konser verdi. Bu
tavrı nedeniyle, savaştan sonra ülkesinde istenmeyen adam
oldu. ABD'ye göç etmek zorunda kaldı, kariyerini orada sürdürdü, dünyanın en
önemli tenorlarından biri oldu.)
(Mustafa Kemal, Rus konuklara altın kaplama sigara tabakaları hediye etmişti.
Sanatçılar arasında bulunan David Oistrakh'ın 1968 yılında evi soyuldu, çalınan
eşyaları arasında efsane kemanıyla birlikte Mustafa Kemal'in hediyesi altın
sigara tabakası da vardı. Bu soygun, Rusya'da roman yapıldı, televizyon dizisi
yapıldı.)
£
Muhteşem zeybek oynardı.
"Milli dans" olmasını arzu ediyordu


Bir akşam Galip Arcan'ın yazdığı Sırat Köprüsü isimli tiyatro oyununu izlemeye
gitti. Başlangıçta mutluydu, keyifle yerine oturmuştu. Ancak dakikalar
ilerledikçe yüzü asıldı, sinirlendiği belli oluyordu. Oyun bitti. "Galip Arcan'ı
çağırın" dedi. Çağırdılar.
"Bunu siz mi yazdınız?" diye sordu.
"Evet paşam" cevabını alınca, iyice sinirlendi...
"Hayır yazmış olamazsınız, bu piyes Fleur d'Orange isimli vodvilin neredeyse
aynen çevirisi, neden bunu belirtmediniz" diye payladı!
Tiyatro eserlerine böylesine hâkimdi

1932.. . Güzel bir yaz akşamı Dolmabahçe rıhtımında Nuri Conker ve Salih
Bozok'la otururken, gençlik yılları aklına düştü. “Var mısınız Yorgo'ya
gidelim" dedi. Kalktılar, hiç haber vermeden, baskın yaparcasına gittiler.
“Yorgo biz geldik" diye içeri daldılar, oturdular.
Beyaz önlüklü ihtiyar Yorgo'nun gözleri doldu. Tıpkı eski günlerdeki gibi
masayı donattı. Mezeleri her zamanki gibi muhteşemdi.
Mustafa Kemal öbür masalardaki müşterilere döndü, “benim kim olduğumu
unutun, rahatsız olmayın, aranızda sizlerden biri olarak bulunmak istiyorum,
keyfinize bakın" dedi.
İki saat kadar yenildi içildi.
Afiyetle kahveler yudumlandı.
Hesap mesap istemeden kalktılar, kapıya yürüdüler...
Mustafa Kemal tıpkı öğrencilik yıllarında olduğu gibi seslendi: “Yaz hesaba
Yorgo, ay başında öderim!"
Yorgo da tıpkı o yıllarda olduğu gibi sıcacık karşılık verdi: “Güle güle Mustafa
Kemal, gene buyur."
(Elbette, ertesi gün hesabı fazla fazla gönderdi.)
Saklısı gizlisi yoktı.
" Kötü ruhlu kişiler dedikodumu yapmaya kalkıp, Mustafa Kemal dün akşam
içki içmiş, dans etmiş derlerse, evet içti, evet dans etti cevabını verin. Her şeyi,
günahı da sevabı da açık yapmak gerekir. Ne yapacaksak daima milletin
gözünün önünde yapacağız" diyordu

Sigarayla düşünürdü.
Dalgın dalgın, kimseyle konuşmadan helezonvari dumanlar çıkarıyorsa, hassas
bir kararın arifesinde olduğu anlaşılırdı.
Parmakları sigara yüzünden sararmış olanlara çok sinirlenirdi. Sigara tablasında
izmarit birikmesine çok kızardı, neredeyse her sigarayı söndürdükten sonra tabla
temizlenir veya değiştirilirdi.
Rakı içerdi.
Zihnini dinlendirme ilacıydı.
Hayatında ilk kez, Harbiye öğrencisiyken Büyükada'da tatmıştı. Arkadaşı Ali
Fuat'ın hatıralarına göre, ilk yudumunu aldıktan sonra "ne iyi içkiymiş bu,
insanın şair olası geliyor" demişti.
Adabıyla, ölçülü tüketirdi.
Sarhoş olduğu asla görülmedi.
Konuşmasının bozulduğu asla görülmedi.
Gündüz içmezdi.
(Sanki elinden kadehi düşürmüyormuş gibi anlatırlar ama, Mustafa Kemal'in
elinde rakı kadehiyle çekilmiş fotoğrafı bile yoktur.)
Savaşlar sırasında ağzına sürmezdi.
Halide Edip Adıvar Türk'ün Ateşle İmtihanı isimli romanında, Mustafa Kemal'in
bu hassasiyetini kayda geçirmişti: "Karargâhta adeta manastır hayatının riyazeti
içinde yaşıyorduk. İçkiye karşı daima nefsine hâkimdi. İçkiye iptilası rivayet
edildiği halde ağzına bir damla alkol almamıştı."

BiLECiK RAKISI
ile 45 derecelik
OLGUN Rakısı
sahip ve amili, saygı değer halkımızın yeni senelerini kut- lular ve saadetlerini
diler. _
Bilecik rakısı, Istepan Berberyan tarafından Galata'da üretiliyordu. Fiyatı biraz
daha pahalıydı, alkol oranı daha yüksekti. Berberyan ailesi Bilecikliydi, rakının
ismi oradan geliyordu.
(Kulüp rakısı'ınn etiketindeki papyonlu kişi, yıllarca Mustafa Kemal zannedildi.
Mustafa Kemal'le Ismet İnönü'ye benzetildi. Halbuki... Grafik sanatının öncüsü
Ihap Hulusi tarafından çizilmişti. Etiketteki
kişiler Ihap Hulusi'yle yakın arkadaşı şair Fazıl Ahmet Aykaç'tı.)
Fevzi Çakmak gibi beş vakit namaz kılan konuklan geldiğinde, hem içmezdi
hem de sofraya içki servisi yaptırmazdı.
Bir akşam, konuklar arasında Neyzen Tevfik de vardı.
Neyzen ne kadar çok içebildiğini, ne kadar dayanıklı olduğunu kanıtlamak için
ekmek istedi, önündeki boş tabağa doğradı, üstüne rakı döktü, çorba içer gibi
kaşıklamaya başladı.
Mustafa Kemal'in bütün neşesi kaçtı...
"Kabahat sende değil, seni içki içmeye çağıranda" dedi!

Sıcak yaz akşamlarında bazen soğuk bira canı çekerdi.
(Mustafa Kemal'e "bira" yüzünden inanılmaz iftiralar atıldı. Orman Çiftliği'nde
bira fabrikası kurduğu, minik Ülkü başta olmak üzere, çocukların eline bira
şişesi verdiği, çocuklara bira içirdiği söylendi.
Halbuki... Orman Çiftliği'nde bira fabrikasının yanı sıra malt fabrikası
kurulmuştu. Bu fabrikada çocuklar için, sağlığa yararlı, elbette alkolsüz, malt
hülasası üretiliyordu. Tüm dünyada çocuklar için kullanılan gıda takviyesiydi.
"Şark Malt Hülasası" adı altında üretilen bu besleyici içecek, herkes ulaşabilsin
diye eczanelerde satılıyordu.
Etiketinde ne işe yaradığı izah ediliyordu. "Umumi zafiyette büyük faydaları
olan gıdadır. Çocukların dişlerinin kolayca çıkmasına, kemiklerinin
kuvvetlenmesine, çocuk emziren annelerin sütünün çoğalmasına yardım eder.
Çocuklara yemeklerden evvel bir veya iki çorba kaşığı, büyüklere yemeklerden
evvel bir fincan" yazıyordu.)
SARKMRLT HÜLASASI
(Çocuklara bira falan içirilmediği gibi, tam tersine, çocukları ve gençleri
alkolden korumak için mücadele eden Yeşilay'a, bizzat Mustafa Kemal
tarafından "kamuya yararlı dernek statüsü" verildi.)

"Arkadaşlar, bu rakıyı vaktiyle padişahlar da içerdi, yalnız aramızdaki fark, onlar
saraylarının dört duvarı arasında gizlenip müraice (ikiyüzlü) içerlerdi, ben ise
aziz milletimin huzurunda yapıyorum, şerefimle içiyorum" diyordu.
Poker ustasıydı.
Özellikle parasına oynardı.
Çalışma arkadaşlarının hırs'larını, tamah'larını, zafiyetlerini poker masasında test
ederdi.
Kazanırsa, kazandığı paraları iade ederdi.
Kaybederse, öderdi.

1922.. . Saltanatın kaldırılması görüşmeleri yapılırken, bazı milletvekilleri
"Mustafa Kemal halife olsun" teklifinde bulundu. Mısır ve Hindistan'daki
Müslümanların da bu görüşte olduğu söylendi.
Sinirinden acı acı gülümsüyordu...
"Bunlar beni, başımda yeşil sarık, yüzümde uzun sakal, geniş bir cübbe içinde,
elimde tespih, uhrevi bir adam yapmak istiyorlar. Hayrete şayandır, bunların
kalın kafaları beni anlamıyor" diyordu.
Kadir geceleri oruç tutardı.
Ramazan'da şarkllı türkülü davetlere ara verirdi.
Kandil gecelerinde de öyle.
İçki içmezdi.
Akşam sofraları iftara dönüşürdü.
Yaşar Okur'u çağırır, Kur'an-ı Kerim okuturdu.
Yaşar Okur özel hafızıydı.
Tekkede yetişmiş, musiki eğitimi almış, Saray'a girmişti, sultan Reşad'ın
Vahdettin'in ve halife Abdülmecid'in hanendesi ve başmüezziniydi. Cumhuriyet
ilan edilince Ankara'ya gelmiş, Cumhurbaşkanlığı Fasıl Heyeti Şefi olmuştu.


1932.. . Sadettin Kaynak hatıralarında şu çarpıcı bilgiyi aktarıyordu: "Ramazan
ayıydı. Dolmabahçe'de büyük muayede salonunda hafızları toplamıştı.
Gazi'nin elinde Cemil Said'in Türkçe Kur'an-ı Kerim'i vardı. Evvela hafız
Kemal'e verdi, okuttu, beğenmedi. Ver bana, ben okuyacağım dedi.
Hakikaten okudu. Hâlâ gözlerimin önündedir, askeri kumanda eder gibi,
emir verir gibi bir ahenk ve tavırla okudu."
Referans aldığı kitaplardan biri, dönemin en ünlü şarkiyatçılarından Leone
Caetani'nin İslam Tarihi eseriydi. Hazreti Muhammed'in liderliğinin, savaşlarının
anlatıldığı bölümlerin altını çizmişti, "mühim" diye not düşmüştü. Altını çizerek
okuduğu diğer bölümler "oruç" ve "ramazan bayramının ortaya çıkışı"yla
alakalı satırlardı.
Bedir Savaşı'nı askeri açıdan incelemişti.
Kendi elleriyle haritasını çizmişti.
"Hazreti Muhammed'in peygamber olduğundan şüphe edenler şu haritaya
baksınlar, Bedir destanı'nı okusunlar, bir avuç insanla mahşer gibi kalabalık ve
alabildiğine zengin Kureyş ordusuna karşı kazandığı büyük zafer, fani insanların
kârı değildir, Hazreti Muhammed'in peygamberliğinin en kuvvetli delilidir"
diyordu.
Kur'an-ı Kerim'i tüm incelikleriyle bilirdi.
Orijinal Arapçasını defalarca okumuştu.
Türkçe ve Fransızca çevirilerini defalarca okumuştu.
Tefsir ederdi.
Mustafa Kemal'in tarih boyunca tüm devrimcilerden farkı, din'di... İslamiyete,
inanç kavramına entelektüel seviyede kafa yormuştu.
Meclis kararıyla özel bütçe ayırarak, Kur'an-ı Kerim'i Türkçeye tercüme ettirdi,
tefsir ettirdi, onbinlerce bashrtarak halka ücretsiz dağıttı. Kendi dilimizde
anlaşılarak okunmasını sağladı.
İlk bilimsel hadis çalışmasını yaptırdı. Temel hadis kaynağı kabul edilen
Buhari'yi Türkçeye çevirtti, yine onbinlerce ücretsiz dağıttı.
Halkın kendi dilinde kavrayarak, kendi dilinde hissederek camilere yönelmesi
için çaba harcadı. Türkçe Kuran, Türkçe hutbe, Türkçe ezan okuttu.
«t
1931.. . Ramazanın lS'inci günüydü.
Yaşar Okur, Yerebatan Camisi'nde cuma namazını müteakip "müşfik ve rahim
olan Allah'ın adıyla" diye başlayarak, tarihte ilk kez Türkçe Kuran okudu.
Ardından... Hafız Burhan, Hafız Kemal, Hafız Zeki, Hafız Nuri, Hafız Rıza, Hafız
Fahri, Hafız Rifat beyler, Sultanahmet Camii'nde Türkçe Kuran okudu.
Cemaatin çok önemli bölümü, kadındı.
Hafız Rifat bey, Fatih Camii'nde tarihte ilk kez Türkçe ezan okudu.
İlk Türkçe hutbe, Süleymaniye Camii'nde okundu.
Kadir Gecesi'nde Ayasofya'da 30 hafız, Türkçe Kuran okudu. Ayasofya'ya 100
bine yakın insan gelmişti.
Radyodan naklen yayınlandı.
"Müslümanların toplumsal hayatında hiç kimsenin özel bir sınıf olarak varlığını
korumaya hakkı yoktur.
Kendilerinde böyle bir hak görenler, dini hükümlere göre hareket etmiş olmazlar.
Bizde ruhbanlık yoktur. Hepimiz eşitiz.
Dinimizin hükümlerini eşit olarak öğrenmeye mecburuz" diyordu.

1928.. . Güzel bir yaz günü İzmir vapuruyla Samsun'a gidiyordu, Sinop'a uğradı,
Sinop Kalesi'nin yanında gölgeliğe oturdular, şehrin ileri gelenleriyle
sohbet ediyordu.
"İçecek bir şey var mı!" diye sordu.
"Gemide buzlu bira var" dediler.
"Getirin" dedi.
Herkese ikram ettiler.
Herkes teşekkür ederek birasını alırken, bir kişinin almadığını, içmediğini gördü,
dikkatini çekti.
“Siz niye buyurmadınız?" diye sordu.
İmamdı. O yüzden almamıştı.
"E canım bu sıcak havada böyle oturmasın, hocaya soğuk bir şeyler getirin"
dedi. Ayran getirdiler. Sohbete devam ederlerken, aniden yine imama döndü.
"Hocam bu sıcakta buzlu bira içilmez mi?" diye sordu. İmam "efendim haram"
dedi. "Peki niye haram?" diye ısrar etti. İmam cevap veremedi. "Bunun hakkında
bir ayeti kerime, bir hadisi şerif yok mu?" diye sordu. İmam gene cevap
veremedi, samimi şekilde itiraf etti, "paşam sana doğrusunu söyleyeyim, ben
buraya muhacir geldim, iş aradım bulamadım, yapabildiğim kadar imamlık
yapıyorum, senin sorduğun kadar derinini bilmem" dedi.
Mustafa Kemal bu samimi cevaba samimi karşılık verdi, "aferin" dedi, "Türk ve
Müslüman yalan söylemez, yalan söylemediğin için seni affediyorum. Ama bak
burası deniz kenarı, buraya bir ecnebi gelse, İslam dini hakkında soru sorsa,
bihabersin. Müftü efendiye gideceksin, dersini alacaksın, sonra gelip seni
imtihan yapacağım. Sen en büyük vazifede bulunuyorsun, bilgili olacaksın, için
dışın temiz olacak" dedi.
Valiye döndü... "Hocaya benim tarafımdan iki takım elbise yaptırın" dedi.
Sonra kalabalığa döndü... İçkiyle alakalı ayeti okudu, mealini anlattı, herkes
şaşırdı.
"Allah'ın men ettiği şeylerin damlası dahi haramdır, fakat Allah büyüktür,
affedicidir, Allah kusurumuzu affetsin" dedi.
Birasını bitirdi, kalktı.


Tevrat ve İncil'i okumuştu.
Eski Ahit ve Yeni Ahit, kütüphanesinde yer alıyordu.
İbrani, Keldani ve Yunan lisanlarından tercümeydi.
Agop Boyacıyan matbaası tarafından 1886'da basılmıştı

Fevzi Paşa 22 gün 22 gece fasılasız devam eden Sakarya Savaşı boyunca bir tek
defa bile namazım ihmal etmemişti, Tanrı'ya dualarını sürdürmüştü, bu ağırbaşlı
cesur komutan, askerlerinin moralini yükseltmek için mevziden mevziye
dolaşarak, erlerine Kuran' dan parçalar okumuştu. Aynı derece soğukkanlı ve
savaşta bir an bile cesaret ve azmini kaybetmemiş olan İsmet Paşa da Fevzi Paşa
gibi dinine yürekten bağlı bir Müslüman'dı. Bu iki dindar komutan, Mustafa
Kemal'in en yakın iki generaliydi."
Sakarya Savaşı'nın en kanlı günleriydi.
Çadırında harita üzerinde çalışıyordu.
Yaverine emretti, “çok acele Fevzi Paşa'yı çağır" dedi.
Yaver Muzaffer Kılıç atına bindi, dörtnala Fevzi Çakmaklın çadırına gitti, içeri
girdiğinde paşayı yüksek sesle Kuran okurken buldu, sırtı kapıya dönüktü. Ne
yapacağına karar veremedi, seslenmedi, geri döndü, durumu anlattı.
Mustafa Kemal “dokunma" dedi...
"Kuran okurken rahatsız etmeyelim."
Kurtuluş Savaşı boyunca emrindeki paşalarla birlikte, hafızlara Kuran okutup
dinlerdi. Hatıra defterinde tarih tarih notlar vardı.

Ortadoğu uzmanı Alman diplomat Kurt Ziemke,
1930 yılında yazdığı Yeni Türkiye isimli kitabında, İngiliz projesini şöyle
anlatıyordu:
“Birinci Dünya Savaşı sonunda Almanya ve Türkiye mahvolmuştu, her iki ülke
de teslim olmak zorunda kalmışlardı. Şu anda birbirinden çok farklı durumda
bulunuyorlar. Almanya'da devletin temel sistemi yıkılmıştı. Türkiye'de ise Türk
milli mücadelesinden sonra Kemalizm'in temel prensipleriyle Türk milli devleti
oluşturuldu.
İngilizler Musul' da hedeflerine ulaşmak için bir yandan Türkiye'deki ayrılıkçı
hareketlere destek verirken, bir yandan Kemalist akımın yayılmasını
engelleyecek önlemlere başvurmuşlardı. Yapılması gereken, Kemalist
Cumhuriyet'in hem din düşmanı hem Kürt düşmanı olduğu temasını ortaya atıp,
işlemekti."
Mustafa Kemal'i hedef alan bu algı projesinin iki amacı vardı.
Bağımsız Türkiye'nin kendine müttefikler bulduğunu, ekonomisinin sıçrayarak
büyüdüğünü, halkın eğitim seviyesinin hızla yükseldiğini görüyorlardı,
Avrupa'da faktör olmasını önlemeye çalışıyorlardı.
Öbür taraftan, Libya, Tunus, İran, Afganistan, Cezayir, Mısır gibi Müslüman
ülkelerin Türkiye Cumhuriyeti'ni örnek aldığını görüyorlardı, Mustafa Kemal
devrimlerinin sirayet etmesini önlemeye çalışıyorlardı.
Tarikatları, cemaatleri, bölücü aşiretleri maşa gibi kullanıyorlardı. Dışarıdan
gelip yenemeyenler, içeriden çözmeyi deniyordu.
*
Mustafa Kemal'in tarihteki ilk biyografisi 1932'de yazıldı.
İngiliz istihbarat subayı tarafından kaleme alındı!
İngiltere'de basıldı.

Mustafa Kemal'e yönelik sapıkça ithamların yer aldığı, gelmiş geçmiş en ağır
iftiraların atıldığı kitap da, 1968 yılında, yine İngiltere üzerinden piyasaya
sürüldü.
Rıza Nur. .. Hekimdi. Milletvekiliydi.
Lozan Konferansı'na delege olarak katılmıştı.
Mustafa Kemal'e yönelik başarısız İzmir suikastından hemen sonra apar topar
yurtdışına gitti. 12 yıl Mısır'da yaşadı.
Mustafa Kemal tarafından Nutuk'ta adı sam verilerek açıkça suçlandı. Balkan
Savaşı'nda vatana ihanet ettiği, Arnavutları Türklere karşı kışkırttığı,
Arnavutların ayaklanması için gizli faaliyet yürüttüğü ortaya çıktı.
Yurtdışına kaçtıktan bir yıl sonra Nutuk'ta böyle deşifre edilince, Mustafa
Kemal'e karşı iyice kinlendi, delicesine nefret ediyordu.
1928'de oturdu, kitap yazdı.
"Hayat ve Hatıratım" adım verdi.
İki bin sayfaydı, güya anılarını anlatıyordu.
Bir yalanın bir başka yalan tarafından çürütüldüğü, akıl almaz hezeyanlarla dolu
bu kitapta... Mustafa Kemal'e hem "eşcinsel" diyordu hem "kadın düşkünü"
diyordu.
Bir sayfada "bir kıza tecavüz ettiğini" söylerken, bir başka sayfada "erkeklerle
ağaç altlarında şehvetle öpüştüğünü" anlatıyordu.
"Çankaya köşkünü kerhaneye çevirdiğini, 30 kadınla birlikte mum söndü
yaptığını" öne sürüyordu. Mustafa Kemal ve arkadaşlarının gizli evler kiralayıp
fuhuş yaptıklarım, milletvekillerinin "pezevenklik" yaptığım, bu fuhuş evinin
polis tarafından basılıp mühürlendiğini anlatıyordu.
Bazı milletvekillerinin bakan olabilmek için öz kızlarını Mustafa Kemal'e
verdiklerini anlatıyordu. Mustafa Kemal'in beğendiği kadın öğretmenleri fahişe
yaptığım, kız mekteplerini dolaştığını, nerede kız görüp gözüne kestirirse
"eşkıya gibi omuzlayıp götürdüğünü" anlatıyordu.
Mustafa Kemal için "ayyaş" diyordu.
Sabah akşam "körkütük" gezdiğini söylüyordu.

Bu sapıkça iftiralarla dolu kitabı, 1968 yılında Kadir Mısıroğlu tarafından
Türkiye'de yayınlandı.

(O tarihte karaciğer biyopsisi yapılamıyordu.
Ölüm sonrası otopsi de yoktu.
Dolayısıyla, Mustafa Kemal'in siroza yakalanma sebebinin, alkol, sıtma veya
virütik hepatit gibi nedenlerden hangisine bağlı olduğunu söyleyebilmek
mümkün değildi.
Bu soru işareti, tıp dünyasının en çok tartışılan konularından biri oldu...
Parazitoloji ve mikrobiyoloji uzmanları arasında, Mustafa Kemal'in "şistozoma"
türü parazitler yüzünden siroza yakalandığı görüşü ağır basıyor.
Bu paraziti büyük olasılıkla İskenderiye'de veya Trablusgarp'ta kapmış
olabileceği düşünülüyor. Çünkü söz konusu parazitler o tarihlerde o ilkel
coğrafyada çok yaygın görülüyordu.
Hatta, İstiklal Marşı'mızın şairi, hayatı boyunca asla alkol kullanmayan Mehmet
Akif Ersoy da Kahire'de siroza yakalanmıştı, Mustafa Kemal'den iki yıl önce
sirozdan vefat etmişti.
Mustafa Kemal'e içki yüzünden siroz oldu diyen, bunu söylemekten pek
hoşlanan karşıdevrimciler, Mehmet Akif Ersoy'un da aynı hastalıktan rahmetli
olduğundan hiç bahsetmezler.
1930'lu yıllarda Türkiye'de sirozun ne kadar yaygın olduğundan, Kuzey
Afrika'da ne kadar yaygın olduğundan bahsetmezler.
2018 itibariyle günümüzde bile iki yaşındaki üç yaşındaki çocukların siroza
yakalanabildiğinden hiç bahsetmezler.)
1 Haziran 1938... Savarona'ya taşındı.
Sarayın bitişiğine, baştan kıçtan demirlenmişti.
Kitaplarını kamarasındaki kütüphaneye yerleştirdi.

1 Kasım, tereyağı sürülmüş bir dilim ekmeği ucundan ısırabildi, bütün gün hepsi
buydu, portakal suyu içti, sahlep içti.
2 Kasım, birkaç kaşık bezelye püresi, portakal suyu, sahlep.
3 Kasım, tereyağlı ekmek, iki defa üzüm suyu.
4 Kasım, sütlü kahve, iki defa üzüm suyu.
5 Kasım, bamya püresi denediler, olmadı, sahlep içebildi.
6 Kasım, sadece elma suyu ve sütle besleniyordu.
Anca kaşıkla verilebiliyordu.
7 Kasım, yarı uyur yarı uyanıktı.
Zaman zaman bilincini kaybediyordu.
Ömründe ilk defa canı "enginar" çekti.
İstanbul'da bulmak mümkün değildi, Hatay'a telgraf
çekildi.
Yetişmedi, yemek kısmet olmadı.
8 Kasım, artık kendinde değildi.
Bir ara başını sağa çevirdi, "aleykümselam" dedi.
Son kelimesi buydu.
Aleykümselam.

10 Kasım perşembe saat 9'u beş geçe...
Mustafa Kemal'i kaybettik.
Henüz 57 yaşındaydı.
Matem halindeki Dolmabahçe Sarayı tek el silah sesiyle irkildi.
Sedef kabzalı Smith Wesson'un namlusundan çıkan mermi, adeta çığlık gibi
koridorları dolaştı. Hemen alt kata koştular. Salih Bozok kanlar içinde yerde
yatıyordu. Kalbine dayamış, tetiğe basmıştı.
Selanik'ten mahalleden
arkadaştılar, akrandılar, tee en başından beri, Bandırma Vapur'undan beri
yaveriydi, ateşten gömleği gönüllü giymişti.
Birbirlerine öylesine yakındılar ki, Mustafa Kemal evlendiğinde Latife'nin
şahidiydi, Zübeyde hanım rahmetli olduğunda, Mustafa Kemal yetişememiş,
Salih toprağa vermişti.
Saat 9'u beş geçe Mustafa Kemal'in başucundaydı.
Elini öpmüş, hiç konuşmadan odadan çıkmış, alt kata, kendi odasına gitmiş, her
daim belinde taşıdığı beylik tabancasını çekmiş, soğuk namluyu iman tahtasına
dayayıp, tetiğe basmıştı.
Ölmedi Salih...
Mermi kalbini sıyırmıştı, iki-üç milim yanına saplanmıştı. Apar topar Şişli
Sıhhat Yurdu'na kaldırıldı, ameliyat edildi.
Kurtarıldı.
Canlı cenaze gibi yaşamaya devam etti.
Canından çok sevdiği Mustafa Kemal'iyle gidememişti, hayattan elini eteğini
çekti. Evinden, odasından çıkmadan anca iki yıl devam edebildi.
Mermiyle delemediği kalbi, kahrından kendi kendine durdu.